|
"Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΣ" Πολιτισμός |
|||
|
Αρχείο
|
Απ’ τις πολιτικές των διαπραγματεύσεων θα χάσουμε το φως..! Του Βάιου Φασούλα
Υ Ρ Ω Π Η ! Το όνομά της σημαίνει «αυτή που έχει πλατύ πρόσωπο» ή «μεγάλα μάτια». Ο Δίας την είδε να μαζεύει λουλούδια σε μια ακροθαλασσιά. Μεταμορφώθηκε σε ταύρο και την πλησίασε με σκοπό να την αποπλανήσει. Ο ταύρος ήταν τόσο όμορφος, που η Ευρώπη ανέβηκε στη ράχη του κι αυτός την πήγε
πάνω στη θάλασσα. Πέταξε μαζί της από μια ανατολική χώρα ως την Κρήτη ή κατ’ άλλους ως τη Βοιωτία. Τα αδέρφια της την έψαχναν για χρόνια…
εμείς την αναζητούμε ακόμα... και την στήνουμε μνημεία…
Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί την Ευρώπη να οδεύει στον 21ο αιώνα και τρίτη χιλιετία, (εκτός βέβαια των προηγουμένων χιλιετιών που άκμασε ο Πολιτισμός στην Ελλάδα, στο Βυζάντιο αλλά και στη Ρώμη) άδεια από μνημεία, μουσεία και πολιτιστική ιστορία; Αλλά και ποιος θα μπορούσε να διανοηθεί ένα Ευρωπαϊκό Μουσείο χωρίς την παρουσία του Αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού, του Βυζαντίου και ακόμα του Ρωμαϊκού; Και ποιος νους υγιής μπορεί να παραδεχτεί και να επιτρέψει την ίδρυση ενός
Ευρωπαϊκού Μουσείο που θα ’χει αφετηρία το 4ο τέταρτο της πρώτης, μετά Χριστόν,
χιλιετίας, δηλαδή σαν αφετηρία
με τη στέψη του Κάρολου τον Μέγα στο ξεκίνημα του 9ου αιώνα, χωρίς να γίνεται αναφορά και παρουσία στον Ελληνικό Πολιτισμό, ο οποίος, κατά την άποψη των σημερινών ευρωπαίων, «δεν παίζει ρόλο η ιστορία του Ελληνικού Πολιτισμού;»
Δεν μπορούσε να μας αφήσει ασυγκίνητους το πρόσφατο Συμπόσιο που έλαβε χώρα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με θέμα την ίδρυση ενός Ευρωπαϊκού Μουσείου. Ασφαλώς πρόκειται για μια προσπάθεια υψίστης σημασίας, κάτι που έλειπε απ’ την Ευρώπη, και απ’ όσο είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε, απ’
τον 8ο αιώνα και μετά άρχισε να δείχνει τον πολιτιστικό της… χαρακτήρα. Ένα Μουσείο που θα ξεκινάει απ’ την εποχή του (9ου αιώνα) Κάρολου του Μεγάλου. Επί τη ευκαιρία ας μας επιτραπεί να πούμε δυο λόγια για τον Κάρολο τον Μέγα
(Καρλομάγνο) όπου τα αναζητήσαμε σε εγκυκλοπαιδικές πηγές:
Κάρολος ο Μέγας (γεν. 742 μ.Χ.) βασιλιάς των Φράγκων και αυτοκράτορας του άγιου γερμανορωμαϊκού κράτους. Διαδέχτηκε τον πατέρα του, Πιπίνο, σε ηλικία 26 χρονών (768) και βασίλεψε με τον αδελφό του Καρλομάγνο. Έγινε μονοκράτορας μετά το θάνατο του αδελφού του και υπέταξε τους Ακουιτανούς,
τους Λομβαρδούς και αιχμαλώτισε το βασιλιά τους Διδιέριο… Στη συνέχεια, ο Κάρολος Β΄, (ο φαλακρός) 823-877, βασιλιάς της Γαλλίας, το 841 νίκησε τον αδελφό του Λοθάριο με την υποστήριξη του γερμανικού Λουδοβίκου με τον οποίο υπέγραψε τη συνθήκη του Βερτέν και διαμέλισε οριστικά την μεγάλη
αυτοκρατορία του Κάρολου του Μεγάλου-Καρλομάγνου.
