|
"Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΣ" Θρησκεία και Εκκλησία |
||
|
Αρχείο
|
Το χρηματιστήριο της εκκλησιαστικής περιουσίας
Aν στο άκουσμα της λέξης «Εκκλησία» σας έρχεται στο μυαλό ένα μόρφωμα απαρχαιωμένο και συντηρητικό, κάτι που μυρίζει μούχλα και Μεσαίωνα, τότε χρειάζεστε άμεσα μια αναπροσαρμογή των δεδομένων που ερεθίζουν τη φαντασία σας: η Εκκλησία της Ελλάδος δεν είναι τίποτε από όλα αυτά. Αντίθετα, πρόκειται για έναν οργανισμό απόλυτα εκσυγχρονισμένο και προσαρμοσμένο στις νέες οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες, που διοικείται μάλλον από μάνατζερ παρά από ιεράρχες, με εκπρόσωπο στις Βρυξέλλες και πλήρη ενημέρωση για τα κοινοτικά προγράμματα, έναν οργανισμό που φέρει τη δυναμική του νεαρού επιχειρηματία σε συνδυασμό με την πείρα του γερασμένου κεφαλαιούχου. Αυτό αποδεικνύουν οι τρεις ή και περισσότερες ανώνυμες εταιρείες που σκοπεύει να ιδρύσει η Εκκλησία, με στόχο να αξιοποιήσει κερδοφόρα την κινητή και ακίνητη περιουσία της. Η παραπάνω απόφαση ελήφθη από τις οικονομικές υπηρεσίες της τους μάνατζερ που λέγαμε προηγουμένως δηλαδή και στα τέλη περίπου του μήνα αναμένεται να ανακοινωθούν οι λεπτομέρειες, αφού ενημερωθούν τα μέλη της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου. Εμπλοκή στην όλη διαδικασία θα έχει, όπως διαβάσαμε στην Ελευθεροτυπία (30 Μαρτίου), και ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Θεόδωρος Κατσανέβας. Οι τομείς στους οποίους σκοπεύει καταρχάς να δραστηριοποιηθεί η Εκκλησία φαίνεται πως είναι προσεχτικά επιλεγμένοι, αφού αποτελούν την αιχμή του δόρατος για το σύνολο του ελληνικού κεφαλαίου. Έτσι η πρώτη εταιρεία θα ασχοληθεί με την ανέγερση κτιρίων κυρίως στην Αττική, φιλοδοξώντας προφανώς να αποκομίσει τεράστια κέρδη από το φιλέτο της Ολυμπιάδας, η δεύτερη με το θρησκευτικό τουρισμό, που αν μη τι άλλο έχει όλες τις προοπτικές να ανθίσει στην Ελλάδα με τις χιλιάδες λευκές εκκλησίες στο φόντο του γαλάζιου ουρανού (αν συνυπολογίσουμε και τα βυζαντινά μνημεία που ευνοούν το ...χειμερινό τουρισμό καταλαβαίνετε για τι έκτασης εκμετάλλευση μιλάμε) και η τρίτη με την αξιοποίηση των μετοχών που έχουν στην κατοχή τους οι εκπρόσωποι του θεού επί της γης. Η είδηση δεν αποτελεί κεραυνό εν αιθρία αλλά αναμενόμενη εξέλιξη ενταγμένη στο πνεύμα των ημερών, όχι βεβαίως του Πάσχα και της ανάστασης του θεανθρώπου, αλλά του ολοκληρωτικού καπιταλισμού και της κυριαρχίας του θεού της αγοράς. Το κεφάλαιο είχε και έχει πάντα στόχο τη μέγιστη κερδοφορία, και σήμερα τον επιδιώκει με τη μεγαλύτερη ορμή, σαρώνοντας στο διάβα του οτιδήποτε μπορεί να του φέρει εμπόδια: εργατικές κατακτήσεις, κρατική παρέμβαση, νομικά και ηθικά όρια. Η Εκκλησία που έχει αμύθητο κεφάλαιο στα χέρια της δεν θα μπορούσε να μην εκμεταλλευτεί τις νέες συνθήκες του καπιταλισμού, για να αυξήσει και άλλο την τεράστια περιουσία της. Όσο για τις κατά καιρούς δηλώσεις του Χριστόδουλου σχετικά με την καταπολέμηση της ανεργίας των νέων, τη φροντίδα των απόρων και των ηλικιωμένων, την πάλη κατά του κοινωνικού αποκλεισμού κ.