|
"Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΣ" Θρησκεία και Εκκλησία |
|||
|
Αρχείο
|
TI ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ; ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΒΗΧΟΣ Δημοσιεύτηκε στη ΝΕΑ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ το Σεπτέμβρη του 1998 Τι ρόλο παίζει λοιπόν ο εκλεκτός του φασιστικού "Στόχου" ο αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος και η ακολουθία του; Σε μια φάση της ιστορίας της Ελλάδας όπου όλα ξεπουλιούνται στο αδηφάγο κεφάλαιο, όπου όλα πυρπολούνται και καταστρέφονται, όπου μεγαλώνουν οι φάλαγγες των ανέργων, των πλημμυροπαθών, των σεισμόπληκτων, των πεινασμένων, αυτός εμφανίζεται χρυσοστόλιστος και ευτραφής ως "νέος Μεσσίας"! Φωνασκεί, απειλεί, με λόγια κούφια, αναχρονιστικά και παραπλανητικά. Μιλάει για "πολιτισμένη Δύση" την ώρα που ο πλανητάρχης αυτής της Δύσης βομβαρδίζει χώρες και λαούς και σπέρνει το θάνατο και την καταστροφή. Ο αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος το έχει μάθει καλά το μάθημά του από τον Καψάλη του Στόχου και των μυστικών υπηρεσιών, έτσι, λοιπόν, προχωράει ακόμα πάρα πέρα. Μιλάει για "αλησμόνητες πατρίδες", για τις οποίες, όπως τόνισε, "τρέφουμε όνειρα". Τα έβαλε και με τους "διεθνιστές" ο "μακαριότατος", ο οποίος δήλωσε πώς "ορθοδοξία ίσον ελληνισμός" και επομένως "ελληνισμός ίσον ορθοδοξία"! Αυτό που πρέπει να τονίσουμε είναι ότι ο αρχιεπίσκοπος διεκδικεί το ρόλο του εκφραστή του έθνους και η στάση της κυβέρνησης, στάση κάλυψης και ανοχής (πέρα από κάποιες μικροκόντρες τώρα τελευταία με το Γιαννόπουλο) νομιμοποιεί την ανασύσταση ενός ιδιόμορφου συνεταιρισμού κράτους και Εκκλησίας, το οποίο στο παρελθόν η χώρα και οι εργαζόμενοι πλήρωσαν ακριβά, αφού τα προϊόντα του ήταν εθνικισμός, πατριδοκαπηλία και πολιτική ανωμαλία. Για κάθε προοδευτικό άνθρωπο το αίτημα του χωρισμού της εκκλησίας από το κράτος είναι αυτονόητο. Ο αντιδραστικός εναγκαλισμός του κράτους και της εκκλησίας πρέπει να σπάσει και ιδιαίτερα η παιδεία να απελευθερωθεί από την εκκλησία. Δεύτερον, η τεράστια εκκλησιαστική περιουσία πρέπει να εθνικοποιηθεί. Δεν μπορεί οι εργαζόμενοι να λοιμοκτονούν και η εκκλησία να ευημερεί. Έχουν γραφτεί κατά καιρούς πολλά για την εκκλησιαστική περιουσία. Μια τεράστια περιουσία σε αγροτική γη και αστικά ακίνητα. Πού τη βρήκε η εκκλησία αυτή την περιουσία; Επειδή κανείς δεν λέει τα πράγματα με το όνομά τους, ας το επιχειρήσουμε εμείς: Είναι γνωστό πώς με την αποχώρηση των Τούρκων από τα ελληνικά εδάφη, η εκκλησία βρέθηκε να κατέχει μεγάλες εκτάσεις γης. Ήταν - και είναι - ο μεγαλύτερος γαιοκτήμονας, που με φεουδαρχικό τρόπο εκμεταλλευόταν