Στα νύχια του φαύλου κύκλου και η Ελληνική Παιδεία

υο τα θέματά μας σήμερα και δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε ποιο είναι το πιο κακό και άσχημο αφού και τα δυο δίνουν διαφορετικές διαστάσεις. Ξεκινώντας με τις κινητοποιήσεις παρατηρούμε ότι η εικόνα που παρουσιάζει σήμερα η ελληνική η κοινωνία είναι εικόνα φτιαγμένη με τα χρώματα της ντροπής και συνθέτει το γενικό κοινωνικό πίνακα όχι μόνο της Ελλάδας, αλλά της Ε.Ε. και του δυτικού κόσμου γενικότερα. Οι εργατικές κινητοποιήσεις, σε θέματα που αφορούν άμεσα τον Έλληνα πολίτη, από τη μια έχουν σαν συνέπεια τον «νέκρωμα» της Ελλάδας και από την άλλη την παραγωγή της ντροπής έναντι των ενόχων κατασκευαστών. Μιας ντροπής, που όμως ζει κι ένας εγκληματίας και ένας οποιοσδήποτε παράφρων, κωφάλαλος και αλαζόνος και παρόλο που βλέπει τους ποταμούς αγανάκτησης να ξεχύνονται παντού και να θέλουν να τον πνίξουν, αυτός ο εγκληματίας ή παράφρων σχεδιάζει τα επόμενα βήματά του.

Όμως, στην προκειμένη περίπτωση, τα πολιτικά βήματα που οδήγησαν τη Χώρα σε κοινωνικά αδιέξοδα και την έχουν βαλτώσει, αυτά τα βήματα αντιστρέφουν πλέον την πορεία (το βλέπουμε και στον προεκλογικό αγώνα για την Τ. Α. και Ν. Α.) καθιστώντας την αντίστροφη μέτρηση αμετάβλητη, επιτακτική και αναγκαία. Κι αυτό δείχνει η σημερινή εικόνα των κινητοποιήσεων. Όλοι, μα όλοι οι κλάδοι απεργούν και τα αιτήματά τους δικαιολογημένα. Κι αυτή η απεργία ή κινητοποίηση ή διαμαρτυρία, έχει μεταπηδήσει και στα εσωτερικά των κομμάτων, όπως τουλάχιστον αφήνουν τις κομματικές εκρήξεις τους να βγουν στην πολιτική αγορά, για να συνθέσουν ακόμα περισσότερο και πιο αρνητικά το όλο τοπίο.

Οι αντιπαραθέσεις έχουν πια ξεφύγει και από τα στάδια της ρουτίνας, αφού μοιάζουν πια με ευαγγέλια που μιλούν για παράδεισο και άλλα σαχλά. Κοινωνικοπολιτικός φαύλος κύκλος μεγάλων διαστάσεων που οδήγησε την Ελλάδα και τους πολίτες σε ένα αδιανόητο εκκρεμές ανάμεσα στο αβέβαιο και στο μάταιο. Κι αυτό το αβέβαιο και το μάταιο έρχονται σήμερα οι κινητοποιήσεις να ανατρέψουν. Βέβαια για ότι συμβαίνει στην Ελλάδα, και σε κάθε άλλη Ευρωπαϊκή Χώρα, είναι πολιτικές προγραμματισμένες από το προτεκτοράτο της Ε.Ε. εδώ και αρκετά χρόνια και τα ελληνικά κόμματα όφειλαν να τα προσέξουν κάτι που όχι μόνο δεν έγινε αλλά έσπρωξαν την Ελλάδα στον ευρωπαϊκό τραπεζιτικό βάλτο των κοράκων. Από κει και μετά οι «κριτικές» παρεμβάσεις και άκαρπες «αντιπαραθέσεις» προς την κυβέρνηση όχι μόνο δεν έφεραν καρπούς, αλλά επιδείνωσαν περισσότερο τα πράγματα.

