|
"Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΣ" Πολιτικά Θέματα |
||
|
Αρχείο
|
ΟΧΙ ΣΤΑ "ΛΕΥΚΑ ΚΕΛΙΑ" (Μέρος 1ο) "βοηθείστε μας να υποστηρίξουμε την αντίσταση των κρατουμένων στην Τουρκία και των οικογενειών τους στις φυλακές τύπου F (λευκά κελιά) και τα δίκαια αιτήματά τους". Αυτές οι λέξεις βγήκαν πριν δύο χρόνια από το στόμα του Χάκαν Ερτάν, της Επιτροπής Αλληλεγγύης για τους πολιτικούς κρατούμενους στην Τουρκία και το Κουρδιστάν, που πραγματοποιούσαν και τότε απεργία πείνας στα Προπύλαια. Ο Χάκαν Ερτάν, μας είχε πεί τότε ότι η απεργία πείνας στα Προπύλαια δεν ήταν μια κίνηση εντυπωσιασμού, αλλά χρέως τους. "Είναι καθήκον, μας είπε, απέναντι στους 800 ήρωες, που αυτή τη στιγμή δεν οδηγούνται στο θάνατο μόνον γι΄ αυτούς αλλά για χιλιάδες, εκατομμύρια ακόμα δημοκράτες που βρίσκονται στην Τουρκία". "Τα" λευκά κελιά" είναι αμερικανικής εμπνεύσεως και στόχος είναι να απλωθούν - αφού πρώτα δοκιμαστεί η αποτελεσματικότητά τους - σε όλη την Ευρώπη. Αρα, ο αγώνας δεν είναι μόνο για το λαό μας, είναι γενικά για τα ανθρώπινα δικαιώματα", μας είχε πει ο Ερτάν. "φανταστείτε μια χώρα - όπου ανυπεράσπιστοι κρατούμενοι δολοφονούνται στις φυλακές πίσω από συρματοπλέγματα, πόρτες με σιδερένια κιγκλιδώματα και πίσω από τέσσερις τοίχους. Φανταστείτε μια χώρα όπου το κράτος εξευγενίζει το ρόλο του ως εκτελεστή με το πρόσχημα των προφυλάξεων ασφαλείας. Σ΄ αυτή τη χώρα, οι μητέρες κι οι πατεράδες βλέπουν τους γιους και τις κόρες τους να βγαίνουν από τη φυλακή μέσα σε φέρετρα. Στις καρδιές τους καίγονται οι φωτογραφίες των εφημερίδων που απεικονίζουν πτώματα κρατουμένων κομματιασμένα, καμμένα, διάτρητα από σφαίρες. Σ΄ αυτή τη χώρα, οι γονείς λαμβάνουν τα πτώματα των παιδιών τους, που ήταν ζωντανά και πήγαν φυλακή, στο νεκροτομείο. Στις φυλακές αυτής της χώρας, διαπράττονται φρικαλεότητες μπροστά στις οποίες οι άνθρωποι και η ανθρωπότητα κάνουν πίσω από τρόμο. Ναι, αυτή είναι η χώρα που σας λένε πως "εκδημοκρατίζεται" κι είναι πράγματι η Τουρκία υπό την εξουσία του φασισμού. Θα υπάρξει κι άλλη επιχείρηση; Πόσα από τα παιδιά μας θα χάσουν αυτή τη φορά τη ζωή τους; Ποιας μητέρας η καρδιά θα ραγίσει; Κι ενώ σκεφτόμαστε τέτοια πράγματα, δεν κλείνουμε μάτι, γιατί τον ύπνο μας τον έχουν αρνηθεί". Τι είναι όμως σύντροφοι και φίλοι αυτά τα φοβερά "λευκά κελιά"; Μας το εξήγησαν οι Τούρκοι σύντροφοι παραστατικά: "Προσπαθήστε να σχηματίσετε την εικόνα ενός κελιού στο μυαλό σας. Ενα νεκροτομείο στο οποίο θα βάλουν τον κρατούμενο μέσα από μια τρύπα 50Χ50. Αυτή είναι η είσοδος του κελιού. Πρόκειται για ένα φέρετρο 2Χ3 τ.