|
"Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΣ" Ιδεολογικά |
||
|
Αρχείο
|
ΚΡΑΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ Δημοσιεύουμε τον πρόλογο του βιβλίου που εκδόθηκε το 1993 Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΒΗΧΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Όταν οι "εξόριστοι" (βολεμένοι) ποιητές στον αιώνα τους ΔΕΝ λένε τι βλέπουν Η ολοσχερής κατάρρευση της διεθνούς μεταπολεμικής τάξης πραγμάτων τροφοδότησε την κρίση, που άπλωσε τους στροβίλους της στον Κόλπο και στη συνέχεια στη Γιουγκοσλαβία και τα Βαλκάνια περισφίγγοντας ολοένα πιο ασφυκτικά τον κλοιό γύρω από την Ελλάδα, απειλώντας για πρώτη φορά από το 1941 τόσο άμεσα την ίδια την κρατική της ύπαρξη. Στη νέα ηφαιστειακή περίοδο που άνοιξε, με τους οξύτατους εσωιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, την αφύπνιση όλων των εθνικισμών και μειονοτικών προβλημάτων, το βίαιο επανακαθορισμό εθνικών συνόρων διεθνώς, ιδιαίτερα στα Βαλκάνια και την Μ. Ανατολή, την Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη, την ίδια τη Σοβιετική Ένωση, η Ελλάδα γίνεται φτερό στον άνεμο κι ο λαός της απειλείται με νέα φοβερά δεινά, ανάλογα μ΄ εκείνα της Μικρασιατικής Καταστροφής. Σ΄ αυτή τη χώρα, που η νευραλγική στρατηγική θέση της έχει σημασία αντιστρόφως ανάλογη προς την αξιοθρήνητη οικονομική της κατάσταση, εξασκούνται τώρα συντριπτικές πιέσεις απ΄ όλες τις κατευθύνσεις του ορίζοντα: από την ιμπεριαλιστική Δύση, Αμερική και Ευρώπη, από τον εκρηγνυόμενο βαλκανικό Βορρά, ανατολικά από την Τουρκία και νοτιότερα από το άσβεστο ηφαίστειο της Μέσης Ανατολής. Ποτέ η ελληνική άρχουσα τάξη δεν είχε βρεθεί μπροστά σε τόσο δυσθεώρατα προβλήματα με τόσο μηδαμινά εφόδια και σχεδόν ανύπαρκτα ρείσματα στο εξωτερικό και το εσωτερικό. Είναι πανικόβλητη, παράλυτη, ανίκανη, διασπασμένη. Μια μερίδα της βλέπει την επιβίωσή της στην τυφλή υποταγή στους αμερικάνους ιμπεριαλιστές, τη "μόνη υπερδύναμη στον κόσμο" κατά τη βλακώδη έκφραση του πρωθυπουργού Κ. Μητσοτάκη. Τα δίνει όλα στις ΕΠΑ, μα σαν βραβείο παίρνει το παράσημο της ανοιχτής παλάμης. Η τελευταία επίσκεψη του Μπους στην Αθήνα και την Άγκυρα είχε σαν αποτέλεσμα τη θεσμοθέτηση του νέου ρόλου της Τουρκίας στα Βαλκάνια και τη Μέση Ανατολή, λόγω της αναβάθμισής της μετά τον πόλεμο στον Κόλπο και την αρχή της διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας, το νέο "καμπ Ντέιβιντ" για το θάψιμο του Κυπριακού και την ανάθεση ρόλου παρακεντέ στην Ελλάδα του Μητσοτάκη. H άλλη και πιο σημαντική μερίδα της ελληνικής μπουρζουαζίας προσβλέπει προς την ΕΟΚ σαν το μόνο αντίπαλο δέος της Αμερικής. Σίγουρα η ΕΟΚ θέλει αυτό το θλιβερό μέλος της σαν προγεφύρωμα