Βέβαια πρέπει να πούμε ότι για κείνες τις εποχές οι Κάρολοι ήταν πάρα πολλοί (εμείς μετρήσαμε καμιά πενηνταριά Ευρωπαίους Κάρολους) οι οποίοι με τις αυτοκρατορίες τους διαδραμάτιζαν αρνητικά στις κοινωνικές εξελίξεις της Ευρώπης και των λαών της, κι εδώ πρέπει να πούμε ότι δεν έχουν
να παρουσιάσουν κάτι το αξιόλογο στα φυλλάδια της παγκόσμιας ιστορίας και ιδιαίτερα του Πολιτισμού. Μάλιστα θα πρέπει να προσθέσουμε ότι κατά καιρούς είχαν και τάσεις υποδούλωσης της Κωνσταντινουπόλεως, που για διάφορους δεν πέτυχαν. Επίσης μέσα στη μεγάλη μήτρα, που αδιάκοπα γεννούσε
Κάρολους δε θα πρέπει να παραβλέψουμε το Γάλο Κάρολο Ε΄.(ο σοφός) ο οποίος ασχολήθηκε με την οικονομική μεταρρύθμιση της χώρας του και ίδρυσε την πρώτη εθνική βιβλιοθήκη στα 1380, περίπου. Από κει και μετά όλοι οι Κάρολοι έχουν να παρουσιάσουν στο ενεργητικό τους ευρωπαϊκές ραδιουργίες,
δολοφονίες…αντιζηλίες, αδιανόητα σκάνδαλα κάθε μορφής, φεουδαρχικά και καταπιεστικά καθεστώτα από μονάρχες, δούκες, λόρδους κλπ. κλπ. και όσο αφορά την εξωτερική τους παρουσία δε θα ’ναι υπερβολή αν πούμε ότι φτάνει στις μέρες μας. Η δημιουργία προτεκτοράτων σε όλα τα σημεία του
πλανήτη μας, τα οποία στήριξαν σε ποταμούς αίματος απ’ τη μια και απ’ την άλλη το χειρότερο και απάνθρωπο η τροφοδοσία και διατήρηση του ρατσισμού στις χώρες του κόσμου με την οδυνηρή συνέπεια να τους κρατούν σε μόνιμες συρράξεις, σε διαμελισμούς και σκοτάδια. Η Ελλάδα, στην προκειμένη
περίπτωση, πρέπει να έχει μεγάλη γνώση και εμπειρίες απ’ το νεοσύστατο Ελληνικό κράτους ακόμα, απ’ τις επιδρομές και λεηλασίες σ’ όλες τις εποχές των αιώνων και αυτή τη στιγμή ακόμα περισσότερες.
Να μη σταθούμε περισσότερο με αναφορές στο παρελθόν αν και πόσο συνέδραμε ο… Ευρωπαϊκός Πολιτισμός, θετικά ή αρνητικά, στους πολέμους και στον ίδιο το χώρο της καθώς και πέρα της γηραιάς Ηπείρου κι ας μη σταθούμε σε κοινωνικές διακρίσεις μεγάλων μεγεθών που έχουν επισκιάσει την
παγκόσμια ιστορία. Μένουμε όμως στον…πολιτισμό της πώς αυτή τον έχει προβάλει και πώς οι άλλες χώρες, μεταξύ και της Ελλάδας, έχουν προβάλει τους δικούς τους.
Ξεκινώντας με τη δική μας Χώρα, την Ελλάδα, δε νομίζουμε ότι πρέπει να αναφερθούμε στην πολιτιστική της κληρονομιά, την οποία γνωρίζουν και οι πέτρες και πολύ περισσότερο οι Ευρωπαίοι, είτε αυτοί είναι Γερμανοί και Άγγλοι, Γάλοι, Ελβετοί ή Βέλγοι, σκανδιναβοί ή της Μεσογείου, της
Ανατολής και Άπω Ανατολής, της Ρωσίας κλπ. Σημασία έχει εμείς πώς τον προβάλαμε κι αν τον προβάλαμε, σωστά. Λοιπόν, μπορεί να διανοηθεί κανείς τι είδους Μουσείο μπορεί να είναι αυτό, το από τους σημερινούς Κάρολους της δύσης, που θέλουν να δημιουργήσουν, χωρίς την παρουσία του Αρχαίου
Ελληνικού Πολιτισμού; Πάνω σ’ αυτόν, και ανεξάρτητα απ’ τη διάθεσή τους, θα είναι χρεώστες οι Λαοί και ιδιαίτερα οι Ευρωπαίοι όσο θα υπάρχει πλανήτης και ανθρώπινη ύπαρξη. Τι πολιτισμό θα παρουσιάσουν οι Ευρωπαίοι, εκτός από όσα προαναφέραμε, την δύναμη και την ύλη η οποία έχει εισβάλει
