|
"Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΣ" Μαστροποί στην εξουσία |
|||
|
Αρχείο
|
ΜΕΤΩΠΟ ΕΛΕΥΘΕΡΙΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΠΑΛΗ ΓΙΑ ΤΙΣ "ΛΑΪΚΕΣ" ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ Η τρομοκρατία του κράτους, των υπηρεσιών, των Μέσων Μαζικής Εξαπάτησης έχει πια αποχαλινωθεί, στο όνομα της καταπολέμησης της... τρομοκρατίας. Ποιος θα μας φυλάξει από τους φύλακες; Από όσους ενοχοποιούν την Αριστερά, ειδικά τις επαναστατικές της τάσεις, το Πολυτεχνείο, το Μάη του ΄68, αλλά και τα σύγχρονα κινήματα; Ποιος θα μας φυλάξει από τον εσμό χαφιέδων, αριστερών "γενίτσαρων" και αναλυτών της δεκάρας που μεταφέρουν τις "πληροφορίες" της αστυνομίας και μετατρέπουν όλη την κοινωνία σε ένα απέραντο Μπιγκ Μπράδερ; Ποιος θα μας προστατεύσει από μια κυβέρνηση που δεν διστάζει να παραβιάσει ανοιχτά το Σύνταγμα και τους δικούς της νόμους ακόμα και αυτόν το διαβόητο αντιτρομοκρατικό, για να προωθήσει τις επιδιώξεις της; Που ονομάζει "μάρτυρα" και "τραυματία" αυτόν που ζωγραφίζει ως "στέλεχος της 17Ν", μόνο και μόνο για να τον κρατήσει σε απομόνωση; Παρά τις μεταξύ τους αντιφάσεις, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, ΗΠΑ και Βρετανοί και οι διάφορες πτέρυγες του κεφαλαίου έχουν κοινό στόχο: την επιβολή μιας κρίσιμης αντιδραστικής στροφής, σε όλα τα επίπεδα. Από το νομικό πολιτισμό και την έκφραση των δημοκρατικών δικαιωμάτων μέχρι το πολιτικό σύστημα και το πεδίο των κοινωνικών αγώνων. Μια τρομοκρατημένη, υποταγμένη κοινωνία μπορεί να δεχθεί τη συντηρητική πολιτική μετατόπιση και τον εργατικό τρόμο της ΟΝΕ. Αλλά παρά την επίδειξη δύναμης του κράτους και του συστήματος το αποτέλεσμα δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένο. Και άλλες φορές πήγαν να κλείσουν το ρήγμα του Νοέμβρη και έβλεπαν το εξεγερτικό του πνεύμα να ξεπηδά μέσα από τις σύγχρονες κοινωνικές και πολιτικές συγκρούσεις. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, για παράδειγμα, προσπάθησε να δώσει και αυτή ένα τέλος. Σύντομα αντίκρισε το δικό της... Φυσικά, σήμερα τα πράγματα, μεσούσης της διεθνούς επέλασης της αντεπανάστασης, μετά και την 11η Σεπτέμβρη, έχουν τροποποιηθεί. Αλλά οι δυνατότητες ανατροπής της επίθεσης υπάρχουν. Σε αυτές τις συνθήκες η δημιουργία ενός μετώπου για την απόκρουση της τρομοκρατικής επίθεσης, για την υπεράσπιση και διεύρυνση των ελευθεριών, σε σύνδεση με το σύνολο των δημοκρατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, για την κατάργηση του τρομονόμου, είναι εξαιρετικά αναγκαία. Δημοσιεύουμε παρακάτω άρθρο του ΚΩΣΤΑ ΜΑΡΚΟΥ με τίτλο: ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΤΙΚΗ ΚΡΑΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ Η ημερομηνία 6 Ιούλη 2002 σηματοδοτεί για την Ελλάδα, τηρουμένων όλων των αναλογιών, ότι σηματοδοτεί η ημερομηνία 11 Σεπτέμβρη 2001 για τις ΗΠΑ και κατ΄ επέκταση για όλο τον πλανήτη. Τα γεγονότα που ξετυλίγονται με ταχύτητα μετά την έκρηξη της βόμβας στα χέρια του Σάββα Ξηρού είναι ανάλογης στρατηγικής