μ. Ο κρατούμενος βρίσκεται σε τάφο. Ο κόσμος τελειώνει στα τρία βήματα. Δεν υπάρχουν άλλοι άνθρωποι, ούτε αέρας, ούτε ήχος! Μια χοντρή σιδερένια πόρτα, κλειδωμένη 24 ώρες το 24ωρο, με μια σχισμή μέσα από την οποία ένα ζευγάρι μάτια μπορούν να κοιτάξουν, αλλά είναι δύσκολο ακόμη και για το φως να διεισδύσει στο κελί. Αυτή η σχισμή ανοίγει που και που για να ελέγξουν αν οι κρατούμενοι είναι ακόμη ζωντανοί. Μια φορά την ημέρα, ένα πόδι σπρώχνει ένα δίσκο με φαγητό κάτω από την πόρτα, με τον ίδιο τρόπο που μπορεί να δώσει κανείς φαγητό σε ένα σκύλο. Σκοπεύουν να καταργήσουν την επαφή των κρατουμένων με τον κόσμο. Σ΄ αυτά τα φέρετρα οι ήχοι, οι ανθρώπινες φωνές, η συζήτηση, το χαμόγελο, το συναίσθημα θυμού, ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΑ! Η ευχαρίστηση του να πιείς ένα ποτήρι τσάι ή να καπνίσεις ένα τσοιγάρο μ΄ ένα φίλο ή σύντροφο είναι απαγορευμένα! Σχεδόν 10.000 κρατούμενοι βρίσκονται πρόσωπο με πρόσωπο με τα βασανιστήρια και τις σφαγές. ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΚΚΛΗΣΗ: Επιχειρούν να ποδοπατήσουν την τιμή και την αξιοπρέπεια των κρατουμένων, να τους κάνουν να απαρνηθούν τα πιστεύω τους και να καταστρέψουν το μυαλό τους! "Πόσο τυχεροί είναι οι επαναστάτες που βαδίζουν προς την αθανασία, προκειμένου να κάνουν τη ζωή να κυλά όπως θα έπρεπε...", λέει η φωνή της Σουάτ Καραμπουλούτ, μια από τους 100 αποφασισμένους να πεθάνουν, παρά να παραδοθούν στην αθλιότητα των λεγόμενων λευκών κελιών, γράφαμε το Σεπτέμβρη του 2000. "Πιστεύω στην τελειότητα του να βαδίζει κανείς με χαρά προς το θάνατο και χωρίς δισταγμό, όταν απαιτείται να το κάνει", είχε πεί μέσα από τα μπουντρούμια ένας ακόμα, ο Οσγκούρ Σόνερ. Με την ίδια πεποίθηση, οι πολιτικοί πρόσφυγες της γειτονικής χώρας (Τούρκοι και Κούρδοι) που ζουν στην Ελλάδα - χωρίς πολιτικό άσυλο σχεδόν όλοι τους - ενώνουν από το 2000 έως σήμερα τις φωνές τους για να δημιουργήσουν - όπως λένε - "τη γέφυρα που θα μας οδηγήσει όλους στην ελευθερία"... Το φασιστικό καθεστός στην Τουρκία προσπαθεί να εξαπατήσει τους πολίτες του και τη διεθνή κοινή γνώμη λέγοντας ότι "η Τουρκία εκδημοκρατίζεται"! Σ΄ αυτή τη... δημοκρατική Τουρκία 10 κρατούμενοι στην Αγκυρα, στη φυλακή Ulukanlar, δολοφονήθηκαν στα τέλη του 1999 επειδή ζητούσαν καλύτερες συνθήκες διαβίωσης. Οι σύντροφοι μπορούν αν θέλουν να στείλουν κείμενο στα Ελληνικά που να μας ενημερώνουν και για άλλες τέτοιες φρικαλεότητες. Από την Τουρκία του 2002... κι αν η μισή μας η καρδιά βρίσκεται εδώ πέρα, η άλλη μισή στην Τουρκία βρίσκεται... Παναγιώτης Βήχος |
Τελευταία ενημέρωση 02 Ιουλίου, 2002 Ποιος είναι ο Παναγιώτης Βήχος;
για να ενημερώνεστε σε κάθε νέα ανανέωση
|
