"Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΣ"

Πολιτισμός

Αρχείο

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Μ Μ Ε

AΛΛΗΛΟΔΙΑΠΛΟΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ, ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΚΑΙ ΕΚΔΟΤΙΚΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ.

Δημοσιεύθηκε στη ΝΕΑ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ στις 22 Ιούλη του 1995

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΒΗΧΟΣ

Αν πριν λίγα χρόνια διανοείτο κάποιος να μιλήσει για διαπλεκόμενα συμφέροντα μεταξύ πολιτικού, οικονομικού και εκδοτικού κατεστημένου, θα αντιμετωπιζόταν περίπου ως γραφικός. Σήμερα, η πιο "πολυδουλεμένη" φράση στα περιβόητα τηλεοπτικά "τοκ σόου" με θέμα τα ΜΜΕ είναι ακριβώς η φράση "διαπλεκόμενα συμφέροντα. Μήπως αυτή η μεταστροφή είναι αποτέλεσμα σοβαρής ανάλυσης από τη σκοπιά του να πάψει να καταδυναστεύει την κοινωνική ζωή αυτή η διαπλεκόμενη απόφυση; Κάθε άλλο. Πρόκειται απλώς για την κυνική επισημοποίηση εκ μέρους των τριών πλευρών του τριγώνου της σχέσης τους. Επισημοποίηση η οποία μάλιστα γίνεται όχι μέσω αυτού που λένε οι εκπρόσωποι της αστικής τάξης, αλλά μέσω των μεθόδων, φληναφημάτων και ιδεοληψιών που προτάσσουν για να αποκρύψουν τελικά αυτή τη σχέση, η οποία δεν τίθεται εν αμφιβόλω, παρά τους όποιους όρκους περί του αντιθέτου. Άλλωστε ο φαρισαϊσμός είναι έκδηλος από το ότι οι μετέχοντες στο σύστημα αλληλοδιαπλοκής στον "καταγγελτικό τους"(!) λόγο, ξεχνούν επίμονα να αναφέρουν τα βαθύτερα αίτια της ύπαρξης του φαινομένου που περιγράφεται με τους εξής τίτλους: "Τα ΜΜΕ ανεβάζουν και κατεβάζουν κυβερνήσεις" και "ηλεκτρονική ζούγκλα".

ΠΡΟΪΟΝ "ΤΕΡΑΤΟΓΕΝΕΣΗΣ"

Η σημερινή κατάσταση στα ΜΜΕ, και ειδικότερα στα ηλεκτρονικά, είναι αποτέλεσμα της ανάπτυξης και γιγάντωσής τους σε ένα καθεστώς είτε ανυπαρξίας νόμων και κανόνων, είτε ρυθμίσεων τέτοιων που είναι απαραίτητες για να καρπίσει το προϊόν της τερατογένεσης. Πρόκειται για ένα καθεστώς (και πώς θα μπορούσε να ήταν αλλιώς;) που επιβλήθηκε και διατηρήθηκε με γνώμονα την εξασφάλιση του ανεξέλεγκτου των καναλαρχών. Οσο για τις όποιες υφιστάμενες διατάξεις, που καταπατούνται χρόνια από τους μεγαλοσχήμονες χωρίς να ιδρώνει το αυτί κανενός αρμοδίου, ηθελημένα παρέμειναν "θολές" από τις αστικές κυβερνήσεις, γιατί μόνο έτσι θα μπορούσε να "κατοχυρωθεί" το ανεξέλεγκτο της δράσης του μεγάλου κεφαλαίου στα ΜΜΕ. Το αποτέλεσμα ήταν ότι ενώ αρχικά η άρχουσα τάξη παρείχε στο πολιτικό προσωπικό της την πολυτέλεια να εμφανίζεται πως ελέγχει την κατάσταση, αφού με τις δικές της ενέργειες (νομοθετικές κλπ.) παραχωρούσε ζωτικό χώρο στους κεφαλαιούχους, σήμερα να είναι πλέον εμφανές ποιος "κάνει κουμάντο".

Ταυτόχρονα οι αστικοί πολιτικοί σχηματισμοί, διατηρούν για τον εαυτό τους το δικαίωμα να ψελλίζουν δημοσίως κάποια "κριτική" για το δημιούργημά τους και υπογείως να το νομιμοποιούν με την χειρότερη πλέον μορφή του, υποκλινόμενοι ταυτόχρονα στα πολιτικοοικονομικά συμφέροντα όσων έχουν αλώσει το χώρο του Τύπου.

"ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΖΟΥΓΚΛΑ"

Ολα αυτά εκφράζονται και υπηρετούνται εκτός όλων των άλλων, με τη μορφή ενός βαθύτατου κοινωνικού προβλήματος. Πρόκειται για τη μετατροπή της ελληνικής κοινωνίας σε δέκτη εκείνων των μηνυμάτων - και μόνο - που θέλουν οι καναλάρχες. Πρόκειται για τη μετατροπή των εργαζομένων σε πειραματόζωα χειραγώγησης μέσα από τη διοχέτευση των τηλεοπτικών δεκτών, εκείνου του είδους ενημέρωσης, ψυχαγωγίας και επιμόρφωσης που αποτελούν συνώνυμα της αποσιώπησης και της παραπληροφόρησης, της χυδαιότητας και της έκπτωσης, της βλακείας και του εκμαυλισμού. Από εδώ ακριβώς πρέπει να ξεκινήσει κανείς για να αναζητήσει τα αίτια της "ηλεκτρονικής ζούγκλας". Το πρόβλημα αρχίζει από τη στιγμή που η ενημέρωση, από κοινωνικό αγαθό, μετατρέπεται σε εμπόρευμα κάποιων αδίστακτων ιδιωτών (!) οι οποίοι το παρέχουν κατά βούληση. Το στοιχειώδες δικαίωμα του πολίτη στην πληροφόρηση μετατρέπεται σε κερδοσκοπική επιχείρηση. Παράλληλα, η εμπειρία 5 περίπου χρόνων "ελεύθερης τηλεόρασης" επιτρέπει να μιλήσουμε για δελτία "ειδήσεων" και "ενημερωτικών" ζωνών που σε μεγάλο βαθμό αποτελούν ένα ξεσκαρταρισμένο δελτίο πληροφοριών, που φτάνουν στον ακροατή-τηλεθεατή μόνο αν συμφέρει τον ιδιοκτήτη του μέσου! Σε αντίθετη περίπτωση, όταν οι ειδήσεις είναι ενοχλητικές, ρίχνονται στο καλάθι της ανυπαρξίας και της αποσιώπησης. Οσο για την περίφημη πολυφωνία και τον πλουραλισμό, αποδείχτηκε στην ουσία μια δικτατορικού τύπου ομοφωνία, εκπορευόμενη από ομοιόμορφης χυδαιότητας, αποπροσανατολισμού και αποχαύνωσης σταθμούς, που συναγωνίζονται ποιος θα θίξει περισσότερο την ιστορία, τον πολιτισμό του τόπου και τους κατοίκους του. Αντίποδας σε αυτή την κατάσταση, όπως πιστοποιεί και το παρελθόν και το παρόν της, δεν μπορεί να είναι η σημερινή κρατική τηλεόραση. Γιατί και αυτή, αγκιστρωμένη στο εκάστοτε κυβερνητικό άρμα και όργανο του κράτους στο οποίο ανήκει, τελικά τα ίδια συμφέροντα εξυπηρετεί.

ΕΙΝΑΙ "ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ" Η ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ;

