|
"Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΣ" Τα νέα της εβδομάδας |
|||
|
Αρχείο
|
ΒΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ (από τον Παναγιώτη Βήχο) ΚΑΜΙΑ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΙΣ ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ Όλα τα "σφυριά" έναν έχουν στόχο. Τον Ελληνικό λαό. Να δεχθεί αδιαμαρτύρητα κάθε αυθαιρεσία των διωκτικών αρχών στην προσπάθεια "καταπολέμησης της τρομοκρατίας"! Επίμονα και συστηματικά κυβέρνηση και ΜΜΕ έχουν επιδοθεί σε μια ξέφρενη προσπάθεια να μας πείσουν ότι οι διωκτικές αρχές, η αστυνομία και οι ξένοι και ντόπιοι πράκτορες που αλωνίζουν τη χώρα μας τον τελευταίο καιρό, αγωνίζονται για τη δική μας... ασφάλεια! "Σας πληροφορώ ότι δεν μπορώ να γνωρίζω και δεν πρέπει να γνωρίζω τι ακριβώς γίνεται σε επιχειρησιακό επίπεδο". "Να αφήσουμε την αστυνομία απερίσπαστη στο έργο της και, βεβαίως, να της έχουμε εμπιστοσύνη". "Να αφήσουμε την αστυνομία να κάνει τη δουλειά της". "Να αφεθούν απερίσπαστες οι αρχές να κάνουν τη δουλειά τους". Η πρώτη δήλωση ανήκει στον κυβερνητικό εκπρόσωπο Χρ. Πρωτόπαππα, η δεύτερη στον πρωθυπουργό, η τρίτη στον πρεσβευτή των ΗΠΑ στην Αθήνα, Τ. Μίλερ, και η τέταρτη στον πρόεδρο του Συνασπισμού, Ν. Κωνσταντόπουλο. Ίδιες και απαράλλακτες! Λες και τις είπε τον ίδιο άτομο και τις τέσσερις! Βλέπετε, η επανάληψη είναι η μητέρα της μάθησης και ο λαός πρέπει να εμπεδώσει την ιδέα, ότι οι κατασταλτικές δυνάμεις του κρατικού μηχανισμού και μπορούν και πρέπει να είναι "ανεξάρτητες" και "απερίσπαστες", εκτός πεδίου κριτικής, να απολαμβάνουν εμπιστοσύνη και να πράττουν έχοντας εξασφαλισμένη ασυλία! Ακόμα κι όταν οι πάντες γνωρίζουν, ότι λειτουργούν - εκτός των άλλων - και υπό την εποπτεία και καθοδήγηση των αμερικανικών και βρετανικών μυστικών υπηρεσιών. O λαός όμως καταλαβαίνει. Καμιά εμπιστοσύνη στις μυστικές υπηρεσίες και τις δυνάμεις καταστολής. ΟΤΑΝ... "Όταν ένας άνθρωπος - και στη δημοκρατία, ακόμη και ο ένοχος των χειρότερων εγκλημάτων θεωρείται άνθρωπος και έχει δικαιώματα - κρατείται επί 10 μέρες σε καταστολή, βαριά τραυματισμένος, με τα μάτια δεμένα, χωρίς την αίσθηση του χώρου και του χρόνου, και ο αρμόδιος εισαγγελέας δηλώνει ότι "δεν είναι κρατούμενος" ούτε "του ζήτησε να πάει σπίτι του", εγώ αισθάνομαι τρομοκρατημένος. Όταν ένα νοσοκομείο μετατρέπεται σε φυλακή με "λευκά κελιά" και ο ιατρικός κόσμος παραμένει απαθής, εγώ αισθάνομαι τρομοκρατημένος. Όταν χοντρόπετσοι άνκορμεν σοβαρών υποτίθεται καναλιών μεταβάλλονται σε κυνηγούς κεφαλών, υποδεικνύοντας ονόματα που πρέπει να συλληφθούν, εγώ αισθάνομαι τρομοκρατημένος. Όταν καθηγητής της Νομικής, δάσκαλος του Δικαίου (και πρώην υπουργός), γίνεται περίγελος στα παράθυρα της ξεφτίλας, υποστηρίζοντας με αστείους νομικίστικους ακροβατισμούς την καταβαράθρωση του δικαίου, εγώ αισθάνομαι τρομοκρατημένος. Όταν όποιος έχει αγωνιστεί ενάντια στη χούντα, θεωρείται τρομοκράτης μέχρι αποδείξεως του εναντίου, εγώ αισθάνομαι τρομοκρατημένος. Όταν μια περιοχή της Αθήνας, τα Εξάρχεια, κηρύσσεται σε κατάσταση πολιορκίας, εγώ αισθάνομαι τρομοκρατημένος. Όταν επιχειρείται μεθοδικά να φιμωθεί κάθε κίνημα, ομάδα, έκφραση αμφισβήτησης της καθεστηκυίας τάξης πραγμάτων ως ύποπτα για τρομοκρατία, εγώ αισθάνομαι τρομοκρατημένος. Όταν το κράτος "δολοφονεί" ό,τι δε συμφωνεί μαζί του, όταν "φυλακίζει" το Σύνταγμα, όταν δίνει, όπως η 17Ν, απλουστευτικές ερωτήσεις σε σύνθετες ερωτήσεις, τότε εγώ αρχίζω να αισθάνομαι τρομοκράτης¨. Του Βασίλη Μουλόπουλου από το "Βήμα της Κυριακής" και το προσυπογράφω. Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΡΑΦΕΤΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΑΖΕΣ ΟΧΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ Δεν υπάρχει ίσως καλύτερη δικαίωση της εκτίμησης ότι ο καπιταλιστής είναι διατεθειμένος να κατασκευάσει ακόμη και το σχοινί που θα τον κρεμάσει, από τα όσα συμβαίνουν παγκοσμίως με πρόσχημα την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας. Το σύστημα μετά από μια δεκαετή αυτάρεσκη και από ισχύος ανάλυση των παγκόσμιων δεδομένων, κινείται στα γνωστά μονοπάτια: το χάσμα μεταξύ των κατεχόντων και των σύγχρονων προλετάριων μεγαλώνει, η οικονομία σε ύφεση δημιουργεί εκρηκτικό μείγμα στις κοινωνίες της αφθονίας, το πολιτικό προσωπικό, ξεφωνημένη θεραπαινίδα, της οικονομικής ολιγαρχίας, ολοένα και περισσότερο αδυνατεί να παίξει το ρόλο του. Η ανάγκη για την αναζωογόνηση του συστήματος προβάλλει επιτακτική. Ο πόλεμος ήταν πάντα μια "ασφαλής" οδός διαφυγής από την ύφεση. ποιον όμως να πολεμήσουν, ποιος είναι ο εχθρός που να δικαιολογεί τον κίνδυνο της κατασκευής, ακόμη και αυτού του σχοινιού που απειλεί το ίδιο το σύστημα; Το σύστημα μπορεί να ανακαλύψει ακόμη και να κατασκευάσει εχθρούς. Η αέναη προσπάθεια των μυστικών υπηρεσιών μπορεί να προσφέρει χιλιάδες σενάρια και η καπιταλιστική ευελιξία στην παραγωγή είναι σε θέση να προσαρμόσει υπηρεσίες και προϊόντα για την εξυπηρέτηση του νέου στόχου. Ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας είναι η νέα μεγάλη μπίζνα του 21ου αιώνα. Μόνο που η ιστορία δεν γράφεται από σκοτεινούς εγκεφάλους των καταγωγίων αλλά από την πάλη των λαών, από τις ίδιες τις μάζες. ΜΕ ΤΗ ΛΕΞΗ Ή ΤΗ ΣΕΛΙΔΑ κ. ΒΑΣΙΛΑΚΗ; Για το "σύγγραμμα" που φέρει την υπογραφή του "κυρίου" Μανώλη Βασιλάκη, έχουμε ξαναγράψει και από αυτές εδώ τις σελίδες. Γνωστό το ποιόν του "κυρίου". Ο Βασιλάκης, λοιπόν, εκμεταλλευόμενος το ότι γεννήθηκε στη χώρα τού "είσαι ότι δηλώσεις", δηλώνει και αυτός δημοσιογράφος. Γιατί να μην το κάνει αφού και τόσοι άλλοι στη χώρα μας το ίδιο κάνουν και μάλιστα αμειβόμενοι αδρά; Έχουμε όμως μια μικρή απορία: Κάτι τέτοια "πονήματα", η αμερικανική πρεσβεία τα πληρώνει; Και αν "ναι", οι συντάκτες τους πώς αμείβονται; Με τη λέξη ή με τη σελίδα;... ΓΙΑ ΤΗΝ... "ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΒΟΜΒΙΣΤΙΚΩΝ ΕΠΙΘΕΣΕΩΝ"! Οι περιστάσεις δε θα μπορούσαν να είναι ευνοϊκότερες. Ο βομβαρδισμός της "κοινής γνώμης" με επίσημες, ημιεπίσημες και ανεπίσημες ανακοινώσεις, "πληροφορίες" και εικασίες για τις αντιτρομοκρατικές επιχειρήσεις έχει διαμορφώσει το κλίμα. Ετσι, λοιπόν, η κυβέρνηση έφερε την Τρίτη 9 Ιούλη για κύρωση στη Βουλή μια διεθνή συμφωνία για την "καταστολή τρομοκρατικών βομβιστικών επιθέσεων", την οποία είχε υπογράψει στις 2 του Φλεβάρη 1998. Η συμφωνία αυτή, όπως και άλλες ανάλογες και πιο πρόσφατες, περιλαμβάνει ορισμούς της τρομοκρατίας και των τρομοκρατικών ενεργειών που θα μπορούσαν με μια διασταλτική ερμηνεία να χρησιμοποιηθούν εναντίων "ενοχλητικών" κινημάτων, κινήσεων, κομμάτων και οργανώσεων αλλά και προσώπων. Η συμφωνία ορίζει ως αντικείμενο τρομοκρατικών ενεργειών "τόπους δημόσιας χρήσης, κρατικής, ή κυβερνητικής εγκατάστασης, συστήματα δημόσιων μεταφορών, ή εγκαταστάσεων υποδομής". Είναι άραγε πολύ δύσκολο, παραδείγματος χάριν, να χρησιμοποιηθεί αυτός ο ορισμός εναντίον εργαζομένων οι οποίοι κατά τη διάρκεια μιας κινητοποίησης αποφασίζουν την (έστω συμβολική) κατάληψη ενός τέτοιου χώρου; Είναι ανάγκη να επαγρυπνούμε σύντροφοι. Δεν πρέπει μετά και τα τελευταία γεγονότα με τη 17Ν να επιτρέψουμε τον ακρωτηριασμό των δικαιωμάτων και των ελευθεριών που έχουμε κατακτήσει με αίμα. Ταυτόχρονα δεν πρέπει η ταξική πάλη να αδρανοποιηθεί. Επίθεση στην επίθεση των τρομοκρατών. Φανερών και κρυφών... email VihosPanos@msn.com |
Τελευταία ενημέρωση 16 Ιουλίου, 2002 Ποιος είναι ο Παναγιώτης Βήχος;
για να ενημερώνεστε σε κάθε νέα ανανέωση
|
|
