AΣΤΥΝΟΜΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ

ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΗ 17Ν, ΞΗΛΩΝΟΥΝ ΤΙΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ

Μαζικός πολιτικός αγώνας για τα δικαιώματα και τις ελευθερίες της νέας εποχής

ΚΩΣΤΑΣ ΜΑΡΚΟΥ

Ο αρχάγγελος Μιχαήλ έμπηξε βαθιά τη ρομφαία του σε έναν... ψόφιο κοριό! Φουσκώνουν σαν παγόνια τώρα οι υπεύθυνοι, μοιράζοντας εύσημα στον εαυτό τους για επαγγελματισμό και σοβαρότητα. Ευχαριστούν τους Αγγλοσάξονες, σπρώχνουν "αποκλειστικές πληροφορίες" στις εφημερίδες. Και πάνω απ΄ όλα, δεν ξεχνούν να υπενθυμίσουν στο φτωχό λαό ότι συνέβαλε και αυτός τα μέγιστα. Ο φτωχός λαός, όμως, κατά εντελώς παράδοξο τρόπο, φαίνεται να γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων του το ζήτημα που "αποτέλεσε μέγιστη προτεραιότητα της κυβέρνησης" του ΠΑΣΟΚ. Το επιβεβαιώνει και η πιο πρόσφατη δημοσκόπηση: μόνο ένα περιθωριακό 2,7% ιεραρχεί την "αντιμετώπιση της τρομοκρατίας" ως "μέγιστη προτεραιότητα". Πλήρης διάσταση απόψεων...

Και όμως. Η λεγόμενη κοινή γνώμη έπαιξε βασικό ρόλο στην κατάρρευση της 17Ν. Όχι όμως με τον τρόπο για τον οποίο προσπαθεί να μας πείσει η κυβέρνηση. Τίποτε δεν μαρτυρά μέχρι τώρα ότι έχει εκδηλωθεί μια μαζική λαϊκή συστράτευση στο "αντιτρομοκρατικό έπος" των εγχώριων και υπερατλαντικών αρχάγγελων. Το αντίθετο: τα τελευταία 15 χρόνια το βασικό λαϊκό ένστικτο απεφάνθη για το ρόλο και τα αποτελέσματα των περιθωριακών οργανώσεων. Από τη στιγμή που η ελληνική, σχεδόν μεσσιανική, εκδοχή της ατομικής τρομοκρατίας έπαψε να πείθει γι τη γνησιότητά της, ήδη το χαρτί αυτό είχε καεί στα χέρια του οποιουδήποτε.

Η χρήση της υπόθεσης 17Ν από διάφορους κύκλους, όπως οι παλιότεροι πρεσβευτές των ΗΠΑ, για πιέσεις προς την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, ώστε να μεταλλαχθεί νεοσυντηρητικά, καταχωνιάστηκε μέσα στο γενικό καγχασμό. Τα 45άρια αποδείχτηκαν στρακαστρούκες μπροστά στους αμερικανικούς έξυπνους πυραύλους που εξαπολύθηκαν στα Βαλκάνια. Πιο αποτελεσματικά αποδείχτηκαν και τα όπλα οικονομικού εκβιασμού. Ακόμα περισσότερο καταγέλαστη αποδείχτηκε η προσπάθεια του Μητσοτάκη να χτυπήσει την ελληνική επαναστατική Αριστερά, μέσω της δήθεν σύνδεσής της με την ατομική τρομοκρατία, στις αρχές του ΄90. Η προσπάθεια κατέρρευσε μαζί με την κυβέρνησή του. Σήμερα ξαναζεσταίνουν τη σούπα κάτι συνταξιούχοι, όπως ο πρώην εισαγγελέας τρομοκρατίας, κάτι ανεκδιήγητα παπαγαλάκια μυστικών υπηρεσιών, που αργομισθούν σε κανάλια και εφημερίδες και κάποιοι φίλοι υπουργών με περισπούδαστες αναλύσεις περί "γαλλοθρεμμένων τροτσκιστών". Που να ξέρουν οι κακόμοιροι ότι ο Τρότσκι ήταν φανατικός πολέμιος της ατομικής τρομοκρατίας...

Η 17Ν δεν καταρρέει κυρίως κάτω από τα χτυπήματα της ΕΛ.ΑΣ, του FBI και της Ιντέλιτζενς Σέρβις, αλλά κάτω από το βάρος των εγγενών αντιφάσεων αυτής καθαυτής της ατομικής τρομοκρατίας: η βόμβα δεν οδηγεί στη μαζική εξέγερση, αλλά στην ατομική παθητικότητα, η ακραία συνωμοτικότητα δεν οδηγεί στην περιφρούρηση από τις μυστικές υπηρεσίες, αλλά στη διάβρωσή της από αυτές.