στη ζωή τους, όπως το σαράκι στο ξύλο;
Πώς τολμούν να αδιαφορούν για τον Ελληνικό Πολιτισμό όταν απ’ αυτόν διδάχτηκαν το χαρτί και το λόγο, το θέατρο και την ποίηση, τη σοφία, την αστρονομία, την αρχιτεκτονική, την Ιατρική, τους εφευρέτες, την ελευθερία και την Δημοκρατία που κατά τη διάρκεια της Ελληνικής ύπαρξης, που
παρόλα όλα τα κοράκια της δύσης κατά καιρούς την αποδεκάτιζαν, κατάφερε με Αναστήματα και Ολοκαυτώματα όχι μόνο τη δική της Ιστορία να εμπλουτίσει αλλά και στην Παγκόσμια Ιστορία να μεσουρανήσει;
Ίσως φανούν για
μερικούς υπερεθνικές αυτές οι απόψεις ή σοβινιστικές. Δεν θα ’χει άδικο, αφού πρόκειται για την Ιστορία του Ελληνικού Έθνους. Και η Ελλάδα αν έγραψε Ιστορία την οφείλει στον Πολιτισμό της και μάλιστα στον Αρχαίο. Κι ένα κράτος, ένας λαός δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς Πολιτισμό κι αυτό
το βλέπουμε σήμερα περιτράνως σε μερικούς Ευρωπαίους και μη, που έχουν τοποθετήσει δυναμίτη στα σπλάχνα της Ευρώπης με σκοπό την αυτολεηλασία της, τον αυτοδιαμελισμό της, την αυτοδολοφονία της και την διαμόρφωσή της σε ένα αυτού καθ’ αυτού Αμερικάνικο προτεκτοράτο. Πώς αλλιώς μπορούμε
να εξηγήσουμε αυτού του είδους «Μουσεία», που ενώ θα έπρεπε ο Ελληνικός Πολιτισμός να πρυτανεύσει, παραμερίζεται, διαμελίζεται και συγχρόνως ληστεύεται.
Κάτω απ’ την ανάγκη των «νέων» πραγμάτων θα επικαλεστούμε τον κ. Κίσινγκερ τον οποίο, στις 30.03.1999, με αφορμή τον «πόλεμο» στην Γιουγκοσλαβία, όπου εκείνο τον καρό παρέλαυναν πάνω απ’ τα συντρίμμια της Σερβίας οι πιο «πολιτισμένοι» δολοφόνοι του αιώνα, είχαμε αναφέρει τι είχε δηλώσει
ο αμερικανός αξιωματούχος επί των ημερών της καριέρας του:
«Ο Ελληνικός λαός είναι δυσκολοκυβέρνητος και γι’ αυτό θα πρέπει να
τον πλήξουμε βαθιά στις πολιτισμικές του ρίζες. Τότε ίσως συνετισθεί. Εννοώ δηλαδή να πλήξουμε τη γλώσσα, τη θρησκεία, τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα, ώστε να εξουδετερώσουμε κάθε δυνατότητά του να αναπτυχθεί, να διακριθεί, να επικρατήσει, για να μη μας παρενοχλεί στα
Βαλκάνια, στην Ανατολική Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή, σε όλη αυτή την νευραλγική περιοχή μεγάλης στρατηγικής σημασίας για μας, για την πολιτική των Η.Π.Α.…»
Απ’ την μια άκρη ως την άλλη η Ελλάδα είναι ένα
Μ ν η μ ε ί ο. Ένα μνημείο που αιώνες τώρα στάθηκε ενάντια στους όποιους εισβολείς, κερατάδες και βάρβαρους της δύσης. Όποια πέτρα κι αν σηκώσει κανείς θα βρει τον Πολιτισμό μας. Απ’ το τελευταίο χωριό ως τη μεγαλύτερη πόλη και το μνημείο της Ακρόπολης να δεσπόζει πέρα ως πέρα. Μνημεία
Πολεμιστών και Πατριωτών, Σοφών και Γιατρών και Άλλων που δεν μπορούμε να τ’ αριθμήσουμε τώρα, αποτελούν την Ελλάδα των χιλιετιών, την Ελλάδα του φωτός, που αιώνες τώρα τις πρόσφεραν το σκοτάδι και τώρα την προσφέρουν τον αποκλεισμό και την οριστική της εξαφάνιση.