Παρήγορο είναι ότι δεν είμαστε μόνοι. Οι λαοί της Ευρώπης, ιδιαίτερα μετά την εισβολή του Ευρώ, το ίδιο διαμαρτύρονται. Από κει και ύστερα μένει ο συντονισμός για πανευρωπαϊκές κινητοποιήσεις, τον οποίο, δυστυχώς, δε βλέπουμε προς το παρόν. Έτσι ας μην περιμένουμε τίποτα ούτε από το Πασόκ, ούτε από τη Ν. Δ. για αλλαγές και υποχωρήσεις στα θέματα συνταξιοδότησης και σ’ ότι άλλο συνεπάγεται σ’ αυτόν τον ευαίσθητο κλάδο. Σε μια καθεστωτική τάξη πραγμάτων, που διέπετε από μεγαλοστομία και υποκρισία, της οποίας τα δυο μεγάλα κόμματα συνδράμανε, τα σημερινά αποτελέσματα των κοινωνικών εκρήξεων δίνουν τις απαντήσεις αλλά και τις λύσεις.

Το δεύτερο θέμα μας είναι ίδιου μεν περιεχομένου, διαφορετικής δε απόχρωσης και, σε ό,τι μας αφορά, προσέγγισης. Από τη μια έχουμε μια διαρκή αντιπαράθεση κυβέρνησης και Πανεπιστημιακής Κοινότητας πέντε χρόνια τώρα και από την άλλη οι κόποι των χιλιάδων φοιτητών τινάζονται στον αέρα. Πότε το ένα πρόβλημα(αντικειμενικό ή υποκειμενικό το ίδιο μας κάνει, εξίσου ντρεπόμαστε και για τα δυο) πότε το άλλο, οι καθηγητές βρίσκουν πάντα την ανάλογη ευκαιρία των κινητοποιήσεών τους σε περίοδο εξετάσεων. Βεβαίως η οποιαδήποτε απεργία είναι καταχωρημένη συνταγματικά ακόμα κι όταν τα μέσα καταστολής βγαίνουν και με τον τρόπο τους προστατεύουν τη δημοκρατία, τους θεσμούς και την εκάστοτε κυβέρνηση. Εδώ όμως παρατηρείται κάτι το παράδοξο. Τη βία η κυβέρνηση την εφαρμόζει στους «αγράμματους» και στα φτωχαδάκια και όχι στο «μορφωμένο» κόσμο. Ασφαλώς αυτό δε σημαίνει πως έπρεπε να δούμε βία. Απλά παρεμπιπτόντως το είπαμε για να μη θεωρούμαστε βλάκες και αλλήθωροι.

Αυτό που συμβαίνει στις μέρες μας, είτε φταίει η κυβέρνηση είτε φταίνε οι ακαδημαϊκοί, το μόνο που μπορούμε να πούμε και στους δυο είναι να πάνε στον Πειραιά και να δροσιστούν. Πού ξέρεις, ίσως τους βοηθήσει. Αν οι καθηγητές, που με το δίκιό τους απεργούν, αλλά που όμως βάζουν τα προσωπικά τους συμφέροντα μπροστά αυτή την εποχή, τότε αυτή που ονομάζουν Πανεπιστημιακή Κοινότητα έχει μάθει στραβά τα γράμματα, στερείται κοινωνική μόρφωση καθώς και η κυβέρνηση που εκμεταλλευόμενη την εξουσία και τους θεσμούς δεν έδωσε πρόσκαιρα λύσεις. Σαν δίδυμα δημιουργούν έναν φαύλο κύκλο στο χώρο της Παιδείας, ανεπίτρεπτο από κάθε άποψη και απαράδεκτο, ιδιαίτερα για την εν λόγω Κοινότητα, όσο δίκιο κι αν έχει.

Δεν τους φτάνει, λένε, οι παράδες και διεκδικούν εδώ και τώρα λύσεις στα μισθολογικά τους θέματα γι’ αυτό εκβιαστικά κατεβάζουν τα ρολά των σχολών τους (έγιναν κι αυτοί εξουσιαστές, να φιλάει ο Θεός…) και από δω πάνε οι άλλοι. Και παρά τα δίκια αιτήματά τους, που μέσα στα δίχτυα του φαύλου κύκλου (άλλο κατεστημένο κι αυτό και μόνο ο Θεός μπορεί να γνωρίζει κατά πόσο μπορούμε να τα λέμε δίκια,) στο νου μας φτάνουν εικόνες επετηρίδων όλων των κλάδων της επιστήμης, που μέσα από τα γνωστά απεργιακά σημερινά πανεπιστήμια (άντρα ορισμένων.. εγγράμματων) κατάφεραν και πήραν τα πτυχία τους. Αυτοί οι νέοι επιστήμονες όχι μόνο δεν εισπράττουν 2 , 3 έως και 4 χιλιάδες Ευρώ, αλλά σε μερικές περιπτώσεις εξακολουθούν και δαπανούν με ποικίλους τρόπους μήπως… και ξεσκαλώσουν.