Μπορεί οι καναλάρχες να ισχυρίζονται πως η τηλεόραση είναι "ανεξάρτητη" και απλώς καταγράφει τα γεγονότα, αλλά η αλήθεια είναι διαφορετική. Η τηλεόραση, όπως φυσικά και ο Τύπος, είναι τόσο ανεξάρτητη και ελεύθερη "όσο η μαγνητική βελόνα που είναι αναγκασμένη να δείχνει αιωνίως το Βορρά"! Στην προκειμένη βέβαια περίπτωση η τηλεοπτική "βελόνα" δείχνει και προάγει τα συμφέροντα, τα ήθη και έθιμα των αφεντικών της. Ενδεικτικό δε της "ανεξαρτησίας" τους είναι μια περιήγηση στα κανάλια.Οι ειδήσεις τους, όταν αφορούν γεγονότα εκτός των ελληνικών συνόρων, είναι πανομοιότυπες και στη διατύπωσή τους και στα πλάνα. Και αυτό γιατί οι Ελληνες καναλάρχες αποτελούν εξαρτήματα και πελάτες των πολυεθνικών "φίμωτρων" της ενημέρωσης που έχουν επιβάλλει την ομπρέλα τους παγκοσμίως. Από την άλλη, η διάρθρωση του προγράμματός τους αποδεικνύει ότι αποτελούν μόνιμους εισαγωγείς ή αντιγραφείς ξένων, κυρίως αμερικάνικων προγραμμάτων, και μάλιστα του φτηνότερου και χειρότερου επιπέδου από άποψης αισθητικής. Η εξάρτηση και μονομέρειά τους είναι αποτέλεσμα επιλογής και όχι ανάγκης. Επιλογής που προκύπτει από την αντιμετώπιση των ΜΜΕ ως μοχλών πίεσης συμφερόντων και μηχανισμών εύκολου κέρδους με το λιγότερο δυνατό κόστος. Κανένα από τα παραπάνω προβλήματα δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν όσο αφήνεται στο απυρόβλητο η πηγή τους. Και η πηγή τους δεν είναι άλλη από το ίδιο το ιδιοκτησιακό τους καθεστώς. Από ότι τα ΜΜΕ αποτελούν αντικείμενο ατομικής, δηλαδή κεφαλαιοκρατικής ιδιοκτησίας. Μια ιδιοκτησία που είτε στην κρατικοκαπιταλιστική της μορφής, είτε πολύ περισσότερο με τη μορφή της "ελεύθερης ιδιωτικής τηλεόρασης" συνιστά προκεχωρημένο φυλάκιο των διαπλεκομένων συμφερόντων. Πολλοί από εκείνους που αναλίσκονται σε θεωρίες περί "ελέγχου στα ΜΜΕ", θεωρούν ουτοπία να μιλά κανείς σήμερα για κατάργηση της κεφαλαιοκρατικής ιδιοκτησίας. Το σίγουρο είναι ότι οι διακηρύξεις δήθεν προθέσεων για "ριζική αντιμετώπιση" του προβλήματος, χωρίς να θίγεται το ιδιοκτησιακό καθεστώς, εκτός από την ουτοπία, εκφράζει και την ανείπωτη υποκρισία όσων τις εκφέρουν.

"Οι άνθρωποι, έγραφε στον "Ηγεμόνα" ο Μακιαβέλι, κρίνουν περισσότερο με τα μάτια τους παρά με τα χέρια τους, μια και ο καθένας έχει την ευκαιρία να δει αλλά πολύ λιγότερο να αγγίξει". Στην τηλεόραση, λοιπόν, αυτό βρίσκει την τέλεια εφαρμογή. Οπως έχουμε γράψει και σε άλλο άρθρο μας παλιότερα, οι σύγχρονοι κοινωνιολόγοι υποστηρίζουν ότι η εικόνα εξουδετερώνει τον ήχο και το μάτι υπερισχύει του αυτιού. "Ελλειψη εικόνας σημαίνει έλεγχο πραγματικότητας". Ο τηλεθεατής λέει: "το είδα στην τηλεόραση, άρα έγινε", το θέμα είναι όμως "τί είδε ο τηλεθεατής". Ο πόλεμος στον Περσικό Κόλπο εκτός από τις συνέπειες που έφερε ήταν μια διπλή αποκάλυψη όσον αφορά τα μέσα ενημέρωσης.Η μια πλευρά αφορούσε τις τεράστιες τεχνολογικές προόδους που επέτρεψαν να παρακολουθήσουμε από το σαλόνι του σπιτιού μας σε "ζωντανή σύνδεση" τα δρώμενα. Η άλλη είχε να κάνει με τις μεγάλες απάτες που διαπράχθηκαν από τα μεγάλα τηλεοπτικά δίκτυα, κυρίως το CNN, με στόχο τη χειραγώγηση της παγκόσμιας κοινής γνώμης προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση, τη δικαιολόγηση της αμερικανικής και "συμμαχικής" επέμβασης στην περιοχή. Από τις πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις είναι η εικόνα του κορμοράνου που μεταδόθηκε σ΄ όλες τις άκρες του πλανήτη. Ηταν η εικόνα ενός πουλιού βουτηγμένου στο μαύρο, αργό πετρέλαιο, που σύμφωνα με τα κανάλια είχε χυθεί στον κόλπο ύστερα από το βομβαρδισμό των κουβεϊτιανών πετρελαιοπηγών από το Ιράκ. Μόνο που η εικόνα αυτή, δεν αφορούσε καθόλου τα όσα συνέβαιναν στον Περσικό. Ηταν από τις ακτές της Γαλλίας, στη Βρετάνη, όταν είχε βυθιστεί ένα τάνκερ στα στενά της Μάγχης...