Ωστόσο, η θεαματική αρχή του τέλους της περιβόητης οργάνωσης δεν προμηνύει και την αρχή του τέλους των τρομοκρατικών διατάξεων του τρομονόμου. Αυτός ήρθε για να μείνει. Αντιθέτως, μαζί με τις "μεθοδικές επιχειρήσεις" της αστυνομίας εφαρμόζονται μεθοδικά, και κυρίως σιωπηλά, σαν να μη συμβαίνει τίποτε, οι διατάξεις του. Πρώτα έχουν βρει τους "ενόχους" και μετά ψάχνουν να βρουν τα ενοχοποιητικά στοιχεία. Πρώτα συλλαμβάνουν και μετά ανακοινώνουν... νούμερα συλληφθέντων. Μαρτυρίες υπάρχουν, μάρτυρες όχι. Δικαστήρια στήνονται και δικαστές ετοιμάζονται, όχι όμως και ένορκοι. Κατοχυρώνεται το μεσαιωνικό, ηισουίτικο Δίκαιο - όλοι είναι ένοχοι μέχρι αποδείξεως του εναντίου - στην πράξη. Η ευρωδιαχειριστική Αριστερά έχει καταπιεί τη γλώσσα της, η Αυγή παρακαλεί: ησυχία, αφήστε την ανεξάρτητη Δικαιοσύνη και τις διωκτικές Αρχές (!) να κάνουν "αναπόσπαστες το έργο" της εφαρμογής του τρομονόμου. Η άλλη, η ρεφορμιστική Αριστερά, εξετάζει εμβριθώς τα δεδομένα και τα στοιχεία, πριν αποφανθεί. Το θέμα αποτελεί τρίτη είδηση για το Ριζοσπάστη. Συμπέρασμα: απορία ψάλτου, βηξ.

Και όμως, στο πρωτοσέλιδο του Ριζοσπάστη της Παρασκευής, βρίσκονται κάποιες από τις ψηφίδες της πραγματικότητας: "Στόχος ο "εσωτερικός εχθρός" με ανάμειξη των Ενόπλων Δυνάμεων". Και παραδίπλα: "Επιστράτευση ναυτεργατών. Επιμένει η κυβέρνηση". Η ουσία βρίσκεται ακριβώς στη σύνδεση και όχι στην αποσύνδεση αυτών των τριών γεγονότων της επικαιρότητας. Η αντιμετώπιση της τρομοκρατίας είναι το αναγκαίο πρόσχημα για την επίθεση εναντίον όλων των κατακτημένων Λαϊκών ελευθεριών της μεταπολίτευσης. "Κάτω τα χέρια από τα δικαιώματά μας"! Αυτό πρέπει να διακηρύξει τώρα τολμηρά η Αριστερά και όχι να αναμασά τετριμμένες κοινοτυπίες περί σχέσης της 17Ν "με τη δράση μυστικών υπηρεσιών", όπως λέει το Γραφείο Τύπου του ΚΚΕ. Δράση για την προάσπισή τους και όχι αποχαυνωτική αδράνεια γιατί "παρακολουθούμε τις εξελίξεις". Και, κυρίως, προετοιμασία. Πολιτική και θεωρητική προετοιμασία και εξοπλισμός, γιατί μπαίνουμε σε νέα περίοδο. Καλύτερα: έχουμε ήδη μπει σε νέα περίοδο δεξιάς, αντιδραστικής στροφής. Η Ντόρα Μπακογιάννη μιλά ως εκπρόσωπος αυτής της περιόδου και αποκρουστικός προπομπός της Νέας Δημοκρατίας: υπόσχεται διορισμό, όχι δασκάλων και καθηγητών, αλλά δημομπάτσων και μάλιστα με 45ντάρια. Στα θολά νερά της "λαϊκής συναίνεσης" στήνουν τα Συμβούλια Πρόληψης Εγκληματικότητας, κάτι σαν ΤΕΑ πόλεων.

Θα τους βγει; Πολύ δύσκολο. Γιατί οι αντιφάσεις του συστήματός τους είναι βαθύτερες, κινούνται ταχύτερα από όλες τις άλλες, μαζί και από αυτές της ατομικής τρομοκρατίας. Η Γαλλία, η Βενεζουέλα, η Παλαιστίνη και κυρίως η Αργεντινή είναι αδιάψευστοι μάρτυρες. Αλλά, αντί να φιλοσοφούμε, καλύτερα είναι να οργανώσουμε τη μαζική αντίσταση, οικοδομώντας ένα Μέτωπο υπεράσπισης των εργατικών δημοκρατικών δικαιωμάτων, της ελευθερίας του Τύπου και διεκδίκησης των ελευθεριών της εποχής. Και ας δώσουμε μια πρώτη, πολιτική απάντηση μέσα από τη μάχη των δημοτικών εκλογών, μέσα από τα ψηφοδέλτια της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς.

Ο Κώστας Μάρκου είναι δημοσιογράφος της εφημερίδας ΠΡΙΝ

7 Ιουλίου 2002