τις φτωχές αγροτικές μάζες. Κάτω από την πίεση των αγροτικών μαζών το αστικό κράτος αναγκάστηκε με τις διάφορες αγροτικές μεταρρυθμίσεις να προχωρήσει στην απαλλοτρίωση και εκκλησιαστικών γαιών. Για τις εκκλησιαστικές εκτάσεις που παραχωρήθηκαν κατά καιρούς δόθηκε σαν αντάλλαγμα στην εκκλησία χρηματική ή άλλου είδους αποζημίωση. Η τελευταία τέτοια μεταρρύθμιση έγινε το 1952. Μαζί με τα ιδιωτικά τσιφλίκια, απαλλοτριώθηκαν τότε και εκκλησιαστικές εκτάσεις, καταργήθηκε οριστικά κάθε κολίγικη σχέση και οι πρώην κολίγοι απόχτησαν δικό τους κλήρο. Άλλο πράγμα τώρα αν τον ξαναχάνουν με τις ευλογίες της Ενωμένης Ευρώπης και της "Λευκής Βίβλου". Έτσι παραμερίστηκαν οριστικά και τα τελευταία μισοφεουδαρχικά υπολείμματα και τα τελευταία εμπόδια στο δρόμο της καπιταλιστικής ανάπτυξης στο χωριό. Ο νόμος 2185/52 πρόβλεπε ότι ύστερα από συμφωνία της εκκλησίας, μπορούσε να προχωρήσει η απαλλοτρίωση εκκλησιαστικών κτημάτων. Επιτρέπονταν έτσι η απαλλοτρίωση των 4/5 των καλλιεργήσιμων εκτάσεων και των 2/3 των βοσκοτόπων της εκκλησίας της Ελλάδας, ενώ απαγορεύονταν η απαλλοτρίωση της περιουσίας των μοναστηρίων του Πατριαρχείου. ΕΜΠΟΡΟΙ ΓΗΣ Στη βάση του νόμου κλείστηκε συμφωνία μεταξύ κράτους και εκκλησίας (εφ. κυβέρνησης 8/10/52 τεύχος Α αρ. φ. 289) που πρόβλεπε: Παραχώρηση απ΄ τη μεριά της εκκλησίας 141.000 στρεμ. αγρών, 32.000 στρεμ. αγροληπτικών και 601.000 στρεμ. βοσκοτόπων. Η αξία των παραπάνω υπολογίστηκε σε 97,6 δισ. δρχ!!! Το κράτος θα πλήρωνε στην εκκλησία αυτό το αμύθητο ποσό, 15 δισ. δρχ. σε μετρητά και τα υπόλοιπα σε αστικά ακίνητα. Το κράτος εκπλήρωσε τη συμφωνία και πλήρωσε όλα αυτά τα δισ. σε δύσκολες εποχές. Η εκκλησία όμως όχι! Σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου Γεωργίας η εκκλησία κατακράτησε 75.000 στρεμ. αγρούς, όλα τα αγροληπτικά και εμφυτευτικά και 151.000 στρέμματα βοσκότοπους! Στο μεταξύ από τότε και σε όλη αυτή την περίοδο, η μοναστηριακή περιουσία, ιδιαίτερα αυτή που η εκκλησία δεν είχε τίτλους, βγήκε στο σφυρί! Και μπαίνει το ερώτημα: Τι απόγιναν αλήθεια οι τεράστιες εκκλησιαστικές περιουσίες με ή χωρίς τίτλους στην Αττική; Αυτή έμεινε το 1952 ανέπαφη απ΄ την τότε μεταρρύθμιση. Η συμφωνία προέβλεπε ότι στο 1/5 των αγρών και 1/3 των βοσκοτόπων που έμειναν στην εκκλησία περιλαμβάνονταν οπωσδήποτε εκτός από τις εκτάσεις της Αγίας Λαύρας, Καλαβρύτων, "πάντες οι αγροί και οι βοσκότοποι, λιβάδια και κτηνοτροφικαί εν γένει εκτάσεις, οι κείμενοι εις την περιφέρειαν των Ιερών Μητροπόλεων Αθηνών, Αττικής και Μεγαρίδος... και οι δασώδεις εκτάσεις των και αι κεκαλυμμέναι δι΄ αγριελαιών"... Όπως είναι φανερό, οι σεβάσμιοι αρχιερείς ήξεραν πολύ καλά πώς να κρατήσουν με τα δόντια τις εκτάσεις τους. Προβλέποντας σωστά την οικιστική έκρηξη της πρωτεύουσας αποδείχτηκαν θαυμάσιοι έμποροι γης. Γιατί, είναι φανερό, τι έγινε αυτή η τεράστια περιουσία. Έγινε οικόπεδα και ακίνητα! ΧΡΩΣΤΑΝΕ ΑΚΟΜΑ! Η εκκλησία τότε παραχώρησε όλα κι όλα στην Αττική 212 στρέμματα της Μονής Πεντέλης στα μέλη του Γεωργοκτηνοτροφικού Συνεταιρισμού Μισθωτών Πεντέλης σαν οικοπεδικό κλήρο. Το μοναστήρι της Πεντέλης παραχώρησε στους πρώην κολίγους του...212 στρέμματα. Ο καθένας απ΄ αυτούς πήρε από... μισό, έως ενάμιση στρέμμα! Το 1988 τα εκκλησιαστικά κτήματα ανέρχονταν γύρω στα 1,3 εκατ. στρ. αγροτικής έκτασης και σε ανυπολόγιστα αστικά ακίνητα. Ακίνητα που εν μέρει προήλθαν απ΄ το ξεπούλημα και δημόσιας αγροτικής γης. Κανένας σοβαρός άνθρωπος δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι όλα αυτά προέρχονται από δωρεές. Η εκκλησία λοιπόν χρωστάει την τεράστια αγροτική και αστική περιουσία της στη μεγαλοψυχία και στην ανικανότητα της αστικής τάξης που αρνήθηκε όταν έπρεπε να ξεκαθαρίσει αυτό το ζήτημα να βάλει τελεία και παύλα σε μια κατάσταση κληρονομημένη από άλλες εποχές. Αρνήθηκε να εξαλείψει τα απομεινάρια της φεουδαρχίας. Έτσι, λοιπόν, σήμερα εν έτει 1998, η εκκλησία μετατράπηκε σε ένα μεγάλο, το μεγαλύτερο καπιταλιστή, γαιοκτήμονα και όχι μόνο. Μετατράπηκε σε ένα μεγάλο κεφαλαιοκράτη. Βέβαια η εξάλειψη αυτής της κατάστασης και ο χωρισμός της εκκλησίας από το κράτος δεν αποτελεί κανενός είδους επαναστατικό σοσιαλιστικό μέτρο, πρόκειται απλά για ένα μέτρο αστικού εκσυγχρονισμού, που ωστόσο το "εκσυγχρονιστικό" ΠΑΣΟΚ ούτε θέλει ούτε μπορεί να εφαρμόσει. Δυό χιλιάδες χρόνια μετά τη γέννηση του Χριστού πόσοι αλήθεια πόλεμοι ακολούθησαν; Πόσα εκατομμύρια άνθρωποι κατασφάχτηκαν; Και τι έκανε η εκκλησία, ο ανώτατος κλήρος; Καλλιεργούσε το μίσος ανάμεσα στους λαούς, όπως κάνει ο σημερινός αρχιεπίσκοπος της Ελλάδας. Πόσους "χιτώνες", πόσες τράπεζες, ακίνητα, εκτάσεις γης έχει μοιράσει στους πεινασμένους και τους άστεγους η εκκλησία; Πόσους θησαυρούς έχουν σωρευμένους οι δεσποτάδες παρέα με τους κυρίαρχους του κόσμου, όταν τα δύο τρίτα της ανθρωπότητας ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας και εκατομμύρια πεθαίνουν από την πείνα; Φτάνει ποια Χριστέμποροι καπιλευτές της διδασκαλίας της Αγάπης. Να αντισταθούμε στο θρησκευτικό μεσαίωνα του Χριστόδουλου και της ηγεσίας της εκκλησίας. Εν έτει 2000 η Θρησκεία δεν έπαψε να είναι "η ψυχή ενός κόσμου χωρίς καρδιά" και ταυτόχρονα "το πνεύμα μιας εποχής χωρίς πνεύμα".
|
Τελευταία ενημέρωση 05 Ιουλίου, 2002 Ποιος είναι ο Παναγιώτης Βήχος;
για να ενημερώνεστε σε κάθε νέα ανανέωση
|
|