λπ. είναι για λαϊκή κατανάλωση και την ώρα των κρίσιμων αποφάσεων μάλλον δεν τίθενται σε πρώτη προτεραιότητα. Πόση όμως είναι η περιουσία της Εκκλησίας; Κανείς δεν ξέρει ακριβώς, αφού καταγεγραμμένο είναι μόνο ένα μέρος των ...θείων εκτάσεων γης. Ενδεικτικά είναι τα δημοσιεύματα των εφημερίδων, τα νούμερα των οποίων παρουσιάζουν αρκετά συχνά διαφορές μεταξύ τους. Σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου Γεωργίας πάντως (Ελευθεροτυπία 30/3), ο αριθμός των στρεμμάτων των αναγνωρισμένων αγροτικών εκτάσεων της Εκκλησίας ανέρχεται στα 96.480. Αυτές βρίσκονται κυρίως στην Αττική, τη Λάρισα και τη Μαγνησία. Υπάρχουν όμως και οι μη αναγνωρισμένες εκτάσεις, οι «διακατεχόμενες», όπως ονομάζονται. Αυτές είναι 57.930 στρέμματα στην Αττική και 50.420 στην υπόλοιπη Ελλάδα. Εκτός από τις γαίες όμως υπάρχουν τα ακίνητα και στις πόλεις. Σπίτια, καταστήματα, πολυκατοικίες, ξενοδοχεία, πολυώροφα κτίρια γραφείων, εμπορικά κέντρα, τουριστικές εγκαταστάσεις σε παραθαλάσσια μέρη κ.ά., που αποφέρουν ένα ουδόλως ευκαταφρόνητο ποσό από τα ενοίκια. Σύμφωνα με τον προϋπολογισμό του 1998 των οικονομικών υπηρεσιών της Εκκλησίας, τα έσοδα από ενοίκια μόνο στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη έφταναν τα δύο δισ. Ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι κάποια από αυτά πουλήθηκαν εντωμεταξύ, με τη ραγδαία αύξηση των ενοικίων τα τελευταία χρόνια σίγουρα τα έσοδα της Εκκλησίας από τέτοιου είδους ακίνητα δεν έχουν μειωθεί αλλά μάλλον αυξηθεί. Εξαιτίας του ύψους της η εκκλησιαστική περιουσία ήταν πάντα αγκάθι στο μάτι του κράτους, που από τα πρώτα χρόνια της ίδρυσής του προσπαθούσε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να την οικειοποιηθεί. Το 1952 η κυβέρνηση Πλαστήρα πέτυχε να παραχωρηθούν στο κράτος 750.000 στρέμματα γης. Έδωσε όμως σε αντάλλαγμα οικόπεδα μεγάλης έκτασης στην Αττική, που προοπτικά φυσικά απέκτησαν πολύ μεγαλύτερη αξία από τις αγροτικές εκτάσεις. Το 1985 ο Απόστολος Κακλαμάνης, τότε υπουργος Παιδείας, κατέθεσε στη Βουλή νομοσχέδιο που ρύθμιζε θέματα εκκλησιαστικής περιουσίας. Με αφορμή αυτό ξεκίνησαν διαπραγματεύσεις μεταξύ κράτους και Εκκλησίας, οι οποίες όμως δεν κατέληξαν πουθενά. Έτσι η πολιτεία πήρε την απόφαση να προχωρήσει χωρίς τη συναίνεση της Εκκλησίας εγκρίνοντας στη Βουλή το νόμο 1700, γνωστό ως νόμο Τρίτση, που έδινε το δικαίωμα στην πολιτεία να μεταβιβάσει στην κυριότητά της μέρος της εκκλησιαστικής περιουσίας και προέβλεπε τη λαϊκοποίηση - κρατικοποίηση του Οργανισμού Διαχείρισης Εκκλησιαστικής Περιουσίας (ΟΔΕΠ) με το διορισμό τριών λαϊκών εκπροσώπων, τους οποίους ο τότε αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ ...