|
"Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΣ" Πολιτικά Θέματα |
||
|
Αρχείο
|
Mετά τη Σεβίλλη
KAΘ’ OΔON ΠPOΣ TH «ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 2003»
ΝΕΑ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ 22 ΙΟΥΝΙΟΥ 2002Καθώς γράφονται αυτές οι γραμμές η αντιπροσωπία της ΔΡΑΣΕ καθώς και οι άλλες συσπειρώσεις που δραστηριοποιούνται στο κίνημα κατά της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης είναι καθ’ οδόν προς την Σεβίλλη. Το Διεθνές κίνημα κατά της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, γεννημένο και τροφοδοτούμενο από τις αντιφάσεις του ίδιου του συστήματος αποτελεί ένα πρωτοφανές ιστορικό γεγονός με τεράστια πολιτική σημασία . Ο ανυπότακτος «λαός του Σιάτλ» δεν αποτελεί μόνο ένα πολύχρωμο διεθνιστικό κίνημα που από όποια χώρα περνάει αναδεικνύει και ενσωματώνει τους ταξικούς αγώνες που γίνονται σε εθνικό επίπεδο, αλλά έχει χαρακτήρα αντικαπιταλιστικής εξέγερσης, αντισυστημική λογική. Του χρόνου τέτοια εποχή το τρένο του λαού του Σιάτλ θα κάνει την στάση του στην Θεσσαλονίκη. Οι έλληνες οικοδεσπότες, τα αριστερά κόμματα, οι οργανώσεις, συνδικάτα, πρωτοβουλίες και συλλογικότητες, δεν θα έχουν απλά το καθήκον να είναι εκεί κατά το γνωστό «σηκώνουν τα πανό και προχωράνε», αλλά να οργανώσουν την υποδοχή, τη φιλοξενία, τη νομική προστασία, την ιατροφαρμακευτική κάλυψη και όλα όσα είδαμε με τα καλά τους και τα κακά τους στις μέχρι τώρα διεθνείς εμπειρίες μας. Πάνω από όλα όμως, χρειάζεται να μπολιαστεί όλο το εργατικό και νεολαιΐστικο κίνημα με την «Θεσσαλονίκη 2003» σε μια γραμμή ρήξης και ανατροπής της καπιταλιστικής –νατοϊκής κυβέρνησης ενάντια στην ΕΕ του κεφαλαίου, του πολέμου του ρατσισμού και της περιβαλλοντικής καταστροφής. Δεν μπορούμε να προβλέψουμε με ακρίβεια το θερμόμετρο της ταξικής πάλης τον Ιούνιο του 2003 μπορούμε όμως να πούμε με βεβαιότητα πως έχουμε μπει σε μια περίοδο έντονων κοινωνικών και πολιτικών συγκρούσεων που είναι αδύνατον να «διευθετηθούν» από την παραπαίουσα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και την ξεπουλημένη συνδικαλιστική ηγεσία. Να προσθέσουμε εδώ βέβαια το αναμενόμενο κυβερνητικό Βατερλό των δημοτικών εκλογών στο εσωτερικό, τις αναμενόμενες συγκρούσεις στην παιδεία, τα εργασιακά, στο αγροτικό και την εύφλεκτη κατάσταση στο Aιγαίο, τη Μ. Ανατολή, τα Βαλκάνια και στον διεθνή περίγυρο. Το καθήκον είναι διεθνές και τεράστιο. Είναι επίσης εθνικό καθώς όλα τα ρυάκια της εθνικής αγανάκτησης πρέπει να συγκεντρωθούν στις μέρες της «Θεσσαλονίκης» Είναι επίσης σαφές ότι καμία από τις συνιστώσες αυτού του κινήματος, ούτε η ΔΡΑΣΕ στην οποία μετέχει και το EEK, ούτε η Διεθνής Δράση (ΣΥΝ, Δίκτυο, ΔΕΑ κλπ), ούτε η Δράση Θεσσαλονίκη 2003 (ΚΚΕ), η Γένοβα (ΣΕΚ), οι Συσπειρώσεις, αυτόνομοι, αναρχικοί κλπ από μόνοι τους δεν μπορούν να οργανώσουν ένα τόσο μεγάλο διεθνές γεγονός χωρίς ένα συντονισμό Από εδώ όμως αρχίζουν τα προβλήματα, προβλήματα