ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΕΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΟΙ ΑΝΑΤΡΟΠΕΣ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ

Το κυβερνητικό νομοσχέδιο θίγει όλους ανεξαίρετα τους εργαζόμενους

Ο μύθος αυτός πρέπει να ξετιναχτεί, να γελοιοποιηθεί και οι εργαζόμενοι να δώσουν μαζική - μαχητική απάντηση με την καθολική συμμετοχή στην απεργία στις 18 Ιούνη και τις απεργιακές συγκεντρώσεις.

Οι εργαζόμενοι καταδικάζουν το αντεργατικό νομοσχέδιο, γιατί δεν κινείται στην κατεύθυνση ικανοποίησης των σύγχρονων αναγκών τους

Το μέτρο σύγκρισης είναι τα αιτήματα και οι διεκδικήσεις, που συμβάλλουν στη βελτίωση της κατάστασης της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.

Από αυτή τη σκοπιά, το νομοσχέδιο πρέπει να καταδικαστεί για τους εξής λόγους:

- Δεν ενισχύεται, αλλά υπονομεύεται η Δημόσια - Κοινωνική Ασφάλιση.

- Δεν ικανοποιείται το αίτημα για αποκλειστικά Δημόσια - Δωρεάν Υγεία, Πρόνοια και προωθείται η εμπορευματοποίηση και η υποβάθμισή τους.

- Δεν καθορίζονται τα όρια ηλικίας στα 60 για τους άνδρες και τα 55 για τις γυναίκες, στα 55 και τα 50 χρόνια, αντίστοιχα, για τα Βαρέα - Ανθυγιεινά Επαγγέλματα.

- Δεν επεκτείνεται, αλλά οδηγείται σε κατάργηση ο θεσμός των Βαρέων - Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων.

- Δεν κατοχυρώνεται η κατώτερη σύνταξη στις 240.000 δρχ. - δεν καθορίζονται οι συντάξεις στο 80% του μισθού, δεν ικανοποιείται το αίτημα για υπολογισμό των συντάξεων με βάση το μέσο όρο - στη χειρότερη περίπτωση - των μισθών της τελευταίας τριετίας.

- Δεν κατοχυρώνεται συνταξιοδοτικό δικαίωμα με 4.050 ένσημα.

- Δεν κατοχυρώνεται συνταξιοδοτικό δικαίωμα, ανεξαρτήτως ηλικίας με 30 εργάσιμα χρόνια ή 9.000 μέρες εργασίας.

- Δε μειώνονται οι αυξημένες εισφορές των εργαζομένων και δεν αυξάνονται οι εργοδοτικές εισφορές.

- Δεν επιστρέφονται τα κλεμμένα και δεν καταβάλλονται οι οφειλές του κράτους και της εργοδοσίας, που ανέρχονται σε περισσότερα από 25 τρισ. δραχμές.

- Δεν παίρνονται μέτρα ενάντια στην εισφοροδιαφυγή.

- Δεν εξασφαλίζεται η χρηματοδότηση των Ταμείων από τον κρατικό προϋπολογισμό, σύμφωνα με τις πραγματικές - διευρυμένες οικονομικές ανάγκες και δεν ικανοποιείται το αίτημα της φορολόγησης των κερδών του μεγάλου κεφαλαίου.

- Δεν καταργούνται οι αντιασφαλιστικοί νόμοι της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

- Δεν κατοχυρώνεται η μόνιμη σταθερή εργασία και δεν καταργείται η νομοθεσία, που επέβαλε τις ελαστικές μορφές απασχόλησης.

Το κυβερνητικό νομοσχέδιο πρέπει να αντιμετωπιστεί συνολικά, να κριθεί από τη λογική που υπηρετεί, από τον ταξικό του χαρακτήρα, από τους δρόμους που ανοίγει για ακόμα πιο επώδυνες αντεργατικές αλλαγές

Από αυτήν τη σκοπιά, πρέπει να καταδικαστεί για τους εξής λόγους:

1. Ιδιωτικοποιεί την Κοινωνική Ασφάλιση και οδηγεί σε κατάργηση την Επικουρική Ασφάλιση, όπως τη γνώρισαν οι εργαζόμενοι μέχρι σήμερα.