αφόρισε, για να δείξει έμπρακτα ότι η Εκκλησία δεν ανέχεται παρεμβάσεις του κράτους στα εσωτερικά της θέματα. Αυτά έλαβαν χώρα το 1987 κι ένα χρόνο αργότερα επήλθε συμφωνία, η οποία αποτυπώθηκε στο νόμο 1811. Σύμφωνα με αυτόν, 149 μοναστήρια θα κρατούσαν την περιουσία που τους αναλογούσε με βάση τον αριθμό των μοναχών τους και την προσκυνητική τους σημασία, ενώ η υπόλοιπη θα περιερχόταν στο κράτος. Τον ακριβή διαχωρισμό θα διενεργούσαν ειδικές επιτροπές σε κάθε νομό, οι οποίες ουδέποτε συστάθηκαν. Τότε ήταν που οχτώ μοναστήρια προσέφυγαν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, καταγγέλλοντας ότι το κράτος θέλει να τους πάρει περιουσία ύψους 7,64 τρισεκατομμυρίων δραχμών. Από τους νόμους 1700 και 1811 δεν εφαρμόστηκε ποτέ κανένας με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων, κυρίως βέβαια του ΠΑΣΟΚ, από τότε μέχρι σήμερα. Αλλά και τώρα, παρά τις απειλές που εκτοξεύει κατά καιρούς η κυβέρνηση Σημίτη, ότι ήρθε η ώρα να λυθεί το ζήτημα της εκκλησιαστικής περιουσίας, αμφίβολο είναι αν θα προχωρήσει σε μέτρα τομής που ουσιαστικά θα σημαίνουν απαλλοτρίωση του πλούτου της Εκκλησίας. Όσο για την Εκκλησία, αν έδωσε με ένα δυναμισμό τη μάχη στο θέμα των ταυτοτήτων κι ύστερα υποχώρησε, είναι σίγουρο πως δεν θα κάνει ούτε ένα βήμα πίσω όταν το κράτος θα διεκδικήσει έστω και το απειροελάχιστο από τα πλούτη της. Για την προετοιμασία του εδάφους μάλιστα, κυκλοφορεί από την Αποστολική Διακονία ένα έντυπο με τίτλο Εκκλησιαστική περιουσία: οι προκαταλήψεις, οι μύθοι, η αλήθεια, όπου γίνεται προσπάθεια να ενισχυθεί και ιδεολογικά η στάση της Εκκλησίας στο ζήτημα της περιουσίας της. Σε αυτό απουσιάζει κάθε αναφορά στους νόμους Τρίτση ή στην απόφαση του 1985 της Ιεραρχίας της Εκκλησίας να παραχωρήσει τη μοναστηριακή περιουσία στους ακτήμονες και τους άπορους, υπάρχει ωστόσο η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για τις οχτώ μονές. Κυρίως όμως υπάρχουν δεκάδες ευαγγελικές περικοπές προορισμένες να πείσουν τους αναγνώστες ότι «ταιριάζει στην Εκκλησία να έχει περιουσία», η οποία μάλιστα χαρακτηρίζεται από το στοιχείο του «αναπαλλοτρίωτου». Ενδεικτικό είναι το παρακάτω απόσπασμα: «Τόσο η κινητή όσο και η ακίνητη εκκλησιαστική περιουσία ανέκαθεν απελάμβανε ένα καθεστώς που είχε το στοιχείο του αναπαλλοτρίωτου. Οι Αποστολικές διαταγές, οι Αποστολικοί κανόνες και πολλοί κανόνες ιερών Συνόδων θεμελιώνουν το αναπαλλοτρίωτο της εκκλησιαστικής περιουσίας εις το διηνεκές, διότι τη χαρακτηρίζουν πράγμα ιερό που ανήκει στο θεό». Ο θεός, λοιπόν, τουλάχιστον στην Ελλάδα, είναι πάμπλουτος. Όσο για τους πιστούς του προβλέπεται να ανταμειφθούν μετά θάνατον, στον παράδεισο, εάν και εφόσον βέβαια έχουν διάγει βίο σύμφωνα με τις επιταγές της Εκκλησίας. Ουαί κι αλίμονο λοιπόν σε όσους δεν νήστεψαν πάλι φέτος! ...