που έχουν να κάνουν με τις υπαρκτές αντιθέσεις μέσα στο ίδιο το κίνημα. Διότι άλλο συντονισμός και άλλο η προσπάθεια για την δημιουργία ενός ελληνικού φόρουμ κατά τα πρότυπα του ευρωπαϊκού φόρουμ με στόχο την χειραγώγηση στην πολιτική του ρεφορμισμού της γαλλικής Attac και της σοσιαλδημοκρατίας. Για ένα τρύπιο καπέλο. Η Διεθνής Δράση του ΣΥΝ και των συνοδοιπόρων (Δίκτυο, ΔΕΑ, Ξεκίνημα, ΟΚΔΕ-Σπάρτακος), έθεσαν σαν βασικό όρο συμμετοχής στο «ελληνικό φόρουμ» την διακήρυξη των κινημάτων του Πόρτο Αλέγκρε. Το ΣΕΚ πήρε όπως
ήταν φυσικό τα πανό με τα ροδάκια του και χώθηκε μέσα μαζί με τους εργατοπατέρες της ΠΑΣΚΕ που συγχρωτίζεται με το αζημίωτο. Η Μαοϊκή Α-συνέχεια επίσης. Φορώντας καπέλο την διακήρυξη του Πόρτο Αλέγκρε στο όνομα του «κινηματισμού» και του «ενός κόσμου που να χωράει πολλούς κόσμους» άνοιξαν την αγκαλιά του φόρουμ στον Πολυζωγόπουλο, την ΠΑΣΚΕ και τους
εργατοπατέρες αποκλείοντας κάθε άλλη αριστερή άποψη, στο όνομα των… μη αποκλεισμών Ήταν μια συνειδητή προσπάθεια να αποκλείσουν μια σειρά δυνάμεις που αντιτίθενται σε αυτό το πλαίσιο ακόμη και δυνάμεις που συνεργάστηκαν μαζί τους στο παρελθόν για να μην μιλήσουμε για τη ΔΡΑΣΕ που έτσι κι
αλλιώς οι πολιτικές μας διαφορές είναι γνωστές. Διαφορές, που εκδηλώθηκαν δημόσια όχι μόνο σε όσα πάνελ βρεθήκαμε μαζί στην Ελλάδα αλλά και μέσα στο ίδιο το Πόρτο Αλέγκρε όπου μαζί με το Παρτίδο Ομπρέρο της Αργεντινής, το
PSTU
και την
PCO
Βραζιλίας, την Προπόστα από την Ριφοντατσιόνε Ιταλίας αλλά και με άλλες λατινοαμερικάνικες δυνάμεις συγκροτήσαμε ένα μαχητικό μπλοκ ξεσκεπάζοντας την προσπάθεια χειραγώγησης του κινήματος από την γαλλική κυρίως σοσιαλδημοκρατία, τις λεγόμενες
μη κυβερνητικές οργανώσεις και τον ΟΗΕ Από τις αρχές Φλεβάρη που έγινε το Πόρτο Αλέγκρε μέχρι τώρα η κατάσταση της σοσιαλδημοκρατίας έχει αλλάξει. Η "Πληθυντική αριστερά" όχι μόνο έχασε την μάχη αλλά είναι και η κύρια υπεύθυνη για την
υπερψήφιση του Σιράκ. Με η χωρίς μανταλάκι στην μύτη και με γάντια, το Πόρτο Αλέγκρε, η ΑΤΤΑΚ, η Σοσιαλδημοκρατία και η «ηγεσία»του φόρουμ, η Μοντ Ντιπλοματίκ, το ΚΚΓ, οι «κινηματικοί» της
LCR
, ψήφισαν Σιράκ. H
πολιτική αηδία εκφράστηκε στις βουλευτικές εκλογές με την τεράστια αποχή και σήμανε το σπάσιμο της ραχοκοκαλιάς της διεθνούς σοσιαλδημοκρατίας και του «κινηματισμού.» Από την άλλη, καθώς η Αργεντίνικη επανάσταση όχι μόνο δεν κοπάζει αλλά εξαπλώνεται, η φωτιά αγκαλιάζει όλη την Λατινική Αμερική, Βραζιλία, Περού, Ουρουγουάη, Κολομβία, Βενεζουέλα και έπεται συνέχεια. Φαίνεται πως «ένα άλλο Πόρτο Αλέγκρε δεν είναι εφικτό» Ανάλογη κατάσταση με την άσβεστη Ιντιφάντα δείχνει πως μπαίνουμε σε ένα νέο γύρο πολέμων και ανατροπών στην Μ Ανατολή. Ένας άλλος πόλεμος είναι εφικτός
Καθώς ο Μπους εξαγγέλλει νέες επιθέσεις η θέση της Διεθνούς Δράσης «να επέμβει ο ΟΗΕ» στην Παλαιστίνη, στο Αφγανιστάν, όπως και στα Βαλκάνια, δεν ειναι υποκριτική και θέση Πόντιου Πιλάτου, είναι θέση στο