Μέχρι σήμερα, γνωρίζουμε την εκμετάλλευση των αποθεματικών των Ταμείων στον τζόγο του Χρηματιστηρίου, γνωρίζουμε προσπάθειες σύναψης συμβολαίων με ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες (π.χ., εργαζόμενοι ΟΤΕ, εργαζόμενοι στις Εφορίες κλπ.).

Μ' αυτές τις μεθοδεύσεις έκαναν την αρχή.

Σήμερα, με το Νομοσχέδιο, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ κάνει μια μεγάλη αντεργατική τομή.

Εισάγει την ιδιωτικοποίηση της Κοινωνικής Ασφάλισης μέσα από τα «Ταμεία Επαγγελματικής Ασφάλισης», που στηρίζονται στη λογική της κεφαλαιοποίησης και της ανταποδοτικότητας.

Με τη σημερινή Επικουρική Ασφάλιση, οι εργαζόμενοι παίρνουν μια σύνταξη με βάση το επίπεδο του μισθού τους.

Υπάρχει, δηλαδή, ένα σημείο βάσης, μια σταθερά.

Με τα Ταμεία Επαγγελματικής Ασφάλισης, που θα υπονομεύσουν σε μια πορεία και θα υπηρετήσουν το στόχο της διάλυσης της Επικουρικής Ασφάλισης, οι εργαζόμενοι θα κληθούν να καταβάλλουν εισφορές, οι οποίες, μαζί με τις τυχόν εισφορές του εργοδότη, θα συνθέσουν ένα κεφάλαιο που θα επενδυθεί σε μετοχές, σε ομόλογα κλπ.

Η σύνταξη που θα πάρουν - αν πάρουν - θα εξαρτηθεί από την απόδοση αυτών των κεφαλαίων και, στην καλύτερη περίπτωση, θα είναι δείγμα, μικρό μέρος των εισφορών τους (αυτή είναι η περιβόητη ανταποδοτικότητα).

Υπάρχει και περίπτωση να μην πάρουν τίποτα, αν δεν πάει καλά η «επένδυση, ακόμα και να χάσουν τα χρήματά τους, όπως τα έχουν χάσει χιλιάδες εργαζόμενοι - θύματα της καπιταλιστικής κερδοσκοπίας.

Οι εργαζόμενοι πρέπει να πάρουν υπόψη τους ότι, σύμφωνα με το νομοσχέδιο, θα εκδοθεί Προεδρικό Διάταγμα (ΠΔ) για την κατάρτιση κανονισμού ασφάλισης και παροχών του Ενιαίου Ταμείου Επικουρικής Ασφάλισης Μισθωτών (ΕΤΕΑΜ), στο οποίο μαζί με το ΙΚΑ θα ενταχθούν και άλλα επικουρικά ταμεία (το ΕΤΕΑΜ θα αντικαταστήσει το ΙΚΑ - ΤΕΑΜ).

Είναι φανερό ότι οι αλλαγές που θα προωθήσει η κυβέρνηση με το ΠΔ θα είναι στο πνεύμα των γενικότερων αντεργατικών ανατροπών, με βασική αυτήν που εισάγει την ανταποδοτικότητα για την επικουρική σύνταξη.

Η κατεύθυνση αυτή καταγράφεται, ήδη, στο νομοσχέδιο, αφού προβλέπεται η δημιουργία αναλυτικών μερίδων για κάθε ασφαλισμένο, για να αντιμετωπιστεί η Επικουρική Ασφάλιση σε ατομική βάση και να χτυπηθεί ο κοινωνικός - συλλογικός της χαρακτήρας.

Γεγονός είναι ότι, όσο πατάει πόδι η ιδιωτική ασφάλιση, τόσο θα χειροτερεύει η κατάσταση του δημόσιου συστήματος, θα υπονομεύεται συνεχώς, θα μειώνονται οι παροχές προς τους εργαζόμενους.

2. Προωθεί την προς τα κάτω εξίσωση δικαιωμάτων, μέσα από την ενσωμάτωση των Ταμείων των πρώην ΔΕΚΟ στο ΙΚΑ.

Η κυβέρνηση, εκτός των άλλων, χειροτερεύει τους όρους ασφάλισης και συνταξιοδότησης των εργαζομένων, ακολουθώντας τη μέθοδο των λεγόμενων ενιαίων κριτηρίων, με στόχο την προς τα κάτω εξίσωση των δικαιωμάτων. Η εμπειρία από τους αντιασφαλιστικούς νόμους της ΝΔ είναι χαρακτηριστική.