Οσοι λοιπόν περίμεναν ότι η έκρηξη της τεχνολογίας (από μόνη της) θα απελευθέρωνε τον άνθρωπο και θα οδηγούσε στην άνευ όρων ελευθερία της ενημέρωσης διαψεύστηκαν φυσικά οικτρά. Οι διεθνείς δημοσιογραφικοί οργανισμοί συμφωνούν ότι όσο προχωράει η τεχνολογική πρόοδος τόσο αυξάνεται η χειραγώγηση της ενημέρωσης. Για να αποδειχθεί αυτό που συχνά λέμε, και στον τομέα αυτό, ότι ο ρόλος ενός "εργαλείου" εξαρτάται από τα "χέρια" που το κρατούν, από το σκοπό που εξυπηρετούν. Και ότι τα ΜΜΕ θα εξυπηρετούν την κοινωνία και τους εργαζόμενους μόνο όταν περάσουν στα χέρια μιας εργατικής εξουσίας και σε μια κοινωνία που θα είναι σοσιαλιστική. Στο καπιταλιστικό, εκμεταλλευτικό, απάνθρωπο σύστημα τα ΜΜΕ είναι αδύνατον να εξυπηρετούν τις ανάγκες του ανθρώπου και των εργαζομένων και γίνονται εργαλεία χειραγώγησης των μαζών και αποβλάκωσής τους...

ΨΗΦΙΣΤΗΚΕ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΑ ΜΜΕ

Κατακαλόκαιρο, λοιπόν, και η αυλαία που έστησαν στη Βουλή οι εντολοδόχοι των Μπερλουσκόνι έπεσε και την προηγούμενη Τετάρτη ψηφίστηκε το νομοσχέδιο για τα ΜΜΕ με τις ψήφους των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και της Πολιτικής Ανοιξης. Ηταν μια συναινετική επίδειξη υποταγής και αλληλοεξάρτησης του αστικού πολιτικού κόσμου με τα λόμπι, που λυμαίνονται τον τόπο. Ολοι μαζί οι πολιτικάντηδες (πιονάκια του συστήματος) ψήφισαν υπέρ της νομιμοποίησης του καθεστώτος της ζούγκλας που επικρατεί στο χώρο του Τύπου. Θεσμοθέτησαν τη δυνατότητα του μεγάλου κεφαλαίου να ελέγχει την ενημέρωση μέσα από την υπερσυγκέντρωση των ΜΜΕ. Υποκλίθηκαν όλα αυτά τα ανθρωπάκια της Βουλής, στις υποδείξεις των μεγάλων αφεντικών να ρυθμιστούν και τυπικά εκείνα τα νομικά κενά που δεν κάλυπταν το καθεστώς της ασυδοσίας τους. Εκτός όμως από τα παραπάνω, προχώρησαν σε μια πρωτοφανή επιχείρηση απάτης, υποκρινόμενοι ότι με την τροπολογία για την ονομαστικοποίηση των μετοχών των εταιριών, που αναλαμβάνουν δημόσια έργα ή προμήθειες του Δημοσίου, βάζουν "τέρμα στα διαπλεκόμενα συμφέροντα"! Για φαντάσου! Και αυτό, όταν γνωρίζουν πολύ καλά πώς μόλις ένα χρόνο με τη νομοθεσία που ψηφίστηκε για την εκτέλεση των δημοσίων έργων και η οποία παραμένει άθικτη εξασφαλίζεται πλήρως το "κεκτημένο" της ρεμούλας και της άγριας κονόμας που έχουν επιβάλει οι καναλάρχες, μεγαλοεργολάβοι, εφοπλιστές, μεγαλοκεφαλαιούχοι, και όλο το κακό συναπάντημα για να κάνουν τις βρώμικες έτσι κι αλλιώς δουλειές τους! Παράλληλα με μια τροπολογία στο νομοσχέδιο για παροχή στο υπουργείο Τύπου του 2% των εισπράξεων του ΛΟΤΤΟ για "εθνικούς λόγους", στήνεται ένα νέο στεγανό μυστικών κονδυλίων, και μια νέα στρατιά μισθοδοτούμενων τρωκτικών, που θα μας απασχολήσει ασφαλώς στο εγγύς μέλλον...

Τελευταία ενημέρωση

01 Ιουλίου, 2002


Ποιος είναι ο Παναγιώτης Βήχος;


Υπογράψτε ή δείτε το βιβλίο

 επισκεπτών μου


Contact Us
Επικοινωνία


Πρότεινε αυτήν την σελίδα 

σ' έναν φίλο


Γραφτείτε στην Mailing List 

για να ενημερώνεστε σε κάθε νέα ανανέωση


Στείλε άρθρο


FORUM

Ελάτε να τα πούμε


 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Δωρεάν ανταποδοτική διαφήμιση (επικοινωνήστε με τον webmaster)