σημασίας για τη χώρα με όλα τα γεγονότα που εκτυλίχθηκαν μετά τα χτυπήματα στους Δίδυμους Πύργους και το Πεντάγωνο. Αποτελούν μέρος, συνέχεια και ανάπτυξή τους σε εθνικό επίπεδο. Είναι η ειδική, εθνική πλευρά του γενικευμένου, παγκόσμιου, αντιδραστικού, ιμπεριαλιστικού "πολέμου κατά της τρομοκρατίας", δηλαδή της επίθεσης κατά των κινημάτων εθνικής και κοινωνικής απελευθέρωσης σε κάθε γωνιά της γης, Η "πάλη κατά της τρομοκρατίας" που εξήγγειλε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με την πλήρη συμφωνία της ΝΔ, αποτελεί, σύμφωνα με τους ίδιους, "εθνική εκστρατεία" των ηγεμονικών μερίδων του κεφαλαίου και της ελληνικής αστικής τάξης εναντίον των δικαιωμάτων και ελευθεριών που κατέκτησαν η ελληνική εργατική τάξη και τα άλλα καταπιεσμένα στρώματα μετά την πτώση της δικτατορίας, με σκληρούς αγώνες. Η επιχείρηση "εξάρθρωση της τρομοκρατίας" αποτελεί το αναγκαίο πρόσχημα, ένα επαίσχυντο φύλλο συκής της ξεπεσμένης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας για την κατάργηση και τον εξευτελισμό των δικών της αρχών. Η καταπάτηση των στοιχειωδών συνταγματικών δικαιωμάτων, μέσω της πρακτικής εφαρμογής των διατάξεων του τρομονόμου, ακόμα και η καταπάτηση και καταστρατήγηση αυτών των ίδιων των διατάξεων αποτελούν την καλύτερη μαρτυρία. Στο επίπεδο των διεθνών σχέσεων η σημερινή πολιτική γραμμή και η πρακτική της ελληνικής κυβέρνησης, του πολιτικού και κρατικού προσωπικού, σηματοδοτεί την πλήρη εναρμόνιση του ελληνικού κεφαλαίου με την "παγκόσμια συμμαχία κατά της τρομοκρατίας" των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων υπό την πλήρη ηγεμονία των ΗΠΑ. Η αιτία για την καθυστέρηση και τις τριβές που εκδηλώθηκαν το προηγούμενο διάστημα, όπως η διπρόσωπη στάση στην περίοδο του πολέμου κατά της Γιουγκοσλαβίας ή ακόμα και οι ρητορικές αποστάσεις από την επιθετικότητα των ΗΠΑ μετά την 11η Σεπτέμβρη 2000, δεν πρέπει να αναζητηθεί σε μια υποτιθέμενη ταλάντευση της ελληνικής αστικής τάξης για το ρόλο και τους σκοπούς της. Πρέπει να αναζητηθεί σε τρεις παράγοντες. Ο ένας είναι η προάσπιση των συμφερόντων του ελληνικού κεφαλαίου απέναντι στη γεωστρατηγική αναβάθμιση της Τουρκίας στις νέες συνθήκες. Ο δεύτερος είναι η σταθερή ένταξη του ελληνικού καπιταλισμού στο ευρωπαϊκό μπλοκ και η αξιοποίηση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων μεταξύ ΗΠΑ και ΕΕ, σε όφελος των συμφερόντων του. Ο τρίτος, αποφασιστικός και καθοριστικός παράγοντας είναι η σχεδόν ομόθυμη αντίδραση του ελληνικού λαού στην ιμπεριαλιστική επίθεση κατά της Γιουγκοσλαβίας το 1999 καθώς και η μαζική αντίδραση στην "αντιτρομοκρατική" υστερία, που εκδηλώθηκε διεθνώς μετά την 11η Σεπτέμβρη, ως μοναδική, σχεδόν, παγκόσμια εξαίρεση. Αυτή η λαϊκή αντίδραση αξιοποιήθηκε στο πλαίσιο των ανταγωνισμών που προαναφέραμε, στο βαθμό που δεν έπαιρνε βαθύτερα αντικυβερνητικά και αντικαπιταλιστικά χαρακτηριστικά. Πάνω απ΄ όλα, όμως, έπρεπε να ενσωματωθεί, να τιθασευθεί και να πειθαρχήσει. Το αντιαμερικανικό, αντιιμπεριαλιστικό ρεύμα που εκδηλώθηκε