A ν στη φλεγόμενη Λατινική Αμερική και προπαντός στην Αργεντινή ο Τροτσκισμός με το Παρτίδο Ομπρέρο βρίσκεται επικεφαλής της επαναστατικής λαϊκής εξέγερσης, στην γηραιά μας ήπειρο και ιδιαίτερα στη Γαλλία, το φάντασμα του Τροτσκισμού φαίνεται να πλανιέται πάνω από τα κεφάλια αστών, σοσιαλδημοκρατών και σταλινικών προκαλώντας φρίκη που συχνά οδηγεί σε υστερία.

  Το τελευταίο διάστημα υπάρχει μια πλημμυρίδα δημοσιεύσεων, βιβλίων, αφιερωμάτων σε περιοδικά μαζικής κυκλοφορίας, άθλιας ποιότητας όπως της γνωστής και στην Ελλάδα περιβόητης «Μαύρης Βίβλου του Κομμουνισμού», με την διαφορά ότι τώρα ο αντικομμμουνισμός παίρνει τα σαφή χαρακτηριστικά του αντιτροτσκισμού.

  Δύο γεγονότα έχουν δώσει την αφορμή. Πρώτον η «αποκάλυψη» και η παραδοχή, πέρσι το καλοκαίρι, από τον πρωθυπουργό και υποψήφιο Πρόεδρο της Δημοκρατίας Λιονέλ Ζοσπέν ότι επί 20 χρόνια ήταν τροτσκιστής και μέλος της οργάνωσης του Πιερ Λαμπέρ, της παλιάς OCI (Κομμουνιστική Διεθνιστική Οργάνωση) που μετεξελίχθηκε και ενσωματώθηκε πλέον στο Κόμμα των Εργαζομένων, το Parti des Travailleurs ( PT ). Δεύτερον, οι επικείμενες προεδρικές εκλογές φέρνουν με το τρόπο τους στο επίκεντρο τον τροτσκισμό, όχι μόνο γιατί τέσσερις υποψήφιοι πρόεδροι δηλώνουν ότι ήταν ή είναι τροτσκιστές (Ζοσπέν, Λαγκιγιέ, Μπεσανσενό, Γκλυκστίν) αλλά προπαντός γιατί η τροτσκίστρια υποψήφια της Lutte Ouvri è re ( LO - Εργατική Πάλη) Αρλέτ Λαγκιγιέ παίρνει, σταθερά και ανοδικά, υψηλότατα ποσοστά στις δημοσκοπήσεις, από 6% έως και 9% ή και 10%, περίπου τα διπλάσια από την υποψήφιο του ΚΚ Γαλλίας Ρομπέρ Υ. Για πρώτη φορά η σχέση ψήφων ανάμεσα στο παραδοσιακό σταλινικό ΚΚ και τους τροτσκιστές φαίνεται να αναστρέφεται, γεγονός με μεγάλες πολιτικές συνέπειες όχι μόνο για την Γαλλία αλλά και όλη την Ευρώπη και διεθνώς. Υπάρχει μαζική μετανάστευση της εκλογικής βάσης του ΚΚΓ προς την Λαγκιγιέ καθώς στους απογοητευμένους από την δεξιά πορεία του ΚΚ ψηφοφόρους «ψήφος στον κομμουνιστή υποψήφιο» σημαίνει ψήφο στον τροτσκιστή υποψήφιο...

  Ανεξάρτητα από οποιαδήποτε κριτική που μπορεί και οφείλει ένας μαρξιστής να κάνει στην LO για τον εργατισμό, τον οικονομισμό και την εθνική της απομόνωση, είναι προφανές το γεγονός και πρέπει να χαιρετιστεί ότι η πρωτοπορία της εργατικής τάξης στη Γαλλία σπάζει από τα παραδοσιακά Κόμματα της σοσιαλδημοκρατίας και του σταλινισμού και προσανατολίζεται σε οργανώσεις με σαφή τροτσκιστική αναφορά και παράδοση, που έχουν δοκιμαστεί και δώσει επί χρόνια δείγματα ταξικής συνέπειας.

  Οι αλλαγές στον πολιτικό χάρτη προκαλούν βαθειά ανησυχία στην άρχουσα τάξη και πυροδοτούν τους πληρωμενους κοντυλοφόρους της.