και παράλληλη αγορά των ταμάτωνΉταν πριν λίγα χρόνια όταν η ...κρυφή κάμερα ενός θεσσαλού παπά έτερψε το κοινό του Tριανταφυλλόπουλου, καθώς πεντακάθαρα τα πλάνα συνελάμβαναν Eπιτρόπους να «τσουρνεύουν» μάτσα χαρτονομισμάτων από εισφορές πιστών. O παπα ...κάντιτ κάμερα, βέβαια, τελικά επιπλήχθηκε από τον προϊστάμενό του δεσπότη καθώς προείχαν η φήμη του συγκεκριμένου προσκυνήματος, της Aγίας Παρασκευής Tεμπών και ιδίως τα έσοδά του. Δεν ήταν ώρα για σκάνδαλα! Σοβαρός άλλωστε λόγος των γραφικών όσο και βίαιων συγκρούσεων στη δεκαετία του 90 χριστιανομουτζαχεντίν της πλούσιας Mητρόπολης Λάρισας ήταν, ακριβώς, το ποιος επίσκοπος θα διαχειριζόταν το χρήμα που έρρεε δίπλα στο θαυματουργό νερό. Kάποιο διάστημα, μάλιστα, λουκέτα κάθε επισκοπικής παράταξης και ανεξάρτητης διοικητικής Aρχής κλείδωσαν το επίμαχο παγκάριο χωρίς να λείπουν αλληλοκατηγορίες όταν όλες οι κλειδαριές βρίσκονταν σπασμένες. Mε μορφή συγκοινωνούντων δοχείων, πάντα, δίπλα στις βιοτεχνίες εναπόθεσης ελπίδων και κατασκευής θαυμάτων λειτουργούν σταθερές επιχειρήσεις συλλογής ρευστού, έστω κι αν η ημερομηνία λήξης του θαύματος είναι κοντινή ή η απατεωνιά καραμπινάτη. Tις τελευταίες ημέρες π.χ., παρά τις ανεπίσημες εκκλησιαστικές διαψεύσεις, φερόταν εξαφανισμένος ιερωμένος που σχετίστηκε με τη «ματωμένη» εικόνα των δυτικών προαστείων. Mαζί του οργιάζουν οι φήμες πέταξε μέρος του οβολού των προσκυνητών, που ακέραιος κατατίθεντο στην εκκλησία, αφού με το φραγγέλιο διώχθηκαν οι άλλοι έμποροι (κομποσχοινάδες, κηροπώλες, σουβλατζήδες...). Φυσικά, υπάρχουν πολύ μεθοδικότερες και χωρίς «λάθη» φάμπρικες, ιδίως όταν πλουτίζοντας έναν ευρύτερο εκκλησιαστικό οργανισμό γίνονται τροφοδότες λογαριασμοί ολόκληρων τοπικών κοινωνιών. Tότε η εκκλησιαστική επιρροή υπάρχει σε ανάδραση με τις περισσότερες κοινωνικές εκφάνσεις και ανταμείβει με κατά κεφαλή πλούτο. Λαϊκός χριστιανικός καπιταλισμός με τους κατοίκους μικρομετόχους στην επένδυση του θαύματος!... Στην Tήνο μαζί με τον τυπικών αρμοδιοτήτων δεσπότη διοικεί το παντοδύναμο Συμβούλιο της «Παναγιάς», εκπροσωπώντας φορείς του ορθοδόξου (και μη ρωμαιοκαθολικού) τμήματος του πληθυσμού του νησιού και στις αρχαιρεσίες του κινητοποιούνται δυνάμεις του ΠAΣOK και της NΔ!... Mόνο στην εκκλησία και το ίδρυμα που την καλύπτει πέρισυ τα ακαθάριστα έσοδα έφθασαν στο 1.083.000.000 δρχ.! Eτησίως βγαίνουν πολλές δεκάδες εκ. δρχ. «καθαρά» από τους πλειστηριασμούς των αναθημάτων των γονυκλινών της εικόνας. O πιστός δικαιούται ...επίσημης απόδειξης και άρα μπορεί στην πλειοδοτική διαδικασία που γίνεται στην Aθήνα να «χτυπήσει» αγοράζοντας σε καλή τιμή το οικογενειακό τιμαλφές που κατέθεσε ως τάμα στην «Παναγία» την ενεχυροδανείστρια! Tα καλά λογιστικά δεν λείπουν ούτε από τις φτωχότερες Mητροπόλεις, σαν αυτή του μπροστάρη των «ταυτοτήτων» Iεροθέου Nαυπακτίας. Eκεί δεν ονειρεύονται αποδόσεις όπως από τα cd, τους βίους νεοπαγών Αγίων και τις «ευαγείς» δραστηριότητες παπαροκάδων του μοναστηριού του γειτονικού Τρικόρφου Δωρίδας. Όμως συνοπτικός απολογισμός της περασμένης χρονιάς που δημοσιεύτηκε στο (κερδοφόρο) έντυπό της δίνει χονδρικά έξοδα 56 εκ. δρχ. έναντι εσόδων 72 εκ. δρχ., δηλαδή αξιόλογο πλεόνασμα και μάλιστα αποκλειστικά μέσω «παραδοσιακών» κύκλων εργασιών. Λείπει πάντως κάθε αναφορά σε τυχούσες δωρεές ακινήτων, προσόδους κληροδοτημάτων ή σε «παλιές εγκαταστάσεις» και πρόσκτηση συναφών εσόδων. Μη διανεμηθέντα στους σκοπούς συλλογής τους υπόλοιπα της τάξης 4.851.998, 2.940.596 και 6.416.587 δρχ., που προήλθαν από το ...Φιλόπτωχο, τον έρανο αγάπης και τις κατασκηνώσεις, μεταφέρθηκαν με καπατσοσύνη καπιταλιστή επενδυτή ως κέρδη του 1994 στη χρήση του 2000 που με τη σειρά της πέρασε αντίστοιχο περίσσευμα εκατομμυρίων στο 2001. Πολύτιμοι αρωγοί στη γενικότερη κερδοφορία ήταν με χορηγίες τους «φίλοι του Μητροπολίτου» και ο δεξιός Δήμος Ναυπάκτου. Τα καλά της «διαφάνειας» μάλλον δεν εκτίμησε ο γραμματέας της όμορης Μητρόπολης Αιτωλοακαρνανίας που πέρα από καταγγελίες σε τοπικές εφημερίδες για αυταρχικές μεθόδους βρέθηκε από επιτιθέμενος με μηνύσεις και αγωγές να αμύνεται τους δυο τελευταίους μήνες απολογούμενος κατόπιν παραγγελίας του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου για το πώς όντας μισθοσυντήρητος απέκτησε πλήθος ακινήτων στην Αθήνα, όπως επίσης ΜΜΕ της περιοχής παρουσίασαν (με πλήρη κατάλογο). Ανά περιοχή, όμως, οι προτεραιότητες ποικίλουν. Στην Ημαθία των άστεγων τσιγγάνων, των κοινωνικά αποκλεισμένων μεταναστών, παλιννοστούντων και νεόπτωχων οι παπάδες εντέλλονται από το δεσπότη του «Πατριαρχικού κλίματος» να ξεζουμίσουν το ποίμνιο σε εράνους προς οικοδόμηση καινούργιων «περικαλών» ναών στα χωριά τους. Σημειωτέον, τα περισσότερα διαθέτουν εκκλησίες σημαντικής παραδοσιακής αρχιτεκτονικής. Πιο πάνω, καθεστωτικοί πολιτικοί σε «συναλληλία» εξουσίας - εκκλησίας κάθε Δεκαπενταύγουστο κορδώνονται, κουβαλητές της εικόνας «Σουμελά» (και των ταμάτων της). Ανατολικότερα το «Όρος», που δεν φείδεται «ορθόδοξων» αντιδυτικών καταγγελιών, «εκσυγχρονίζει» τα μοναστήρια του με πακτωλό κονδυλίων Βρυξελλών και τη στήριξη του φιλοαγειορίτικου ευρωπαϊκού λόμπι (με ευρωβουλευτές σαν το νεοφιλελεύθερο Μαρίνο και τον αδελφό του Αρχιεπισκόπου Αμερικής Τρακατέλη, μέχρι τον αγαπητικό της Καμίλα, διάδοχο του βρετανικού θρόνου Κάρολο). |
Τελευταία ενημέρωση 24 Ιουνίου, 2002 Ποιος είναι ο Παναγιώτης Βήχος;
για να ενημερώνεστε σε κάθε νέα ανανέωση
|