Στο όνομα των ενιαίων κριτηρίων, οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο και τις πρώην ΔΕΚΟ έχουν υποστεί ήδη τη μείωση των συντάξεων, την αύξηση των ορίων ηλικίας, την αύξηση των εισφορών, την υποβάθμιση των υπηρεσιών υγείας.

Σήμερα, καλούνται σε νέες «θυσίες» για τη μείωση των συντάξεων, μέσω της αλλαγής του τρόπου υπολογισμού τους.

Επεται συνέχεια. Η διαδικασία της προς τα κάτω εξίσωσης θα συνεχίζεται σχεδιασμένα και θα καλύπτεται ιδεολογικά με τη χυδαία αναφορά και τις κυβερνητικές ανοησίες περί «κοινωνικής δικαιοσύνης».

Επειδή οι απολογητές της κυβέρνησης κόπτονται τάχα για τους ασφαλισμένους του ΙΚΑ, ενώ τους σκάβουν χρόνια τώρα το λάκκο, θα πούμε ότι τα ενιαία κριτήρια μπορούν να ισχύσουν και αντιστρόφως. Να εξισωθούν, δηλαδή, τα δικαιώματα προς τα πάνω και να ισχύσουν, π.χ., για τους ασφαλισμένους του ΙΚΑ τα δικαιώματα που έχουν κατακτήσει άλλοι κλάδοι.

Υπάρχει κι αυτή η λύση, κύριοι υπέρμαχοι της ...«κοινωνικής δικαιοσύνης» και ντελάληδες της μιζέριας και της διάσπασης των εργαζομένων.

3. Διαιωνίζει τις συντάξεις πείνας.

Το νομοσχέδιο κινείται στη λογική των συντάξεων πείνας των 100.000 - 128.000 δραχμών, που δεν επαρκούν για τις ελάχιστες ανάγκες των συνταξιούχων.

Οι πανηγυρισμοί για την αύξηση της κατώτερης σύνταξης των νεοασφαλιζόμενων από 1.1.93 προκαλούν τη νοημοσύνη των εργαζομένων, πολύ περισσότερο γιατί η πρόβλεψη που καθορίζει την κατώτερη σύνταξη, με βάση το 70% του κατώτερου μισθού της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΕΓΣΣΕ) του 2002, συνοδεύεται από τη ρύθμιση, που λέει ότι η αύξηση των κατώτερων συντάξεων από το 2003 δε θα ακολουθεί την ΕΓΣΣΕ, αλλά την εισοδηματική πολιτική. Με τον τρόπο αυτό, η σχέση ανάμεσα στο μισθό και τη σύνταξη θα μειώνεται κάθε χρόνο κάτω από το 70% και θα επανέρχεται στο ποσοστό (60%) που προβλέπουν οι αντιασφαλιστικοί νόμοι της ΝΔ... Αυτό που θα μείνει είναι η δημαγωγία της κυβέρνησης και των τοποτηρητών της στη ΓΣΕΕ.

Βεβαίως, αυτό το 70% ισχύει γι' αυτούς που έχουν συμπληρώσει 35 χρόνια ασφάλισης. Αυτοί που δεν έχουν συμπληρώσει 35ετία, θα υποστούν μείωση αυτού του ποσοστού κατά 2% κάθε χρόνο.

Δεν είναι μόνον αυτό. Στο νομοσχέδιο επικυρώνεται η κατάργηση του συνυπολογισμού των Δώρων Χριστουγέννων και Πάσχα, καθώς, επίσης, και του επιδόματος αδείας στο μισθό που θα καθορίζει τις συντάξεις.

Μειώνονται, επίσης, δραματικά οι συντάξεις των εργαζομένων στο Δημόσιο και τις πρώην ΔΕΚΟ, μέσα από τη χειροτέρευση του τρόπου υπολογισμού.

Οι συντάξεις υπολογίζονταν μέχρι τώρα με βάση το 80% του τελευταίου μισθού.

Σύμφωνα με το νομοσχέδιο, θα υπολογίζονται με βάση το 70% των μισθών της τελευταίας 5ετίας. Η μείωση ξεπερνά το 30%, ενώ ταυτόχρονα μειώνονται και οι επικουρικές συντάξεις.

4. Γενικεύει την αύξηση των ορίων ηλικίας στα 65 χρόνια. Αυξάνει τα όρια ηλικίας στα 67 χρόνια.