στη Μέση Ανατολή και τα Βαλκάνια, ιδιαίτερα τώρα που φουντώνει ο ανταγωνισμός της με τις ΕΠΑ, ειδικά στην κρίσιμη αυτή περιοχή. Ταυτόχρονα όμως οι ίδιες οι Βρυξέλλες αναγόρευσαν την Ελλάδα σε "μαύρο κατσίκι" της ΕΟΚ. Με τη συνεχή οικονομική της κακοδαιμονία και υποβάθμιση, το κατρακύλισμά της στην τελευταία θέση στη λίστα των κρατών - μελών, τη διευρυνόμενη διαρθρωτική της αναντιστοιχία με την ΕΟΚ, την ουσιαστική της πτώχευση και τις διαρκείς εκκλήσεις για δάνεια, παρά την υποταγή της στον Διεθνή οικονομικό Έλεγχο των ΕΟΚικών επιθεωρητών, έχει γίνει μπελάς στην πορεία της ήδη προβληματικής ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Η παραπέρα πορεία της ολοκλήρωσης μιας καπιταλιστικής Ευρώπης πολλαπλών ταχυτήτων απειλεί να περιθωριοποιήσει την καθυστερημένη Ελλάδα σ΄ένα είδος "ευρωπαϊκού Μαρόκου" καθιστώντας τραγική την ήδη ασθενεί διεθνή της θέση. Ο γόρδιος δεσμός διεθνών και εθνικών αντιφάσεων δεν μπορεί να κοπεί, μέσα στα πλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος, από την ελληνική αστική τάξη. Ούτε φυσικά το έργο αυτό μπορεί ν΄ αναληφθεί από τα μικροαστικά ανομοιογενή και από μόνα τους αδύναμα. Μόνο η εργατική τάξη, στο βαθμό που λύσει την κρίση ηγεσίας της, μπορεί να ανατρέψει όλα τα μέχρι τώρα δυσμενέστατα δεδομένα, καθοδηγώντας τα φτωχά Λαϊκά στρώματα στην ανατροπή του χρεοκοπημένου καπιταλισμού και των μηχανισμών ιμπεριαλιστικής εξάρτησης. Έτσι μόνο θ' αλλάξει ριζικά το σκηνικό και θα πνεύσει καινούριος άνεμος, όχι μόνο στη χώρα, αλλά και στα Βαλκάνια και την Ευρώπη. Σε κάθε περίπτωση, είτε αυτή η ριζική κοινωνική αντικαπιταλιστική κι αντιιμπεριαλιστική ανατροπή θα εμποδίσει τα επερχόμενα δεινά, είτε πληρώνοντας μέγα κόστος, τα δεινά θα γεννήσουν την επερχόμενη σοσιαλιστική επανάσταση... Στην πορεία για τον στόχο αυτό πρέπει να δοθεί μεγάλη βαρύτητα στην ιδεολογική δουλειά και να οργανωθεί η ιδεολογική αντεπίθεση των κομμουνιστών και όλων των επαναστατών ενάντια στις "θεωρίες" για το "τέλος του κομμουνισμού" και "χρεοκοπίας του μαρξισμού". Η υπεράσπιση του μαρξισμού δεν πρέπει να είναι απολογητική ή δογματική. Ο Μαρξισμός στις μέρες μας είναι η δημιουργική ανάπτυξη της θεωρίας του διαλεκτικού υλισμού, η διατήρηση, και ταυτόχρονα, η υπέρβαση όλων των επιστημονικών κεκτημένων του. Η ανάπτυξη αυτή είναι άρρηκτα δεμένη με την ίδια την πάλη της εργατικής τάξης να συντρίψει το αστικό κράτος, να εγκαθιδρύσει την εξουσία της, να αυτοχειραφετηθεί. Μαζί με τον Μαρξ και τον Λένιν πρέπει να τονίζουμε κάθε στιγμή πως μαρξιστής δεν είναι όποιος παραδέχεται την ταξική πάλη, αλλά όποιος την συνεχίζει μέχρι τη δικτατορία του προλεταριάτου, την εργατική εξουσία, που με τη σειρά της είναι