|
"Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΣ" Μουσικές σελίδες |
||
|
Αρχείο
|
ME ΓΑΛΕΣ ΟΡΧΗΣΤΡΕΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ:ΧΡΩΜΑΤΑ - ΚΑΜΕΡΑΤΕΣ - ΜΕΤΑΤΑΞΕΙΣ ΟΡΧΗΣΤΡΩΝ ΚΑΙ ΜΟΥΣΙΚΩΝ! ΘΑΝΑΣΗΣ ΑΡΑΠΙΔΗΣ (μουσικός) Η Αθήνα μας απέκτησε αισίως άλλη μια ορχήστρα, την Καμεράτα, του Συλλόγου Φίλων της Μουσικής, που χρηματοδοτείται από την καπνοβιομηχανία Παπαστράτου! Να χειροκροτήσουμε; Δεν είναι μικρό πράγμα. Στις 5 (πέντε) ήδη υπάρχουσες μεγάλες ορχήστρες, 4 κρατικές και 1 ιδιωτική, προστέθηκε άλλη μία ιδιωτική. Χώρια τα μικρά συγκροτήματα. Αυτές λοιπόν οι 6 ορχήστρες, δηλαδή 2 Συμφωνικές, ΚΟΑ και ΕΡΤ, μία της Λυρικής Σκηνής ποικίλης μουσικής της ΕΡΤ, και 2 μικρότερες ιδιωτικές, Χρωμάτων και Καμεράτα, θα έπρεπε να απασχολούν τουλάχιστον 300 μόνιμους μουσικούς. Ομως, όπως ξέρουμε όλοι, δεν συμβαίνει αυτό, διότι οι ίδιοι σχεδόν μουσικοί (γύρω στους 150;) απαρτίζουν τις 5 πρώτες ορχήστρες! Για την Καμεράτα θα τα πούμε πιο κάτω. Οξύμωρον! Οπως όλα τα παράδοξα, συμβαίνει κι αυτό στην Ελλάδα. Πας μη Ελλην θα γελούσε, όπως γελάνε όλοι για όλα τα εν Ελλάδι τεκτενόμενα. Για εμάς όλα αυτά είναι φυσικά, τα ζούμε χρόνια, μας αρρέσουν ή δεν μας αρρέσουν! Βολεύουν και συμφέρουν! Και το αποτέλεσμα; Κάτω του μετρίου η Συμφωνική (κλασική γενικά) μουσική στην Ελλάδα. Με ελάχιστους φίλους και περιορισμένο ακροατήριο. Από την άλλη μεριά, ο πολύς κόσμος γεμίζει αίθουσες και στάδια για να ακούσει ημεδαπούς και αλλοδαπούς σταρ και συγκροτήματα ΡΟΚ, ΤΖΑΖ κλπ., πληρώνοντας βέβαια ευχαρίστως το τσουχτερό εισητήριο... Μουσικούς έχουμε, μουσική όμως; Πώς λειτουργούν και με τι έμψυχο υλικό οι 6 ορχήστρες που αναφέραμε; Είναι γνωστό ότι οι ίδιοι μουσικοί τρέχουν καθημερινά από ορχήστρα σε ορχήστρα, από συγκρότημα σε συγκρότημα για να προλάβουν να κάνουν όσο μπορούν περισσότερη τέχνη και συνάμα να επιβιώσουν. Ακούς δε συχνά σε πρόβα ή εκτέλεση φωνές και ψιθύρους: Πάμε να τελειώνουμε παιδιά γιατί έχουμε και δουλειά". Ευτράπελον. Κι όμως έχουν δίκοιο. Πρέπει να προλάβουν και την άλλη υποχρέωση. Αγχος και αγωνία λοιπόν, ενώ χρειάζεται ηρεμία και αυτοσυγκέντρωση. Λίγες ώρες για πρόβες με τα ανάλογα αρνητικά αποτελέσματα, ανύπαρκτος χρόνος για μελέτη, ξεκούραση, ακρόαση μουσικής, απαραίτητων προϋποθέσεων για να διευρύνει ο μουσικός την αισθητική και την μουσική του παιδεία. Ψιλά γράμματα, βέβαια, για την σκληρή και απάνθρωπη ελληνική πραγματικότητα. Διότι το να απασχολείται ο μουσικός σε δυο-τρεις δουλειές, χώρια τα εξτρά, στούντιο, κλπ, είναι καθεστώς στην Ελλάδα. Απαράδεκτο βέβαια σε οποιαδήποτε άλλη χώρα ακόμα και... Βαλκανική. Δυστυχώς όμως ο Ελληνας μουσικός (αναφερόμαστε πάντα στους "κλασικούς") για να επιβιώσει και να ζήσει αξιοπρεπώς πρέπει να δουλεύει σε περισσότερες από μία