πλευρό του ιμπεριαλισμού. Είναι η παγκόσμια οικονομική και πολιτική κρίση του συστήματος που βάζει τους πολέμους και τις εξεγέρσεις στην ημερήσια διάταξη και εδώ δεν υπάρχει «τρίτος δρόμος», ούτε κεϋνσιανισμος, ούτε καπιταλισμός με
ανθρώπινο πρόσωπο. Yπάρχει μόνο πόλεμος και ταξικός πόλεμος. Η υλική βάση του υπό ίδρυση φόρουμ έχει ήδη αρχίσει να κλονίζεται. Από αυτήν την άποψη, ανεξάρτητα από διαφορές που υπάρχουν με το ΚΚΕ και τον τρόπο που αντιλαμβάνεται την πάλη κατά της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης (εθνική ανεξαρτησία, αυτοδύναμη εθνική ανάπτυξη, άρνηση
αριστερών συμμαχιών, υποβάθμιση των κινημάτων) ο διάλογος ανάμεσα στον Θ.Λεκάτη και Χρ.Μ από το ΚΚΕ και τον Ν. Γιαννόπουλο (Δίκτυο), αποκάλυψε την δεξιόστροφη μετατόπιση της Διεθνούς Δράσης καθώς ο αρθρογράφος του Ριζοσπάστη αποκάλυψε τόσο τις προθέσεις του ευρωπαϊκού φόρουμ στην Βιέννη
10-11 Μάη (αποκλεισμός των κομμάτων απο το φόρουμ) όσο και την ρεφορμιστική πολιτική τους ενάντια στην ΕΕ, ΝΑΤΟ, Ιμπεριαλισμό, Πόλεμο, όπου ζητάνε να παλευτούν οι «κακές συνέπειές» τους αλλά αντιτίθενται στη γραμμή ρήξης και ανατροπής αυτών των μηχανισμών. «Ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός»,
χωρίς ακρότητες και κομμουνιστές, επαναστάτες ακτιβιστές, μόνο κάτω από το διάτρητο καπέλο του «φόρουμ» Δεδομένου πως το ΚΚΕ είναι το μοναδικό κομμουνιστικό κόμμα της Ευρώπης από τα πάλαι ποτέ σταλινικά κόμματα που δεν μετέχει στο ευρωπαϊκό φόρουμ και επηρεάζει ένα σημαντικό μέρος της εργατικής τάξης και
δεδομένης της ύπαρξης της ΔΡΑΣΕ αλλά και άλλων δυνάμεων της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς που αρνούνται την ομπρέλα του «φόρουμ», η μάχη της Θεσσαλονίκης προβλέπεται εκτός των άλλων μια ιδεολογικοπολιτική μάχη σε όλη την διαδρομή... Η ανάγκη για το συντονισμό των πολιτικών ρευμάτων όμως παραμένει. Ένα ανοιχτό αριστερό συντονιστικό όργανο που θα εξασφαλίζει την απρόσκοπτη διαπάλη ιδεών μπορεί και πρέπει να φτιαχτεί από όλες τις
συνιστώσες του κινήματος, κόντρα σε οποιεσδήποτε δυνάμεις χειραγώγησης και υποταγής. Ίδωμεν Γ. Mητροβγένης
Τό κίνημα δεν είναι ταυτόσημο με τα ιδεολογήματα του «κινηματισμού». Ο τελευταίος στο όνομα του κινήματος και της «πολυχρωμίας» του, στο πνεύμα του Κοινωνικού Φόρουμ του Πόρτο Αλέγκρε, επιβάλλει στο κίνημα την ταξική συνεργασία, τα αποδεκτά όρια του αστικού καθεστώτος, το
προσαρμόζει στο σύστημα. Το κίνημα αντίθετα, ιδιαίτερα αυτό κατά της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης μαζί κι αυτό που ξέσπασε μετά τις 21 Απριλίου κατά του Λεπέν, τροφοδοτείται από τις αντιφάσεις του συστήματος, έχει χαρακτήρα εξέγερσης ενάντια στο καθεστώς, αντισυστημική λογική,
επαναστατικές τάσεις και δυνατότητες που πνίγονται από τον «κινηματισμό» που πάντα δορυφοροποιείται γύρω από το ρεφορμισμό και τη λογική του «μικρότερου κακού». |
Τελευταία ενημέρωση 02 Ιουλίου, 2002 Ποιος είναι ο Παναγιώτης Βήχος;
για να ενημερώνεστε σε κάθε νέα ανανέωση
|