  Βιβλία όπως «Ο κρυφός Γιός του Τρότσκυ» (πρόκειται για τον Ζοσπέν!!!), «Οι Τροτσκιστές», «Οι Κόκκινοι Τυφλοπόντικες»(!), «Οι Λαμπερτικοί», «Ένας κάποιος κ. Μπλοντέλ» (πρόκειται για τον ηγέτη της Γενικής Συνομοσπονδίας των συνδικάτων της Force Ouvri è re που κατηγορείται για τις σχέσεις του με τον Λαμπέρ και το ΡΤ) κλπ, κλπ. βρίσκονται σε όλες τις προθήκες περιπτέρων και βιβλιοπωλείων και επιχειρούν να καλλιεργήσουν ένα κλίμα αντιτροτσκιστικής υστερίας που θυμίζει τις μαύρες εποχές της δεκαετίας του ’30 ή και του πολέμου. Λίγο πολύ εμφανίζονται οι τροτσκιστές να έχουν διαβρώσει τα πάντα και να απειλούν τη «δημοκρατία» με επιβολή «ολοκληρωτικού καθεστώτος». Τα «παιδιά του σφαγέα της Κρονστάνδης(!!)» «υπονομεύουν» τους στύλους του γαλλικού καπιταλισμού...

  Στη «συνωμοσία» αυτή εμπλέκονται όλοι οι συνήθεις ύποπτοι: πρόκειται για αντιγαλλική εβραιο - μασωνο - τροτσκιστική μηχανοραφία! Η γνωστή παρουσία εβραίων στη ηγεσία και τις γραμμές όλων των τροτσκιστικών οργανώσεων, οι φημολογίες για τις μασωνικές Στοές, κάθε είδους καταγγελίες για υπαρκτές ή ανύπαρκτες περιπτώσεις εισοδισμού σε Κόμματα, συνδικάτα, κρατικές και κυβερνητικές θέσεις κλπ., γίνονται νήματα ενός ιστού της αράχνης που απλώνεται παντού, από τον δεξιό Πρόεδρο Σιράκ και τον σοσιαλδημοκράτη Ζοσπέν έως τους εργάτες συνδικαλιστές, τους απεργούς, τα κινήματα ανέργων, το κίνημα κατά της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, τους απαραίτητους στο κλίμα Μπους «τρομοκράτες» κλπ. Η νεόκοπη «Σχολή της Πλαστογραφίας» της Ιστορίας δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από την παλιά: τα κατάπτυστα κατασκευάσματα του Βισίνσκυ και της Γκεπεού για τον «χιτλεροτροτσκισμό» νεκρανασταίνονται κι ο μακαρίτης Πάμπλο όπως κι ο ιστορικός πολιτικός αντίπαλός του Λαμπέρ συκοφαντούνται σαν συνεργάτες των γερμανών χιτλεροφασιστών!!...

  Θα μπορούσε να πει κανείς για άλλη μια φορά το γνωστό για την επανάληψη της τραγωδίας σαν φάρσας, εάν δεν υπήρχαν ήδη ορισμένα πολύ ζοφερά και ανησυχητικά γεγονότα.

  Στις 13 Μαρτίου τα χαράματα, τα κεντρικά γραφεία του λαμπερτικού ΡΤ στο βόρειο Παρίσι πυρπολήθηκαν και καταστράφηκαν αρχεία, μηχανήματα κλπ. Μόνο συμπτωματικά δεν χάθηκαν ανθρώπινες ζωές, όπως οι ίδιοι οι πυροσβέστες ανάφεραν. Η φωτιά κατάστρεψε τα πάντα λίγο πρίν πάει για τύπωμα η εβδομαδιαία εφημερίδα της οργάνωσης Informations Ouvri è res (Εργατικές Πληροφορίες) και την παραμονή της παράδοσης των 500 υπογραφών εκλεγμένων δημάρχων, βουλευτών και κρατικών αξιωματούχων που απαιτεί ο δρακόντειος νόμος της «δημοκρατικής» Γαλλίας για να είναι κάποιος υποψήφιος στις Προεδρικές Εκλογές. Το ΡΤ κατεβάζει υποψήφιο τον γραμματέα του Ντανιέλ Γκλυκστίν και έχει ήδη συγκεντρώσει 500 υπογραφές από την πρωτοβάθμια Τοπική Αυτοδιοίκηση. Οι ίδιες δρακόντειες εκλογικές διατάξεις απαιτούν από κάθε υποψήφιο να τυπώσει και να μοιράσει σε 45 εκατομμύρια αντίτυπα το Εκλογικό του Μανιφέστο. Παρόλη την κρατική επιδότηση το γεγονός ότι καταστράφηκε ο εκδοτικός μηχανισμός του ΡΤ λίγο πρίν την εκτύπωση του υλικού αποτελεί αναμφίβολα μεγάλο πλήγμα.

  Το ΕΕΚ καταγγέλει το γεγονός κι έχει αποστείλει μήνυμα συμπαράστασης στο ΡΤ. Η αντιτροτσκιστική υστερική καμπάνια της γαλλικής μπουρζουαζίας απειλεί τα δημοκρατικά δικαιώματα όλων των εργαζομένων. Ταυτόχρονα βασικό στόχο έχει να ανακοπεί η ελπιδοφόρα πορεία της εργατικής πρωτοπορίας προς την ιδεολογική και κοινωνική χειραφέτηση της ίδιας της εργατικής τάξης.

  Σ. Μιχαήλ