Αυτό το λέμε για τους καθηγητές εν ενεργεία που κατέβασαν τα ρολά τους και δεν τους καίγεται καρφί ούτε για τους κόπους των φοιτητών και την ψυχολογική κατάσταση που πάντα προκύπτει αλλά και για τα οικονομικά θύματα, τις οικογένειές τους, που πολλές εξ αυτών για τις σπουδές των παιδιών τους πουλούν και τα υπάρχοντά τους. Κι αυτό το λέμε για τους καθηγητές.

Μια άλλη εικόνα που φτάνει στα μάτια μας είναι κι αυτή του αγροτόκοσμου που τα «μισθολογικά» τους θέματα καλά θα ήταν να τα γνώριζαν οι Πανεπιστημιακοί που όχι μόνο δεν πρόκειται να λυθούν ποτέ, αλλά τρώνε και ξύλο όταν κατεβαίνουν σε κινητοποιήσεις. Κι αυτό το καταθέτουμε στη διαρκή αντιπαράθεση κυβέρνησης και Πανεπιστημιακής Κοινότητας.

Να μη τα πολυλογούμε οι καθηγητές αν θέλουν να κάνουν απεργίες να τις κάνουν το Πάσχα ή τα Χριστούγεννα, τότε που οι μαθητές δεν έχουν μαθήματα και εξεταστικές. Να είναι βέβαιοι πως ο ελληνικός λαός θα είναι δίπλα τους. Από κει και μετά, όσο δίκιο και να έχουν είναι απαράδεκτοι, μερικοί ασύδοτοι και εκμεταλλευτές.

Κύριοι καθηγητές εσείς που ξέρετε γράμματα σκεφτήκατε για μια μόνο στιγμή αυτές τις οικογένειες και τους φοιτητές που μπροστά στα δικά σας συμφέροντα(αυτό φαίνεται ξεκάθαρα και δε σας τιμά) ποδοπατείτε το μέλλον των παιδιών μας;

Θα λέγαμε ότι το κυριότερο που λείπει από τους διδάσκοντες είναι το ελληνικό φιλότιμο. Απ’ την ήδη αιμορραγούσα Ελληνική Γλώσσα αφαιρούν τον επίδεσμο. Ο κίνδυνος εκ των έσω. Ξυπνήστε τέκνα!

Μήπως τελικά κι αυτά που γίνονται στο συγκεκριμένο χώρο δε γίνονται τυχαία; Μήπως κι εδώ δημιουργούνται Δούρειοι Ίπποι με σκοπό τη στασιμότητα και τον αποπροσανατολισμό; Τόσα που καταγράφονται σήμερα, σε ό,τι αφορά την Ελληνική Παιδεία, όπως από το χώρο της Διασποράς πολλές φορές έχουμε αναφερθεί, σε τίποτα και σε κανέναν δεν έχουμε εμπιστοσύνη. Λίγη που είχαμε για την Πανεπιστημιακή Κοινότητα, τη χάσαμε κι αυτή. Ποιοι θα μας δώσουν εξηγήσεις και ποιοι έχουν την ευθύνη; Μήπως η Ελληνική Παιδεία που βρίσκεται στα νύχια του φαύλου κύκλου και στον ρου των αντιπαραθέσεων και συνεχώς αιμορραγεί;

Ε.Ε. - Γερμανία – Ιούνης 19 2002 Web: www.fasoulas.de * e-mail: vaios@fasoulas.de

Τελευταία ενημέρωση

29 Ιουνίου, 2002

Ποιος είναι ο Παναγιώτης Βήχος;

Υπογράψτε ή δείτε το βιβλίο

επισκεπτών μου

Επικοινωνία

Πρότεινε αυτήν την σελίδα

σ' έναν φίλο

Γραφτείτε στην Mailing List

για να ενημερώνεστε σε κάθε νέα ανανέωση

Στείλε άρθρο

FORUM

Ελάτε να τα πούμε