Κι αν ακόμα δεχτούμε απ’ την μια την άγνοια μεγάλου μέρους του ελληνικού λαού για την Πολιτιστική του κληρονομιά και απ’ την άλλη την αδιαφορία για
ό λ ο υ ς
τους Έλληνες πολιτικούς που πέρασαν, περνούν και γκρεμίζονται σα φύλλα με το πέρασμα της εποχής που δεν δίνουν δεκάρα, αυτοί οι πολιτικοί καθίστανται άξιοι να αποδεχτούν την πιο μεγάλη εθνική καταισχύνη και κατάρα. Όσο κι οι εξωελληνικοί «βετεράνοι» του δυτικού «πολιτισμού» τους
εξανδραπόδισαν και τους κατάντησαν έτσι, παρόλα αυτά ο Ελληνικός Πολιτισμός κατάφερε να επιβιώσει και να αποτελεί για την Ευρώπη τη ραχοκοκαλιά, την ανάπνα, τη ζωή. Είναι ένας Σταυρός που οι Έλληνες τον σήκωσαν, τον σηκώνουν και θα τον σηκώνουν με περηφάνια και είναι μες στην ψυχή τους.
Και μ’ αυτήν την Πολιτιστική μας Κληρονομιά θα περάσουμε στον νέο αιώνα και νέα χιλιετία, αδάμαστοι.
Τέλος ευχόμαστε σ’ αυτό το γιγαντιαίο εθνικό πρόβλημα να λάβει η ελληνική κυβέρνηση μέτρα αποκλείοντας κάθε ευρωπαϊκή πολιτική διαπραγμάτευση. Δεν είδαμε όμως τον κ. Σημίτη να κάνει κάποια αναφορά στις πρόσφατες δηλώσεις του στη Μεγαλούπολη για το υπό ίδρυση Ευρωπαϊκό Μουσείο.
Περιορίστηκε στα «εσωτερικά» να μιλάει για πολιτική και για παραπολιτική, για ολισθηρό δρόμο και συγκυριακές εξάρσεις, για Ε.Ε., Ο-Ν.Ε, κλπ, να κατηγορεί την αντιπολίτευση και να την καθιστά υπεύθυνη για όλα, δείχνοντας έτσι τις πραγματικές διαστάσεις των πολιτικών ενδιαφερόντων του, ενώ
παράλληλα η προετοιμασία για το ταξίδι του «πλανητάρχη» σε λίγες μέρες στην Ελλάδα, δίνει και παίρνει. Ένας «πλανητάρχης» ανεπιθύμητος και αποκρουστικός απ’ τον ελληνικό λαό, που για τις μέρες αυτές ο ερχομός του δυσκολεύει ακόμα πιο πολύ τη θέση της Ελλάδας απέναντι στην ίδια Ελλάδα.
Τι θα κουβεντιάσει ο κ. Σημίτης με τον Αμερικανό πρόεδρο; Την αμερικανόφιλη δυτική πολιτική του, τη γνωρίζει ο «πλανητάρχης». Αλίμονο. Κι άλλωστε μας το έχει πει πολλές φορές. Δεν μπορούσε ο Έλληνας πρωθυπουργός να ματαιώσει τις αμερικανικές συναντήσεις του και να τρέξει στην Ευρώπη των
Καρόλων και να ανατρέψει τις προθέσεις τους; Απ’ όσο γνωρίζουμε ο κ. Σημίτης έχει πολλές γνωριμίες στα παζάρια των δυτικών συναδέλφων. Ή μήπως περιμένει την έγκριση του «πλανητάρχη» και για το Ευρωπαϊκό Μουσείο ίσως και κάποια κριτική που θα λέει, κύριοι Έλληνες, είστε ανίκανοι να
κρατάτε έναν τέτοιο Πολιτισμό. Εμείς έχουμε να αντιπαραθέσουμε τον δικό μας πολιτισμό. Δεν χρειαζόμαστε το δικό σας.
Ευχόμαστε να μην πραγματοποιηθεί η ίδρυση αυτού του Μουσείου χωρίς τη συμμετοχή του Ελληνικού Πολιτισμού. Αν όμως τολμήσουν και το κάνουν θα πρέπει να συμπεριλάβουν και όλους τους τρόπους ζωής τους όταν στην Ελλάδα χτίζονταν ο Παρθενώνας, ανθούσε η Σοφία και πρυτάνευε η Χρυσή
Δημοκρατία. Γερμανία Νοέμβρης 02 1999 |
Τελευταία ενημέρωση 01 Ιουλίου, 2002 Ποιος είναι ο Παναγιώτης Βήχος;
για να ενημερώνεστε σε κάθε νέα ανανέωση
|
|