ξανά τη τριετία 1999 - 2001 έχει ιστορικό βάθος, αναγεννιέται στο παρόν και "απειλεί" με ένα ελπιδοφόρο μέλλον. Το κυριότερο: με την εργατική αντίσταση στο ασφαλιστικό νομοσχέδιο δείχνει τη σαφή τάση να συνδεθεί και να αναζωογονηθεί στις νέες συνθήκες με το κοινωνικό ζήτημα, να αποκτήσει βαθύτερα εργατικά χαρακτηριστικά. Αποτελεί, τόσο για την ελληνική αστική τάξη όσο και για τον αμερικανικό και ευρωπαϊκό παράγοντα, ένα κομβικό πρόβλημα, που από τη λύση του θα εξαρτηθούν πολλά. Η σημασία της αντιμετώπισής του φαίνεται από το γεγονός ότι ο αμερικανός πρέσβης Τ. Μίλερ έθεσε από την αρχή της θητείας του το πρόβλημα. Απέναντι σε αυτό το ρεύμα εκδηλώνεται με λύσσα ολόκληρο το εκσυγχρονιστικό ρεύμα εδώ και χρόνια, από τον Χριστοδουλάκη και τον Μάνο μέχρι τον Πρετεντέρη, τη Δαμανάκη και τελευταία το... βράχο του αμερικανισμού, τον Μ. Βασιλάκη. Το αντιιμπεριαλιστικό ρεύμα έχει τις ρίζες του στη δικτατορία, αναφορά στο γαλλικό Μάη, την κουβανέζικη επανάσταση, τον Τσε Γκεβάρα και έχει επηρεαστεί βαθιά από τις ελληνικές επαναστατικές παραδόσεις. Αποτελεί την προβολή στο παρόν των ισχυρών, ακόμα, συνεπειών του ιστορικού ρήγματος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, που δεν έχει κλείσει οριστικά. Αυτό το ρεύμα επηρέασε, ακόμα και διαπαιδαγώγησε, έναν όχι περιφρονητέο αριθμό του σημερινού πολιτικού προσωπικού της αστικής τάξης και ειδικά της μικροαστικής διανόησης. Σαφέστατη αντανάκλαση της επίδρασής του αποτελεί το γεγονός της ύπαρξης ενός ισχυρού ρεύματος τίμιας, μαχόμενης, δημοκρατικής και αριστερής δημοσιογραφίας στα ελληνικά μέσα ενημέρωσης, που αυτή την στιγμή βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα. Η επιχείρηση "εξάρθρωση της τρομοκρατίας" αποτελεί μοχλό για τη βαθύτερη αντιδραστική αλλαγή του πολιτικού σκηνικού, της αστικής ιδεολογίας, του αστικού Δικαίου, συνολικά του πολιτικού πολιτισμού. Από αυτή την πλευρά τα γεγονότα μετά την 6η Ιούλη 2002 αποτελούν συνέχεια και ολοκλήρωση της ημιτελούς προσπάθειας που ξεκίνησε το 1989 και συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Δεν έχουν πετύχει και λίγα: το σύνολο του ΠΑΣΟΚ, όλα του τα ρεύματα έχουν μετατραπεί σε πειθήνια όργανα των ηγεμονικών μερίδων του ελληνικού κεφαλαίου και των ηγεμονικών ιμπεριαλιστικών κέντρων. Μέχρι και το "παπανδρεϊκό ρεύμα" έχει υποταχθεί στον Γιώργο Παπανδρέου, αυτό το νόθο παιδί της μεταπολίτευσης, που πάνω του ποντάρουν τα πιο αντιδραστικά, "εκσυγχρονιστικά" φαντάσματα. Νόθα παιδιά του Ανδρέα είναι και όλοι αυτοί που σκάρωσαν τους τρομονόμους, εφαρμόζουν τις ιδιωτικοποιήσεις, έστειλαν στρατεύματα όπου γης, μας έβαλαν στην ΟΝΕ. Στη Νέα Δημοκρατία το λαϊκιστικό ρεύμα αναμασά τα ίδια στερεότυπα μέσω των δηλώσεων Εβερτ και έχει ευθυγραμμιστεί πλήρως με τη νέα ηγεσία, που έχει πάρει το αμερικανικό χρίσμα. Ακόμα και στη διαχειριστική Αριστερά έχει διαμορφωθεί σαφώς ένα μαχητικό "γενιτσαρικό" ρεύμα, που δίνει όρκους πίστης στην πρεσβεία και στα τρομοκρατικά δόγματα και επαναλαμβάνει διαρκώς "απεταξάμην το