Οι εμποράκοι του τρόμου

* Οι ύαινες που τόσα χρόνια λούφαζαν θρασύδειλες βγήκαν παγανιά

ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ

Φοβάμαι. Ζούμε ημέρες και ώρες αβάσταχτης ελαφρότητας που με τρομοκρατεί. Το εμπόρευμα που πωλείται από όλους είναι ο τρόμος. Ο ανταγωνισμός είναι σκληρός οι μηχανισμοί της ελεύθερης αγοράς λειτουργούν και γι' αυτό οι εκπτώσεις (της συνείδησης) μεγάλες. Η κυβέρνηση, η αντιπολίτευση, οι μυστικές υπηρεσίες, οι Βρετανοί, οι Αμερικανοί, οι εφημερίδες, τα κανάλια, οι δημοσιογράφοι, οι «ειδικοί» και οι άσχετοι πουλάνε τρόμο. Η μόνη που προς το παρόν έκλεισε το μαγαζί(;), ίσως γιατί εξάντλησε το εμπόρευμα, είναι η «17Ν».

Ο τρόμος σκοτώνει αλλά και βοηθάει να χτιστούν καριέρες, περιουσίες. Γι' αυτό και τα μαγαζιά που ανοίγουν με επιγραφή «Εδώ πωλείται ο καλύτερος τρόμος» πληθαίνουν στις πιάτσες της Αθήνας. Υπάρχουν οι μπουτίκ με τα σινιέ exclusive προϊόντα, υπάρχουν τα μικρομάγαζα της γειτονιάς και υπάρχουν και οι πάγκοι της λαϊκής αγοράς που πουλάνε τα ρετάλια.

Από τη στιγμή που ο πυροκροτητής έσκασε στα χέρια του Ξηρού οι έμποροι του τρόμου αποχαλινώθηκαν. Μπήκε σε λειτουργία η κρεατομηχανή που όλα τα αλέθει και τα μετατρέπει σε έναν άμορφο πολτό. Οι ύαινες που τόσα χρόνια λούφαζαν θρασύδειλες, αποφεύγοντας ακόμη και να προφέρουν τη λέξη «τρομοκράτης», αισθάνθηκαν ασφαλείς και βγήκαν παγανιά.

Παλιοί συνεργάτες της χούντας, φασιστοειδείς πολιτικοί, δημοσιογράφοι της αγυρτείας, πρακτορίσκοι της Αστυνομίας και των πάσης φύσεως μυστικών υπηρεσιών, ξεπεσμένοι επαναστάτες «αναλύουν» στα παράθυρα της ξεφτίλας, προσβάλλοντας και την αξιοπρέπειά μας και τη νοημοσύνη μας, πράγματα η «ένοπλη πάλη», οι «παράνομες δομές», η «ιστορική ηγεσία», ο «χώρος», η «οργάνωση», η «ιδεολογία», η «ιστορία της πολιτικής βίας» που ούτε γνωρίζουν ούτε ενδιαφέρονται να κατανοήσουν. Χρησιμοποιούν άγνωστες γι' αυτούς λέξεις (είναι «τροτσ-ι-κιστής» είπε ο πρύτανης της βοθρολογίας γουρλώνοντας τα μάτια για να μας τρομάξει) για να περιγράψουν άγνωστες γι' αυτούς έννοιες. Αλλά αυτά είναι τα ρετάλια. Οι μικροπωλητές του τρόμου. Οι χειρώνακτες που κάνουν τη βρώμικη δουλειά των μεγαλεμπόρων και των πολυεθνικών.

Και η βρώμικη δουλειά είναι να νεκρωθούν τα δημοκρατικά αντισώματα της κοινωνίας. Να καταλυθεί η δημοκρατία εν ονόματι της υπεράσπισής της. Είναι ένα επικίνδυνο παιχνίδι των λεγομένων «αρχών», με πολιτικά υπεύθυνη την κυβέρνηση.

Οταν ένας άνθρωπος και στη δημοκρατία ακόμη και ο ένοχος των χειρότερων εγκλημάτων θεωρείται άνθρωπος και έχει δικαιώματα κρατείται επί 10 ημέρες σε καταστολή, βαριά τραυματισμένος, με τα μάτια δεμένα, χωρίς την αίσθηση του χώρου και του χρόνου, και ο αρμόδιος εισαγγελέας δηλώνει ότι «δεν είναι κρατούμενος» ούτε «του ζήτησε να πάει σπίτι του», εγώ αισθάνομαι τρομοκρατημένος.

Οταν ένα νοσοκομείο μετατρέπεται σε φυλακή με «λευκά κελιά» και ο ιατρικός κόσμος παραμένει απαθής, εγώ αισθάνομαι τρομοκρατημένος.

Οταν χοντρόπετσοι άνκορμεν σοβαρών υποτίθεται καναλιών μεταβάλλονται σε κυνηγούς κεφαλών υποδεικνύοντας ονόματα που πρέπει να συλληφθούν, εγώ αισθάνομαι τρομοκρατημένος.

Οταν καθηγητής της Νομικής, δάσκαλος του Δικαίου (και πρώην υπουργός), γίνεται περίγελος στα παράθυρα της ξεφτίλας υποστηρίζοντας με αστείους νομικίστικους ακροβατισμούς την καταβαράθρωση του δικαίου, εγώ αισθάνομαι τρομοκρατημένος.

Οταν όποιος έχει αγωνιστεί ενάντια στη χούντα, δηλαδή για τη δημοκρατία, θεωρείται τρομοκράτης μέχρις αποδείξεως του εναντίου, εγώ αισθάνομαι τρομοκρατημένος.

Οταν μια περιοχή της Αθήνας, τα Εξάρχεια, κηρύσσεται σε κατάσταση πολιορκίας, εγώ αισθάνομαι τρομοκρατημένος.

Οταν επιχειρείται μεθοδικά να φιμωθεί κάθε κίνημα, ομάδα, έκφραση αμφισβήτησης της καθεστηκυίας τάξης πραγμάτων ως ύποπτα για τρομοκρατία, εγώ αισθάνομαι τρομοκρατημένος.

Οταν το κράτος «δολοφονεί» ό,τι δεν συμφωνεί μαζί του, όταν «φυλακίζει» το Σύνταγμα, όταν δίνει, όπως η «17Ν», απλουστευτικές απαντήσεις σε σύνθετες ερωτήσεις, τότε εγώ αρχίζω να αισθάνομαι τρομοκράτης.

vmoulopoulos@dolnet.gr

ΤΟ ΒΗΜΑ , 14-07-2002
http://tovima.dolnet.gr