ΠΛΑΤΕΙΑ ΤΗΣ "ΟΥΡΑΝΙΑΣ ΓΑΛΗΝΗΣ" ΤΗΣ ΚΙΝΑΣ:

ΔΕΚΑΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ!

Ο "Ριζοσπάστης" της Τρίτης 6 του Ιούνη 1989, υιοθετώντας τις απόψεις της Κινέζικης στρατιωτικής ηγεσίας, έγραψε: "Χύσατε το αίμα σας για να προστατέψετε το κόμμα και το λαό, για να επαναφέρετε την τάξη στην πλατεία Τιεναμέν, για να προστατεύσετε τις μεταρρυθμίσεις των τελευταίων 10 χρόνων"!

"Ντεγκ Ξιαοπίγκ σε μισώ...

ΣΕ ΕΚΕΙΝΟΥΣ τους καιρούς τους άβολους ίσως να σε ξεγελιόμουν και να σε έπλαθα στο νου μου σαν ένα φωτισμένο ηγέτη που πάσχιζε να δείξει τον ορθό δρόμο στην απέραντη χώρα της αγάπης και της γαλήνης.

Τώρα σε μισώ! Σε εχθρεύομαι που τόλμησες να συντρίψεις τα όνειρά μου, που αποδείχτηκες μικρός και ανάξιος, που λέρωσες την ελπίδα του κόσμου.

Στο όνομα του νεαρού φοιτητή, στο όνομα της επανάστασης που τη διέγραψες, στο όνομα του εργάτη που σφίγγει τα δόντια ν' αντέξει το μαχαίρωμά σου, αποστρέφω το πρόσωπό μου και καταριέμαι την ώρα που έμαθα το όνομά σου.

Σε μισώ που θα βλέπω για πάντα την όψη του αποτυπωμένη στο ματωμένο χαμόγελο της νιότης σου. Εγινες μικρός - μικρότερος απ΄ όσο μπορείς κι ο ίδιος να πιστέψεις. Είσαι ο έσχατος στην συνείδηση του κόσμου...

Θα το πω κι ας ακουστεί βαρύ σ΄ όσους ακόμα διατηρούν ελπίδες πως το τραύμα της Κίνας δεν θ΄ αφήσει τα σημάδια του.

Εκεί ο φασισμός ξανακτυπά και η Δημοκρατία τουφεκίζεται. Εκεί, στη Λ.Δ. της Κίνας καρφώνουν στον αυχένα των νέων ένα τουφέκι και τους τινάζουν εν ψυχρώ τα μυαλά στον αέρα. Εκεί, μπροστά στα μάτια ενός λαού με ιστορία μακραίωνη και μια επανάσταση νικηφόρα, οι τελευταίοι αυτοκράτορες του μίσους, εκτελούν με συνοπτικές δίκες, νέα παιδιά που ύψωσαν την γροθιά τους για την ελευθερία για τον πραγματικό ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ. Εκεί, στη χώρα του χαμόγελου, της σεμνότητας και της πραότητας, ακούγεται το ουρλιαχτό του τσακαλιού, την ώρα που κατασπαράζει τη λεία του. Ένστολοι φρουροί της εξουσίας των μανδαρίνων δένουν τους ανθρώπους στα δέντρα με χειροπέδες για να τους μαζέψουν μια ώρα αργότερα, την ώρα που μετρούν τη σοδειά από ανθρώπινες ζωές.

ΩΣΠΟΥ να πεθάνω θα διατηρώ στη μνήμη μου τα πρόσωπα των τριών Κινέζων που εκτελέστηκαν πρώτοι, όπως παρουσιάστηκαν στα στρατοδικεία της "λαϊκής εξουσίας", εξουθενωμένοι, άψυχοι, εξευτελισμένοι, με ρουφηγμένη και την τελευταία ένδειξη ζωής από τα σώματά τους. Θα τους θυμάμαι σαν τρία σημάδια πάνω στο άρρωστο κορμί της Κίνας. Σαν τρεις μάρτυρες της απανθρωπιάς του αιώνα μας, σαν τρία καρφιά να καρφώνουν την ανθρώπινη συνείδηση στο σταυρό της υποδούλωσης. Σαν τρεις εφιάλτες που δεν αφήνουν τα γερόντια της εξουσίας να κοιμηθούν, ζωντανοί ή νεκροί.

ΑΠΕΥΘΥΝΟΜΑΙ σε κάθε ελεύθερο άνθρωπο και πρώτα απ΄ όλα σε όσους είναι πραγματικά ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ, ακόμα σε κάθε άνθρωπο που ένιωσε το μαρτύριο από τα χέρια του βασανιστή του, σε κάθε άνθρωπο που πληγώθηκε με οποιονδήποτε τρόπο, σε κάθε σκεπτόμενο, στον εργάτη, στο διανοούμενο, στον καλλιτέχνη και του ζητώ στο όνομα των δολοφονημένων παιδιών της Κίνας, να υψώσει τη φωνή του και να απαιτήσει να σταματήσει το αίσχος! Να κοπεί το χέρι του δήμιου, να τεθεί τέρμα στη φασιστική αγριότητα και την παραφροσύνη των ολίγων αδίσταχτων βιαστών της Δημοκρατίας - κι εδώ μιλάμε για την εργατική (?) Δημοκρατία - και της ελευθερίας.