Το νομοσχέδιο ολοκληρώνει τα αντιασφαλιστικά μέτρα της ΝΔ.

Αυξάνονται τα όρια ηλικίας στα 65 και τα 67 χρόνια για άνδρες και γυναίκες. Το «δόλωμα» είναι η αύξηση των συντάξεων κατά 3%, που θα δίνεται σ' αυτούς που θα δουλέψουν πέρα από το 65ο και μέχρι το 67ο έτος της ηλικίας τους.

Ετσι, η κυβέρνηση επενδύει στις συντάξεις πείνας και προωθεί τη «διά βίου εργασία», επί της ουσίας τη διά βίου υποαπασχόληση, που αποτελεί βασική θέση των δυνάμεων του κεφαλαίου, της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των άλλων ιμπεριαλιστικών οργανισμών.

5. Οδηγεί σε κατάργηση τα Βαρέα - Ανθυγιεινά Επαγγέλματα (ΒΑΕ).

Το νομοσχέδιο ανοίγει το δρόμο για τη σφαγή των Βαρέων Ανθυγιεινών.

Αναφέρεται στη συγκρότηση επιτροπής επιστημόνων, που θα διαμορφώσει το νέο κανονισμό και βάζει μπροστά τη διαδικασία αποχαρακτηρισμού των ΒΑΕ, με προσανατολισμό την εξαίρεση των εργαζομένων που θα ασφαλιστούν από 1.1.2005. Στην πράξη, ετοιμάζεται το μεγάλο χτύπημα για το σύνολο των εργαζομένων στα ΒΑΕ. Αυτός είναι ο στόχος και αυτό αποδεικνύεται εύκολα.

Γιατί, όταν σε έναν κλάδο ένα κομμάτι εργαζομένων εντάσσεται στα Βαρέα Ανθυγιεινά και ένα άλλο κομμάτι εξαιρείται, ο εργοδότης ασφαλώς θα επιλέξει τους φτηνότερους, για τους οποίους δε θα καταβάλει το σχετικό ασφάλιστρο.

Η διάταξη του νομοσχεδίου για τα ΒΑΕ είναι άκρως επικίνδυνη και υπονομεύει τα όποια μέτρα Υγιεινής και Ασφάλειας. Γιατί σε έναν κλάδο, σε έναν εργασιακό χώρο, δεν μπορούν γι' αυτό το κρίσιμο ζήτημα να ισχύουν δύο μέτρα και δύο σταθμά. Δεν μπορεί, δηλαδή, οι παλαιοί εργαζόμενοι, π.χ., να προστατεύονται, όσο σχετικό κι αν είναι αυτό, και οι νέοι εργαζόμενοι να αποκλείονται από την εφαρμογή της νομοθεσίας για την Υγιεινή και Ασφάλεια στα ΒΑΕ.

Ο αντεργατικός παραλογισμός του νομοσχεδίου φαίνεται και από το εξής: Ενας εργαζόμενος, για παράδειγμα, που μπήκε στα Βαρέα Ανθυγιεινά το 2004, ενδέχεται να συνταξιοδοτηθεί στα 60 χρόνια και ό άλλος, που θα μπει το 2005, θα συνταξιοδοτηθεί στα 65, την ώρα που και οι δύο έχουν εκτεθεί στους ίδιους κινδύνους, έχουν υποστεί τις ίδιες ζημιές.

Γεγονός είναι ότι η κυβέρνηση δε θα «χαριστεί» σε κανέναν. Το χτύπημα θα είναι συνολικό και γι' αυτό διαμορφώνει σήμερα το έδαφος.

6. Η χρηματοδότηση που προβλέπει είναι χρηματοδότηση φτώχειας, που ανταποκρίνεται σε υποβαθμισμένες συνταξιοδοτικές παροχές και υπηρεσίες Υγείας και Πρόνοιας.

Αυτό ακριβώς γίνεται με τα κυβερνητικά μέτρα.

Το 1% του ΑΕΠ, το οποίο μέχρι το 2008 θα δίνεται κατά μέσο όρο και στη συνέχεια λένε ότι θα παγιοποιηθεί, δεν αρκεί να καλύψει ούτε τα ελλείμματα του ΙΚΑ, πολύ περισσότερο δεν αρκεί να καλύψει τα ελλείμματα του συνόλου των Ταμείων που θα ενοποιηθούν με το ΙΚΑ και θα συγκροτήσουν το Ενιαίο Ταμείο Μισθωτών.