ορχήστρες. Με το όργανο υπό μάλης να τρέχει σαν τους τσιγγάνους. Μια ζωή στα Ωδεία και στα αναλόγια και μετά... η καταξίωση! Υπάρχουν μουσικοί στην ΚΟΑ που παίρνουν 40.000 - 50.000 μισθό επειδή παίζουν και σε άλλη ορχήστρα. Ο νόμος! Ετσι έχουν τα πράγματα. Ολες οι ορχήστρες υπολειτουργούν χωρίς να προσφέρουν έστω και υποτυπωδώς αυτά που πρέπει στην μουσική παιδεία (και διασκέδαση αλλά αυτά θα τα πούμε μια άλλη φορά). Το δε μουσικό τους επίπεδο είναι (κακά τα ψέμματα) κάτω του μετρίου. Ενώ διαθέτουμε ως άτομα πανάξιους μουσικούς, καλύτερους από τους ξένους σολίστες διεθνούς κλάσεως, σαν σύνολα υστερούμε δυστυχώς κατά πολύ των ανάλογων ξένων συγκροτημάτων. Σίγουρα δεν φταίνε οι μουσικοί γι΄ αυτό, αλλά οι συνθήκες που περιγράψαμε πιο πριν... Τελευταία παρακολουθούμε όλοι με θλίψη και οργή το θέμα της μετάταξης των μουσικών της ΕΡΤ στο υπουργείο Πολιτισμού ή οπουδήποτε αλλού. Αν είναι δυνατόν! ποιος μπορεί να φανταστεί ραδιόφωνο και τηλεόραση χωρίς ζωντανή μουσική, χωρίς ορχήστρες! Τεχνικοί, δημοσιογράφοι και μουσικοί είναι το παν στα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας. Εδώ όμως αρχίζουν τα δύσκολα: Οι δύο ορχήστρες της ΕΡΤ, Συμφωνική και Ποικίλης Μουσικής "υπάρχουν", λειτουργούν και παίζουν στο ταλαίπωρο τούτο ίδρυμα εδώ και πολλά χρόνια. Και οι δυο με πολύ καλούς μουσικούς (όχι όλους) θα μπορούσαν να αξιοποιούνταν να προσφέρουν πολλά στη "μουσική κίνηση" της Αθήνας και της Ελλάδας. Πότε τις ακούμε όμως και πότε τις βλέπουμε από τα ΜΜΕ, όπου διοικητικά και οικονομικά ανήκουν; Οι ιθύνοντες διευθυντές, μαέστροι και οι μουσικοί μέτρησαν ποτέ πόσες ώρες εβδομαδιαίου προγράμματος προσφέρουν στον εργοδότη τους, την ΕΡΤ, και τον ελληνικό λαό που θέλει δεν θέλει πληρώνει την εισφορά του; Εγιναν τα τελευταία χρόνια θετικές και αξιόλογες προσπάθειες να βγει η Συμφωνική της ΕΡΤ παραέξω στο λαό με αρκετή επιτυχία. Φτάνουν όμως αυτές οι αναλαμπές; Χωρίς μια μόνιμη βάση, φαντασία, προγραμματισμό και ανάλογη διαφήμιση; Δεν βλέπουν τι γίνεται με την Ορχήστρα των Χρωμάτων, που με μηδαμινά μέσα, κατάφερε σε λίγο χρόνο να γίνει πιο "διάσημη" από όλες τις κρατικές ορχήστρες και να προσφέρει αξιόλογο δημιουργικό, μουσικό έργο στην Αθήνα και την επαρχία; Χρηματοδοτείται βέβαια από ιδιώτες, αλλά έχει κερδίσει αρκετούς φίλους που πληρώνουν για να την ακούσουν. Η Ορχήστρα των Χρωμάτων λοιπόν είναι μια πραγματικότητα θετική, αξιέπαινη, με απήχηση στον κόσμο, παράδειγμα προς μίμηση και αποτελείται από μουσικούς των κρατικών ορχηστρών. Αλλά, ας γυρίσουμε στα πικρά της ΕΡΤ. Θα ρωτήσω για παράδειγμα: Πόσο θα πονούσε και θα στοίχιζε στον εργοδότη (ΕΡΤ, κράτος) μια... κλαδική απεργία, μόνο των δύο ορχηστρών της; Πόσο θα της έλειπαν; ποιός θα την πρόσεχε; Αφού είναι γνωστό ότι ακόμη και απεργίες των δημοσιογράφων και τεχνικών της ΕΡΤ, ή όλης της ΠΟΣΠΕΡΤ πέρασαν απαρατήρητες σχεδόν; Ο κόσμος διαμαρτυρήθηκες μόνο για τα "ματς" που δεν είδε!.. Ας θυμηθούμε και τη μεγάλη (σε χρόνο) απεργία της ΚΟΑ πριν αρκετά χρόνια στα ίδια και τότε δυστυχώς... Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα. Η μουσική ποιότητας, η καλή μουσική, η κλασική μουσική, με μία λέξη η ΜΟΥΣΙΚΗ δεν πουλάει στην Ελλάδα. Υπάρχει για τον τύπο, για τα μάτια, για το "ονόρε" που λένε. Λίγα αυτιά την ακούνε και ακόμη πιο λίγα την καταλαβαίνουν. Προς δόξαν του Λευτέρη Πανταζή και του Καρβέλα! Κι ο χορός καλά κρατεί. Εχουμε κι εμείς οι μουσικοί τις ευθύνες μας. Επαναπαυόμαστε, τρέχοντας από ορχήστρα σε ορχήστρα, χωρίς ανάσα. Στυγνοί επαγγελματίες, λίγο έως καθόλου καλλιτέχνες, χωρίς πάθος και αγάπη για την τέχνη που υπηρετούμε... Μέχρι να... κρεμάσουμε το όργανο στα εξήντα τόσα χρόνια μας και αν προλάβουμε να πάρουμε μια-δυο ισχνές (;) συντάξεις, ενώ, εν τω μεταξύ, βολέψαμε τον γιο ή την κόρη μας σε κάποιο "μόνιμο" αναλόγιο! Σίγουρα εκεί θα περάσει πιο καλά από οποιαδήποτε δουλειά... γραφείου! Και ξαφνικά, χωρίς να το πάρουμε είδηση, ξεπροβάλει μια νέα ορχήστρα: Η Καμεράτα, του Συλλόγου Φίλων της Μουσικής. Η οποία αποτελείται παρακαλώ (διαβάστε καλά), από 17 ξένους και 3 (ναι, τρεις!) Ελληνες μουσικούς! Κατά τα άλλα η ορχήστρα είναι ελληνική, χρηματοδοτείται από ελληνική βιομηχανία και από τα εισιτήρια βεβαίως των ακροατών-θεατών. Οι δε έλληνες μουσικοί είναι μόνο τρεις, διότι η Καμεράτα ζητεί αποκλειστικότητα συνεργασίας, πράγμα που δεν συμφέρει τους έλληνες επαγγελματίες, ενώ συμφέρει τους ξένους! Τα σχόλια περιττεύουν. Εν κατακλείδι, θα αναφερθώ εν συντομία στην Κ.Ο. Βορείου Ελλάδος. Είναι γνωστό ότι με ένα μόνο μαέστρο και διευθυντή, άξιο και δουλευτή, προσφέρει αξιόλογο έργο στη μουσική ερημιά της Θεσσαλονίκης. Ομως κι αυτή η ορχήστρα διανθίζεται κατά το πλείστον, αν δεν κάνω λάθος, από μουσικούς της Φιλαρμονικής του Δήμου και αρκετούς ξένους. Οσο για την ορχήστρα της Λυρικής Σκηνής, δεν ακούω τίποτα τώρα τελευταία. Απόλυτη σιγή ένθεν και κείθεν! Λέτε να γίνει καμιά μετάταξη και να τη δούμε στο Θέατρο Βέμπο υπό του κ. Λειβαδά; Θου Κύριε, όλα είναι πιθανά... Σαν υστερόγραφο: Η αυτοκριτική αντιβαίνει βέβαια με την καθιερωμένη (εν Ελλάδι) συνδικαλιστική πρακτική, ειδικά του "ευρύτερου δημόσιου τομέα", γι΄ αυτό ίσως αγανακτήσουν οι αγαπητοί φίλοι και συνάδελφοι με όσα προηγουμένως διαβάσανε. Ευχαρίστως θα δεχόμουν οποιεσδήποτε άλλες απόψεις. Η αντιπαράθεση δεν βλάπτει, αντίθετα και εποικοδομητική είναι και μπορεί να διορθώσει πολλά, ίσως κακώς κείμενα, για το καλό της μουσικής και των μουσικών. |
Τελευταία ενημέρωση 03 Ιουλίου, 2002 Ποιος είναι ο Παναγιώτης Βήχος;
για να ενημερώνεστε σε κάθε νέα ανανέωση
|