ένα Κράτος που φθίνει εξ αρχής στη μετάβαση προς την πανανθρώπινη αταξική κομμουνιστική κοινωνία... Το βιβλίο αυτό αποτελείται από τρεις ενότητες. Η πρώτη περιέχει κείμενα τα οποία έχουν άμεση σχέση με την κρατική τρομοκρατία και την καταστολή. Όλα τα κείμενα έχουν δημοσιευθεί στην 15νθήμερη Επαναστατική Εφημερία ΝΕΑ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ. Η δεύτερη ενότητα αποτελείται από κείμενα που έχουν για θέμα τους την οικονομική τρομοκρατία, όπως είναι οι ιδιωτικοποιήσεις μεγάλων Βιομηχανικών μονάδων που δημιουργούν χιλιάδες ανέργους, πείνα και δυστυχία, ενώ ολόκληρες πόλεις μετατρέπονται σε φωλιές εξαθλιωμένων και πεινασμένων ανθρώπων όπως είναι το Λαύριο, το Μαντούδι και άλλες. Και αυτή η κατάσταση δεν είναι τίποτε άλλο από μια Κρατική Οικονομική Τρομοκρατία που έχει τις ρίζες της στην κατάρρευση και τη σήψη του καπιταλισμού και της οικονομίας του. Και αυτά τα κείμενα έχουν δημοσιευθεί στην εφημερίδα ΝΕΑ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ. ΣΤην τρίτη ενότητα, τέλος, υπάρχουν κείμενα τα οποία δεν έχουν δημοσιευθεί πουθενά ή δημοσιεύθηκαν στην εφημερίδα - που εγώ ήμουν ο εκδότης της - ΦΩΝΗ της ΔΕΥΤΕΡΑΣ. Είναι κείμενα τα οποία θεώρησα πως ο αναγνώστης θα βρει ενδιαφέροντα. Με το βιβλίο αυτό θελήσαμε, σήμερα, που οι πάντες σιωπούν μπροστά στην αυθαιρεσία, την τρομοκρατία και τον εθνικισμό της πιο βρώμικης αστικής τάξης που γνώρισε αυτός ο τόπος, να τοποθετηθούμε υπεύθυνα στα διαδραματιζόμενα γεγονότα. Ταυτόχρονα δηλώνουμε πως γελιούνται όσοι πιστεύουν πως οι κομμουνιστές, οι επαναστάτες και μαρξιστές του σήμερα θα σωπάσουν μπροστά στην ωμή κρατική βία που δημιουργεί "τρομοκράτες" για να κρύψει την τρομοκρατία των κρατούντων. Η πάλη μας ενάντια στο σάπιο και διεφθαρμένο καπιταλιστικό σύστημα δεν θα σταματήσει μέχρι τη νικηφόρα σοσιαλιστική επανάσταση που έρχεται. Στην πάλη αυτή, τρομοκράτες δεν είναι όσοι αντιστέκονται στη βία και στους διεφθαρμένους πολιτικούς, δικαστικούς ή αστυνομικούς υπαλλήλους που αποτελούν την οργανωμένη δύναμη του Κράτους, αλλά αυτό το ίδιο το αστικό κράτος πάνω στο προλεταριάτο... Όσο για τις οργανώσεις 17 Νοέμβρη κλπ., αυτές δεν έχουν σχέση με την πάλη της εργατικής τάξης, εξυπηρετούν ουσιαστικά το ίδιο το κράτος, και έχουν τις ρίζες τους μέσα στις μυστικές υπηρεσίες, καλύπτονται από παράγοντες του κρατικού και παρακρατικού μηχανισμού και δρουν εξυπηρετώντας σκοτεινά συμφέροντα της άρχουσας τάξης... Το βιβλίο εκδόθηκε από τις Εκδόσεις ΛΕΩΝ Μενάνδρου 46, 10431 τηλ. 0105226905 και έχει 260 σελίδες. Κυκλοφόρησε το Μάρτη του 1993. |
Τελευταία ενημέρωση 02 Ιουλίου, 2002 Ποιος είναι ο Παναγιώτης Βήχος;
για να ενημερώνεστε σε κάθε νέα ανανέωση
|