Το ζήτημα αυτό πρέπει να εξεταστεί στην εξέλιξή του, παίρνοντας υπόψη την ιδιωτικοποίηση των πρώην ΔΕΚΟ, που εντάσσονται στο ενιαίο ταμείο μισθωτών και την επέκταση των ελαστικών σχέσεων υποαπασχόλησης, γιατί και οι δύο αυτοί παράγοντες δυναμιτίζουν την οικονομική βάση των Ταμείων.

Με τον περιορισμό της χρηματοδότησης στο 1% του ΑΕΠ, η κυβέρνηση αρνείται να καταβάλλει τις υποχρεώσεις της, για την «κοινωνική πολιτική» που έχει φορτώσει το κράτος στα Ταμεία. Αρνείται, δηλαδή, να καταβάλλει ποσόν που ανέρχεται στα 500 δισ. δρχ. το χρόνο.

Τέλος, μέσα από το νομοσχέδιο, επιχειρείται η παραγραφή των οφειλών του κράτους και της εργοδοσίας, που ξεπερνούν τα 25 τρισ. δραχμές.

Να μην ξεγελαστεί κανένας εργαζόμενος

Οι αντεργατικές αυτές αλλαγές δεν μπορούν να συμψηφιστούν με ορισμένα πυροτεχνήματα που χρησιμοποιούν η κυβέρνηση και οι εντολοδόχοι της.

Το παράδειγμα των μειωμένων συντάξεων είναι χαρακτηριστικό.

Θαυμάστε ...πονηριά!

Ενώ το νομοσχέδιο επικυρώνει την αύξηση των ορίων ηλικίας, που επέβαλαν οι αντιασφαλιστικοί νόμοι της ΝΔ, η κυβέρνηση παίζει με το ποσοστό μείωσης των συντάξεων γι' αυτούς που θα τολμήσουν να συνταξιοδοτηθούν «πρόωρα».

Για παράδειγμα, η σημερινή νομοθεσία προβλέπει ότι αν μια γυναίκα εργαζόμενη στο Δημόσιο ή στις πρώην ΔΕΚΟ συνταξιοδοτηθεί στα 55, η σύνταξή της θα μειωθεί κατά το 1/200 το μήνα ή 6% το χρόνο για το διάστημα που απομένει μέχρι τα 60 χρόνια. Το νομοσχέδιο κινείται στην ίδια λογική, αλλά, αντί για μείωση κατά 6% το χρόνο, προβλέπει μείωση 4,4% - αφού όλο το προηγούμενο διάστημα η κυβέρνηση διαφήμιζε μείωση κατά 3%, στήνοντας το δόκανο της παραπλάνησης.

Αυτή τη ρύθμιση οι κυβερνητικοί απολογητές τη μετρούν στις μεγάλες κατακτήσεις του νομοσχεδίου (!) καταπίνοντας την αύξηση του ορίου ηλικίας, αλλά και την ίδια τη λογική της μείωσης των συντάξεων, που είναι το βασικό πρόβλημα.

Το ίδιο ισχύει και για τη λεγόμενη πλασματική υπηρεσία που προβλέπει το νομοσχέδιο για τις μητέρες εργαζόμενες. Τις καλούν να αποδεχτούν την αύξηση του ορίου ηλικίας, να συμβιβαστούν με την αυξημένη ανεργία και την υποαπασχόληση που τις μαστίζει, να αδιαφορήσουν για τα ανεπαρκέστατα μέτρα προστασίας της μητρότητας... και να παγιδευτούν στη ρύθμιση, που λέει ότι θα πάρουν ένα (1) χρόνο πλασματική υπηρεσία, π.χ., για το πρώτο παιδί. Ομως κι από αυτόν τον ένα χρόνο πλασματικής υπηρεσίας, θα αφαιρείται ο χρόνος χρήσης της γονικής άδειας. Επίσης, η πλασματική υπηρεσία δε θα προσμετράται για τα Βαρέα Ανθυγιεινά, ούτε για την κατοχύρωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος ανεξαρτήτως ηλικίας με βάση τα 37 χρόνια, ή τα 35 για τις δικαιούχους των ειδικών διατάξεων, για τον υπολογισμό των οποίων, επίσης, θα αφαιρείται ο χρόνος της γονικής άδειας.