Πολυτεχνείο". Ωστόσο, γνωρίζουν καλά ότι δεν έχουν πετύχει το κύριο: την πλήρη υποταγή αυτού του ανυπότακτου κοινωνικού και πολιτικού ρεύματος. Η σύνδεση της τρομοκρατίας με το Μάη του ΄68, με την Κούβα και την εξέγερση του Πολυτεχνείου αποτελεί ειδική πλευρά συντονισμένης και μεθοδευμένης επιχείρησης, με στόχο την κατασυκοφάντηση και ιδεολογική τρομοκράτηση των παραδόσεών της αντιδικτατορικής πάλης, των εργατικών αγώνων, των αριστερών ιδεών και ιδανικών και των επαναστατικών ρευμάτων, ειδικά της κομμουνιστικής προοπτικής, την γκετοποίηση και απομόνωσή τους από τις ευρύτερες μάζες. Με σκοπό την εξουδετέρωσής τους, εν όψει των αναμενόμενων κοινωνικών και πολιτικών αναμετρήσεων. Με απλά λόγια, επιχειρείται το οριστικό κλείσιμο του ρήγματος του Πολυτεχνείου. Και μαζί με αυτό η παρεμπόδιση έως και κατάπνιξη των νέων ρηγμάτων που ανοίγουν, όπως δείχνουν οι αγώνες κατά της καπιταλιστικής διεθνοποίησης, η Αργεντινή, η Παλαιστίνη. Η διεθνής αστική τάξη (και η ελληνική) έχει πολύ ανεπτυγμένο το ταξικό της ένστικτο. Δεν θέλει βέβαια και πολύ σκέψη: η άβυσσος των κοινωνικών διαφορών είναι τεράστια, η Νέα Οικονομία, δηλαδή η αιχμή του δόρατος του ολοκληρωτικού καπιταλισμού, βρίσκεται σε βαθιά κρίση, μια ολόκληρη χώρα (η Αργεντινή) έχει μπει στη "μαύρη τρύπα" του οικονομικού χάους και η ίδια η ηγέτιδα του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος εκπίπτει σε εθνικές λογιστικές απάτες για να παρουσιάσει προσωρινά μια ψεύτικη άνοδο του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος, ώστε να τσιμπήσει κάτι από τις ροές κεφαλαίων. Οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής είναι ο νούμερο ένα "μεγάλος ασθενής" του πλανήτη. Δεν διστάζουν να εξάγουν τον πόλεμο, το φασισμό και την κρίση, για να αντιμετωπίσουν την ίδια τους την κρίση. Αυτή θα έρθει στην Ελλάδα σαν επισκέπτης από έξω και σαν παιδί της ανάπτυξης του ελληνικού καπιταλισμού από μέσα. Το 1929 η κρίση ήρθε μετά τέσσερα χρόνια, για να πάρει τη μορφή των επαναστατικών γεγονότων το 1936. Τώρα παίρνει τυχαία μια αναβολή για λίγο καιρό, λόγω Ολυμπιάδας 2004. Κύριος στόχος της αστικής τάξης, με το πολιτικό σχέδιο "εκστρατείας κατά της τρομοκρατίας", είναι η αντιμετώπιση, πειθάρχηση, καταστολή ή ενσωμάτωση των επερχόμενων κοινωνικών και πολιτικών αναμετρήσεων. Που θα ξεσπάσουν ως αδήριτη ανάγκη και αποτέλεσμα της απόλυτης χειροτέρευσης της οικονομικής και κοινωνικής θέσης των εργαζόμενων μαζών και των μικροαστικών στρωμάτων. Αυτή θα είναι η περίοδος όπου θα δοκιμαστεί η δυνατότητα να δημιουργηθεί και στην Ελλάδα ένα αντικαπιταλιστικό και επαναστατικό εργατικό μέτωπο και ένα ρεύμα κομμουνιστικών ιδεών με μαζική επιρροή. Ενα τέτοιο μέτωπο και ρεύμα θα δώσει τις πρώτες του εξετάσεις στους αγώνες αντίστασης και ανατροπής με την αντιδραστική στροφή που προετοιμάζεται μεθοδικά από σήμερα. Με σύνθημα: η εκσυγχρονιστική τρομοκρατία δεν θα περάσει! 14 Ιουλίου 2002
|
Τελευταία ενημέρωση 15 Ιουλίου, 2002 Ποιος είναι ο Παναγιώτης Βήχος;
για να ενημερώνεστε σε κάθε νέα ανανέωση
|
|
